♡ Goddess of love

Ze had al een heel leven achter zich maar sinds een paar dagen was haar leven toch weer een soort van opnieuw begonnen. Ze had haar oude leventje achtergelaten, voor de tweede keer alweer. Aphrodite had niet perse een avontuurlijke persoonlijkheid, dat was in ieder geval niet de reden geweest dat ze wederom haar oude plekje verlaten had. Nee, de she-cat hield zelfs van het hele huisje boompje beestje plaatje maar op beide plekken had ze deze niet volledig kunnen vinden. Ze had haar eerst gedeelte van haar leven met haar ouders en broeders en zusters gewoond, had zelfs een partner en kittens gehad.. maar dat was nooit geweest zoals het hoorde te zijn. Het had er altijd uit gezien als een perfect plaatje maar het had nooit als dat perfecte plaatje.. van binnenin gevoeld. Snap je? Ze leefde in een soort bubbel, waar ze voordeed dat alles goed was, maar waar ze eigenlijk niet gelukkig had kunnen zijn. Ze was toen vertrokken, met een andere kater. Deze leek toen kort het gene te zijn wat ze wou maar ook dat had ze haarzelf voorgelogen, want de echte reden waarom ze met hem mee was gegaan was om dichter te komen bij haar. Ze had sinds dat ze een kittypet geworden was haar elke dag geprobeerd te vinden, want toen ze elkaar hadden ontmoet had ze haar verteld dat ze in de stad woonde. Ver weg van het gebied waar ze toen elkaar ontmoet hadden en een prachtige avond beleefd hadden. Z’n avond als dat zocht ze telkens weer op, maar geen kater die het zelfde kon bereiken. Ze had haar nog één keertje gezien toen ze in de stad was komen te leven met die ene kater. Ze had haar gezien met een andere mooie dame. Hoewel ze van haarzelf wist dat ze iedereen krijgen kon met enkel al haar uiterlijk, gebruikte ze haar mooiheid niet in egoïsme. Ze had de keuze gerespecteerd dat de enige kat die haar vlinders geven kon nu gelukkig was met een ander. Dat enkel zij.. zo passievol geweest was om na al die tijd nog steeds aan haar te denken.. dat was gewoon haar eigen gekkigheid geweest. Het was niet erg in ieder geval, liefde was misschien wel gewoon niet voor haar gemaakt. Ze had prachtige kinderen en dat was voor haar genoeg, maar geen man meer zou aan haar zijde te komen staan. Daar had ze geen behoefte meer aan. Had dat eigenlijk nooit gehad, nu ze eindelijk toegaf aan haar gevoelens. Het perfecte plaatje van haar ouders betekende niet dat dat ook voor haar gold.

Aphrodite had dus haar leven als kittypet ook opgegeven toen ze doorgekregen had dat haar tweede partner ook niks bleek te zijn, puur omdat ze haar zelf voorgelogen had dat ze op katers viel. Haar dikke staart zwiepte lichtjes bij de gedachtes terug. Ze was blij dat ze dat allemaal achter zich gelaten had nu en dat ze nu een derde kans gekregen had voor een eigen leven. Het was een aparte groep, eigenlijk iets waar ze totaal niet tussen paste, ze leefde volgens hele rare en zelfs brute regels.. maar het was een groep, en Aphrodite voelde zich toch altijd het prettigst wanneer zij soortgenoten om haar had. Ze was niks anders gewend, ze was in een grote familie opgegroeid, ze mistte de drukte om haar heen.. als kittypet was ze zo- naja, eenzaam. Ze was in ieder geval al aangenomen in deze groep, genaamd de Elite. Ze moest echter nog een test afleggen maar deze was nog niet van enorme belang, ze had dus een soort vrijstelling gekregen omdat de groep nu in chaos was. Ze had het niet helemaal meegekregen maar ze schenen verjaagd te zijn van hun vorige ‘kamp’ door de mensen. Iets wat niet helemaal begreep, haar mensen waren altijd zo lief geweest.. die zouden nooit zomaar katten aanvallen, laat staan doden en verjagen van hun thuis. Ze vond het zielig voor iedereen, ze waren allemaal hun veilige haven kwijt. Ze zou maar al te graag willen helpen om een nieuwe plekje te vinden waar hen en haarzelf. De she-cat had al wel een halsband om, die had ze al namelijk vanwege haar leventje als kittypet. Het was een mooie halsband, eentje die perfect bij haar eigen betoverende uitstraling paste. Ze was zichzelf aan het wassen bij een klein vijvertje nadat ze haar buikje vol gegeten had. Sneeuwvlokjes vielen lichtjes naar beneden op en omringde haar in een witte cirkel.

