I hear you perform wonders

Een Medicine Cat van een andere Clan hier? Die moest ze natuurlijk gaan bezoeken! Bluepaw zou het haarzelf niet kunnen vergeven als ze niet eens een gesprekje gestart was met deze bijzondere kat. Het gebeurde immers niet elke dag dat er gewoon maar een Medicine Cat van een andere Clan hun eigen Medicine Cat's ging opleiden. Misschien kon Bluepaw zelf ook nog wat opsteken! Met een zelfverzekerde tred stapte de jonge poes naar de Den waar de wondere wereld van kruidjes gebeurde. 'Hallooo? Routnosee?'

Routnose

Oké, niet om gemeen te zijn tegen Shadowclan hoor, maar waarom was hun Medicine cat's den zo verwarrend ingericht? Een oog voor interior design hadden ze naar haar mening niet echt. Met een zucht wreef ze over haar ogen, waar donkere cirkels onder zichtbaar waren. Ze wilde blij en gefocust zijn, Newtpaw en Pepperpaw helpen, maar kreeg haar gedachtes niet uit Windclan en wat ze daar had achtergelaten. Schuldgevoel was als een parasiet, het gaat waar jij gaat en eet zich rond aan je energie. Ergens wist ze ook wel dat ze daarom zo gepikeerd was, al probeerde ze dat niet af te reageren op de katten die het niet verdiende. "Ah!" piepte ze en maakte een klein sprongetje van schrik bij de stem van een vreemde. Verdorie, ze moest echt eens beter op haar omgeving letten. "O-oh, ehm, hoi..?" het was een klein meisje dat voor haar stond, ietwat verward keek ze haar aan. "Kan ik je...Helpen?"

Routnose viel pas echt op toen ze opsprong van schrik. Oh, dat was niet haar bedoeling geweest. Bluepaw toverde maar een lieve glimlach op haar snoetje. 'O-oh, ehm, hoi..?' begroette de Medicine Cat haar. Blue kantelde haar kopje wat, toch wat verbaasd door de nerveuze houding. Maar goed, meestal waren Medicine Cat's stille typetjes. 'Kan ik je...Helpen?' De Apprentice wiebelde wat op haar pootjes, haar lieve en onschuldige glimlachje op haar snoetje. 'Ik wilde je gewoon ontmoeten,' miauwde ze met sprankelende blauwe oogjes. 'Ik ben Bluepaw.'

Ze durfde het absoluut niet hardop te zeggen, maar die shadowclanners waren soms wel een beetje rare snuiters hoor. Meer dan een was haar simpelweg aan komen staren, en nu was er een apprentice die haar leek te zien als een... Celebrity? Het was iniedergeval fijner bezoek dan wanneer er weer een ongeval was, dat absoluut, maar ze merkte dat haar energie er niet helemaal bij was om de vrolijke medicine cat te zijn die ze was. Toch glimlachte ze naar de ander, ergens blij door de afwisseling, ergens ietwat van haar stuk gebracht. "Oh, ehm, aangenaam, ik ben Routnose," hoe lang was ze nu al wel niet een medicine cat? En nog altijd deed ze dat, ondanks dat de meeste clans inmiddels dondersgoed wisten wie ze was. De poes zuchtte. "Al wist je dat waarschijnlijk al..." ietwat vermoeid wreef ze over haar ogen. "Uhm, je bent welkom om even rond te neuzen, als je wilt..? Ik ben alleen wel saai kruiden aan het sorteren," de glimlach op haar gelaat leek haast verontschuldigend

De poes leek wel verbaasd met haar bezoek. Bluepaw vond dat een klein beetje raar, maar goed. 'Oh, ehm, aangenaam, ik ben Routnose.' Een glimlach brak door op Blue's gelaat toen ze dat zei. 'Al wist je dat waarschijnlijk al...' Ze knikte. 'Ja! Dat wist ik,' antwoordde ze trots. Routnose leek wel een beetje moe te zijn, maar dat nam Bluepaw haar niet kwalijk. 'Uhm, je bent welkom om even rond te neuzen, als je wilt..? Ik ben alleen wel saai kruiden aan het sorteren.' Nieuwsgierig stak de Apprentice haar kopje wat uit om naar de kruiden te kijken. 'Ooh, wat doen ze allemaal?' vroeg ze terwijl ze aan een paar plantjes snuffelde.

Het enthousiasme van de ander bracht een glimlach op haar gelaat, zelfs al voelde ze zich stiekem iets te moe om echt vanalles uit te gaan leggen. Toch zette ze zich over haar vermoeidheid heen. "Kom maar kijken hoor," ze wees met haar poot naar naar een paar harde, bruine stengels. "Dit is de bast van een els. Als je last hebt van je tanden, kan het helpen erop te kauwen,"ze had het voor wat elders hier mee genomen die aan het klagen waren, maar gebruikte het zelf ook. De smaak was best oké en het hield haar tanden schoon. Haar poot wees naar een wortel die er naast lag. "Dit is klitwortel, het geneest nare krassen en beten," als laatste wees ze naar wat bladeren. "En dit zijn eikenbladeren, ze kunnen infecties verminderen,"

Hoewel ze dolgraag door de hele kruidenvoorraad heen wilde snuffelen, draaide ze toch maar naar de Medicine Cat toe. Ze draaide haar oortjes aandachtig naar voren terwijl ze verteld wat waar al die gekke dingetjes voor hielpen. 'Oohh interessant!' Zelf zou ze eigenlijk nooit zoiets willen doen. Het leek haar vet saai, veel minder leuk dan jagen en vechten. Maar toch was het wel interessant om het één en ander te weten. 'Heb je ook wat dat helpt tegen uit je mond stinken want mijn vader stinkt uit z'n mond,' vroeg ze ondeugend giechelend, haar blauwe ogen vol pretlichtjes. Het viel allemaal reuze mee, maar Bluepaw kon het niet laten.

Haar enthousiasme deed Routnose glimlachen. Veel apprentices vonden de medicine cats maar raar, of eng zelfs soms. Ze nam hen het niet altijd kwalijk, hoe vaak was ze immers wel niet als een verstrooide rogue het kamp door gegaan met nog tig blaadjes en takjes in haar vacht? De volgende woorden van Bluepaw leken het uit het niets te komen en deden Routnose lachen. "Probeer wat munt in zijn eten te stoppen," Ze gunde de apprentice een knipoog en giechelde.

Wel jammer dat haar vader er nu niet bij was, ze had zijn gezicht wel willen zien! Maar Routnose vond het gelukkig grappig dus giechelde ze nog wat meer. 'Probeer wat munt in zijn eten te stoppen,' kreeg ze als tip. Bluepaw glimlachte breed naar haar en knikte een aantal keer op en neer. 'Oké! Zal ik doen!' Ze wist gelukkig wel wat munt was, zo slim was ze wel. Ze was niet als al die andere smoll brains. Toch wist ze echt niet waar al die gekke plantjes voor waren, dus snuffelde ze onverstoord door, tot iets haar deed niezen. 'Bleh, wat is dit?'