Bleeding internally

Er was een bepaalde poes die hij niet meer had kunnen spreken sinds haar ceremonie, terwijl er intussen zoveel gebeurd was. Natuurlijk, ze zagen elkaar elke dag en sliepen in dezelfde den nu, maar het kwam er niet van. Het kon gewoon dat ze helemaal niet met hem wou praten, dat hij zich vergist had in hun al onzekere vriendschap. Tijdens een jacht met twee andere Warriors pikte hij toevallig haar geur op. De kater vertelde de andere twee dat ze verder konden en ging zelf naar de borders toe waar ze leek te zijn. Zodra hij al wat in de buurt kwam viel het hem op dat het hier nogal modderig was, de regen maakte schade en de nachtvorst die in de ochtend weer wegsmolt hielp ook niet mee. Hij zag haar staan toen ze haar poot uitschudde, modder aan je poot was nooit fijn. Smouldertongue liep naar haar toe nu ze er nog stond, voordat ze weer verder ging. Het was hem wel opgevallen dat ze het de laatste tijd druk maakte voor zichzelf, misschien om iets te ontvluchten? "Hey Liondance''. Hij dacht aan het gesprek wat ze hadden een paar manen terug, toen ze nog een Apprentice was. Hij had toen gegrapt dat geen enkele Leader hem als Deputy zou kiezen. Wel, dat was een beetje anders gelopen nu. Natuurlijk was Stagstine niet een officiële Leader, maar goed.

Ze lette niet echt op, op haar omgeving. Niet de juiste mentaliteit als je aan het patrouilleren was.. Haar blik was zo gefocust op de overkant van de grens, dat ze de naderende kat niet opmerkte. Pas toen ze een stem hoorde, draaide ze haar kopje wat geschrokken om. Een verbaasde blik viel in haar ogen te lezen terwijl ze de oudere kater aankeek. Het was Smouldertongue. Het was al een tijdje geleden dat ze elkaar gesproken hadden. Nog voor dat hij tot deputy werd verkozen... Voor een tel voelde ze een brok in haar keel, denkende aan Eveningglow. De eveneens rood-witte kater kende toch haar band met de poes, welke momenteel in de nursery lag? Niet dat ze hem niet mocht, het lag gewoon moeilijk. Het was een gevoelige snaar, omdat haar band met Evening ook gevoelig lag. Ingewikkeld. "Hey Smouldertongue," miauwde ze terug, haar amberkleurige blik in de zijne priemende. Voor een tel wist ze niet wat zeggen en schoof ze wat met haar poten over de grond. "En, hoe bevalt je nieuwe rang je?" besloot ze te vragen, haar ogen lichtjes samenknijpende als bescherming tegen de felle winterzon die achter Smouldertongue vandaan kwam.

De oudere kater lachte het weg en benoemde zijn rang tijdelijk. Liondance wenkte een van haar wenkbrauwen omhoog terwijl haar grote, goudkleurige ogen hem bleven aankijken. Wie zei er dat het tijdelijk was? Er kon zoveel veranderen. De rood-witte poes zou er niet van verschieten moest de Clan plots beslissen dat deze tijdelijkheid, permanent werd. Niets verbaasde haar nog. Niet dat ze wou dat zoiets zou gebeuren, integendeel. Maar ze wist dat als ze zich het ergste al voor ogen hield, de pijn die achteraf zou komen moest het werkelijkheid worden, minder zwaar ging zijn. Slechte instelling? Maybe. Zo kon ze de helft van de pijn al incasseren en verwerken. Zijn volgende antwoord zorgde ervoor dat ze even haar gedachten wegduwde en een ademzucht nam, als teken dat ze op het punt stond een antwoord terug te miauwen. "Zelfs al ben je geen deputy, dan heb je nog geen reden om lui te zijn. Wie jaagt er voor de Clan als alle warriors ineens besluiten een luie dag te houden?" klonk ze. Haar stem klonk niet kwaad, gewoon hoog en luchtig. Alsof ze een vraag stelde, maar er niet echt een antwoord op verwachte. Ze wist namelijk toch al wat de enige juiste oplossing was. Gewoon je job doen.