Het was haar heerlijk donzige pels dat haar warm hield. Veel katten hadden met dit weer veel last van de kou maar Aphrodite kon bijna nooit de kilte voelen door haar dikke vacht heen. Vroeger had ze dat wel gehad, toen had haar pels niet z'n dikke onderlaag gehad zoals nu maar sinds ze op speciaal voer gestaan had toen ze als kittypet geleefd had had haar pels een soort upgrade gekregen. Nu was ze bijna winter bestendig, tenzij het echt hard vroor. Haar dikke en zowel mooie pels was dan wel beter dan gemiddeld, het was ook niet van superkrachten. In ieder geval had ze het nu niet koud en kon ze heerlijk genieten van de sneeuwvlokken die zachtjes rondom haar heen dwarrelde. Haar zacht roze tong gleed lichtjes over haar lijf heen in een elegante manier. Haar oogjes waren zelfs na een tijdje gesloten. Zich totaal niet bewust dat er wel eens gevaar kon schuilen. Er was haar nooit kwaad aangedaan, ze was altijd op handen gedragen. Niet dat ze dit altijd leuk vond. Ze wou helemaal niet speciaal behandeld worden omdat ze toevallig met een pure schoonheid geboren was. Ze wou dat iemand haar liefhad om wie ze was van binnen, want ook haar ziel, haar persoonlijkheid, was even mooi als haar buitenkant. In haar gedachtes verzonken was ze nog altijd bezig met haar vacht te wassen. Op een gegeven moment was haar pels ook lichtelijk bedekt met een klein laagje ijzel waardoor ze schitterde in de ochtendzon. Haar ogen gingen pas weer open toen ze plots wat gekuch in de verte hoorde. Aphrodite keek op met een lichtelijk alerte oortjes maar al snel verzonk die houding toen haar oogjes de rossige vacht opvingen. Haar hart verzonk en plofte neer in haar lege maag. Haar oortjes gingen wat slapjes hangen en haar snorharen danste op en neer toen ze ietsjes met haar voorkant omhoog kwam. Ze wist het echter net zeker.. haar geur, het was anders, niet zoals toen in ieder geval. Hadden haar gedachtes er een andere draai aangegeven? Er waren ook vele moons over heen gegaan. Ze waren beide ouder geworden, geestelijk en lichamelijk. Aphrodite was nog altijd een jonge schoonheid maar niet meer zo 'kinderlijk' als toen ze een tiener was. Ze was nu echt een vrouw, een dame. ''Hallo?'' Mauwde ze een beetje onzeker. Bijna niet gelovend dat het haar was. ''Hyzenthlay?'' Vroeg ze daarna met haar zachte zangstem. Haar twee verschillend gekleurde ogen keken naar de kat die tegenover het meertje zich ook aan het wassen was. Haar kopje draaide ze lichtelijk terwijl er sneeuwvlokken bleven vallen, nu enkel wat sneller en dikker dan daarnet.

Oh goden, ze kwam naar haar toe. De she-cat wiebelde wat onzeker met haar oortjes en keek wat schichtig naar haar toe terwijl ze al krachtig naar haar toe stapte. Er leek nul onzekerheid te zijn bij de rossige flame-point toen ze haar kant opkwam. Ze werkte haarzelf wat meer overeind maar werd half gestopt toen Hyzenthlay ineens zo dicht in haar aura stond dat ze niet eens kon opstaan zonder haar aan te raken. Haar adem kietelde haar wang, ondanks haar vacht die gekleurd was als een lichte toon van een zonderondergang, voelde ze de hitte van haar adem brandde. Aphrodite stammelde wat verbaasd in haar zelf terwijl ze probeerde een keuze te maken waar ze haar ogen op zouden richten. Hyzenthlay.. leek haar niet te herkennen. Oh wat stom! Stom, stom dom ding dat ze ook was. Zij had na al de moons haar hoofd niet los kunnen krijgen van een kat die haar niet eens meer leek te herkennen.. wat had ze ook wel niet verwacht, haar naam was niks voor niks Gentleman Jack geweest. De she-cat kroop wat naar achteren en keek naar haar poten. De sneeuw die haar zo mooi omrings had plette ze nu met haar pootkussetjes en veegde ze half weg met haar dikke pluizenstaart omdat deze op de grond sleepte. ''S-sorry, ik-.'' Shit, wat moest ze nou zeggen. Ze kon niet meer doen alsof ze 'per ongeluk' een verkeerd iemand aan gesproken had. Ze had haar naam al uitgesproken. Haar ogen gingen kort terug naar de ander maar al snel week ze die weer af, vooral toen ze in haar korte blik de halsband had zien zitten. Die droeg iedereen in de groep waar zij nu ook in leefde. Een ideetje sprong in haar kop ''Hyzenthlay was het niet?'' Vroeg ze toen, terwijl ze afstand tussen hen had gecreëerd. ''Ik hoorde je naam- uhm, tijdens de cermonie. Klopt dat?''