A dog's life

Met een zachte glimlach liet het poesje haar blik vallen op de eendjes, immiddels al weer groot. Het voelde als de dag van gisteren dat ze hier had gestaan en er kleine eendjes aantrof. Het was een waar wonder hoe snel tijd hen had doen lijken op hun ouders. Zelfs hun gehele kleur was verandert. Bij katten leek het slomer te gaan, voelde ze zich nog steeds het kleine ding dat ze geweest was manen eerder. Maar daarbij vroeg ze zich zeker af of ze uberhoupt ooit zou zijn als haar moeder. Haar sibling leken immers zo veel meer op de rode poes, ambiteus als ze allen waren bleef Cheriey achter. Zij droomde niet groot, liet het aan haar zusters en broeders over grote prijzen binnen te halen. Nee, zij was eerder het schoothondje van de familie, deed wat er van d'r verwacht werd terwijl ze schattig er maar bij zat pluizig te zijn. En daar had ze zich inmiddels bij neer gelegd, haar moeder blij maken was alles wat er voor haar belangrijk was, ze hoefde geen titels, geen enorme tanden om haar nek...tenzij haar moeder dat wilde..natuurlijk. Maat wat ze zelf wilde? Dat was enkel liefde en plezier.

[Hyzenthlay]

Verrast draaide het meisje met haar oortjes bij het horen van iemands stap achter haar. Was ze blij verrast het vriendelijke figuur van Hyzenthlay achter haar te treffen. Ze had altijd zo'n warme uitstraling gehad, momenten met haar waren altijd zo opluchtend. Zeker met het soort dat je gewoonlijk terfde in de clan die zij beide als thuis zagen. Ze stapte langs haar, gaf haar een lieve lik over haar bolle wangetje. Cheriey grinnikte zachtjes, keek met vonkelende oogjes op naar de oudere poes, op meer manieren dan enkel fysiek. "Aan het dagdromen Cheriey?" werd haar op warme toon gevraagd, deed het poesje kort geliefd snorren. "Jaaazeker mevrouw" mauwde ze al glimlachend "De baby eendjes zijn zo groot geworden" verklaarde ze vervolgens, wat dichterbij de poes schuivend. Hyzenthlay droeg een veilige aura, eentje waarbij ze zich snel op gemak voelde, vriendelijk als de ervaren member tegen haar was. "Het is bijna magisch hoe ze groeien en zo maar van kleur veranderen" ze grinnikte zachtjes "Ik vraag me af hoe ze het doen Hyzenthlay, mevrouw."

Ze drukte haar schouder tegen de hare, krulde haar dikke staart om haar heen. De young one glimlachte warm bij de fysieke herinnering aan de oudere poes haar aanwezigheid. Cheriey's  snorhaartjes trilde vrolijk bij haar instemming, haar fonkelende oogjes die van Hyzenthlay ontmoettend. "Dat is de natuur, kleine eendjes moeten drijven op het water, want ze kunnen nog niet zwemmen en daarom hebben ze een pluizige vacht.", legde de ouder poes warm uit, nieuwsgierig trok Cheriey haar oortjes naar voren, zijzelf had ook een pluizige vacht. Maar ze vond het water niet leuk genoeg om uit te proberen of het hetzelfde effect had. Al was het nu behoorlijk aantrekkelijk "En ze zijn donkerbruin met lichte vlekjes omdat in de struiken slapen en zo zich kunnen verstoppen onder de veren van hun mama of de blaadjes. Wanneer ze ouder worden moeten ze ook leren zwemmen en krijgen ze hun veren door, die meteen een andere kleur hebben." mauwde Hyzenthlay verder. Cheriey's  oogjes vonkelde in verwondering bij het intellect van de grote poes naast haar. Hoe ze zo vertelde, zo interressant, niks kon haar aandacht ervan afhaalde. "Wow dat is zo gaaf" humde ze vrolijk, haar oogjes op de eendjes leggend, niet proberende een kleine lach te onderdrukken. "U bent wel erg slim zeg" complimenteerde ze haar gespreks partner vervolgens, kort haar kop tegen diens schouder drukkend "Wou dat ik zo veel over eendjes wist, het zijn mijn lievelings dieren."

Nog altijd spinnende ze vol blijdschap, net zo slim zijn als haar? Dat was wel heel slim zeg. De oudere poes vertelde verder over de prachtige eendjes voor hen en Cheriey was al oor. Het waren dan ook uitermate speciale dieren voor haar, zoals ze veranderde naarmate ze ouder werden. Wellicht niet zo drastisch als de zwanen dat deden maar dat hoefde ook niet. Zelfs de kleinste veranderingen waren geweldig, dat was wat ze leerde van de eendjes. En dus hoefde zijzelf ook niet drastisch te veranderen om geweldig te zijn. Verrast draaide ze oortjes naar de oudere poes toen deze begon over de versier kunsten van de eenden. Of hoe noemde ze, sexy? Ze grinnikte zachtjes, dat was een stout woord. Pret lichtjes kwamen op  in haar oogjes terwijl deze op een moeder eend vielen, hopend de kunsten Live the mogen meemaken. "Ik denk dat mijn staart wel sexy is" mauwde ze, een kleine ondeugende grijns op haar koppie terwijl ze de poes vermaakt aankeek. Bij haar durfde ze het stoute woord wel te gebruiken hoor. "Maar geen enkel mannetje vind het tot nu toe mooi" ze zuchtte zachtjes, maar haar humeur weerhield haar glimlach van verzakken. Plots deed een blauwe glinstering echter haar oogjes open springen "Hey kijk! Ik zie het!" Kort viel haar bekje open, hoe had ze dit nou weer niet eerder gezien? "Wat mooi" mauwde ze vervolgens, verwondering in haar ogen, enthousiasme in haar lichaamstaal. "Zag u het ook? Zag u het?!"

"In mijn opinie zijn de mannetjes van jou leeftijd nog allemaal een beetje... onvolwassen, je zou beter wachten tot ze Member zijn en kies er dan eentje die jou écht leuk vind.", beredeneerde Hyzenthlay. Cheriey knipperde kort met haar fonkelende oogjes. Onvolwassen? Ha dat zeker ja, zij was echt wel veel volwasseneren dan Beef, Aegir. Ze glimlachtte kort, een kleine glinstering op haar oogjes bij de gedachten aan de Tom uit Riverclan. Hij had haar van alles geleerd over de rivier, hij kon zelfs zwemmen! Vast vanwege het pluis, dat moest wel. Een kleine grinnik speelde op in haar keel, als ze geen wangpluis had, has ze zeker fel roze wangetjes gehad. Zou hij haar staart ook sexy vinden? Lang om erover na te denken had ze echter niet, de flits van blauw haar gedachten doorbrekend, haar enthousiaste uitbarsting volgend. Hyzenthlay lachte hardop, Cheriey knipperde kort, was het grappig wat ze zei? "Ik zag het Cheriey, ik zag het," mauwde de ouder poes vervolgens. Cheriey glimlachte breed en knikte "Wat mooi" ze moest er eventjes van bij komen hoor, drukte kort haar kopje in de dikke pels van Hyzanthlay. "Maar zonder u had ik het nooooit opgemerkt hoor! Danku" schijnende ogen ontmoette die van de member naast haar "Kan niet wachtte tot ik het Nyra kan vertellen, die zal wel versteld staan van hoe slim en oplettend ik ben, mama ook" Ze knikte trots "M-maar ik zal haar laten weten van wie ik het geleerd heb, heus waar!" Vrolijk snorde ze verder, vandaag was een goede dag zo met Hyzenthlay bij het meer.