[Event] Then lightning strikes

HOW CAN A MAN BE BRAVE

when he is afraid

TAG: Pepperpaw, Wolfblood & Riverclan

NOTES: Settleddust, Wolfblood en Pepperpaw zijn het kamp in geleid door Shrimppaw & co. Settleddust wil met Crystalstar praten over Twistedheart.

Het geroezemoes in het kamp probeerde Settleddust uit te zetten. Vooral het geluid uit de nursery. De hoge stemmen van zijn kittens. Hij wilde Seamist niet meer aankijken, hij wist niet of hij het nog kon zonder een strak gezicht te houden. Hij was hier voor één doel en hij mocht zichzelf niet af laten leiden. Helemaal niet als hij een passief dreigement maakte naar de leider van Riverclan. Ook draaide hij zijn oor even opzij toen Pepperpaw en Wolfblood wat gefluister uitwisselden, maar ze lieten hem het woord doen. En uiteindelijk leek Crystalstar verstand of een geweten te groeien, want ze leek er klaar mee. Twistedheart werd geroepen en een piepklein triomfantelijk glimlachje kwam op zijn gezicht. Kijk, het kon wel fatsoenlijk. Bovendien kon Twistedheart ook prima vertellen wat er allemaal was gebeurd.

Twistedheart kwam uit de leiders den gelopen. Maar hij leek... anders. Bang was het goede woord. De geur leek aan zijn vacht te plakken en Settleddust kreeg een diepe frons op zijn gezicht toen hij naar hem keek, om vervolgens weer terug te kijken naar Crystalstar. Bijna rolden de woorden over zijn lippen, "wat heb je met hem gedaan?". Maar hij wilde niet weer ruzie hebben met de leider van Riverclan. Toch had hij een wat norse blik op zijn snuit. Hij keek van de leider naar zijn warrior, waarna hij eindelijk uit zijn zittende houding kwam. ‘Kom, Twistedheart, we gaan naar huis,’ sprak hij enkel. Hij zou Crystalstar niet bedanken. Dit was geen vrijgevigheid, dit was wat ze verplicht was om te doen. Hij vernauwde zijn ogen even onderzoekend naar haar. ‘Ik neem aan dat we een escorte krijgen.’

♔ nickdiazfan

Wat een tentoonstelling. Twistedheart kwam precies zo het leaders den uit als ze verwacht had, en de schok van de drie Shadowclankatten was bijna te voelen. Hun verloren warrior hielt zijn kop gebogen en liep bijna onderdanig naar haar toe. Crystalstar knikte naar hem en keek haar bezoekers toen geringschattend aan. Het was het niet bepaald waard om dit nog verder te escaleren om een punt te maken, en dus zette ze demonstratief een stap aan de kant. "Ga maar bij je clangenoten staan." Miauwde ze. Zo had zij toch nog het bevel over de grote kater gehouden, tot het einde van zijn tijd hier. Toen vroeg Settleddust of ze soms een escorte kregen, en ze knikte met een glimlachje. "Uiteraard, ik zie niet graag opnieuw iemand de verkeerde kant van de grens opzoeken." Ze liet haar blik nog eenmaal over Twistedheart glijden bij die uitspraak. "Whitewalker, Hermitpaw, Arcticwolf, jullie gaan mee, laat ons bezoek de uitgang zien" De drie, zij wisten wat ze met elkaar gemeen hadden, en niemand anders. Crystalstar stond op en knikte richting de uitgang van het kamp. "Haast je, Settleddust, ik heb jullie lang genoeg vermaakt."

Ergens was hij een beetje verbaasd over de reactie van zijn Clangenoten. Ze waren.. Geschokt? Misschien? Twistedheart hield zijn ogen op de grond gericht. Zelf vond hij zichzelf niet zo veel waard, maar dat bleek hij toch te zijn. Hij had angsten om later weer de Den van de RiverClan Leader in geleid te worden, dat het ze uiteindelijk toch niet lukte, of misschien wel niet meer wilde hebben. Hij had immers de Code verbroken, maar toch.. Hij had niets gezegd tegen haar. Toch keek hij op bij Settleddusts woorden, zijn ogen hoopvol. Hij mocht naar huis? Hij keek onzeker richting de grijze poes, maar die gaf gelukkig aan dat hij met ze mee mocht. Ze zette zelfs een stap opzij. Twistedheart aarzelde heel even, maar kwam toen toch overeind. Hij legde zijn oren beschaamd opzij bij haar opmerking. Het was ook niet iets om trots op te zijn. Onzeker ging hij bij zijn Clangenoten staan. Hij wilde dichtbij ze zijn, voor de veiligheid, maar misschien had hij hun vertrouwen ook geschaad.

HOW CAN A MAN BE BRAVE

when he is afraid

TAG: Pepperpaw, Wolfblood & Riverclan

NOTES: Settleddust, Wolfblood en Pepperpaw zijn het kamp in geleid door Shrimppaw & co. Settleddust wil met Crystalstar praten over Twistedheart.

Settleddust was ergens verbaasd dat Twistedheart niet direct naar hem toe kwam toen hij hem bij hem roep. Hij leek ergens wel hoopvol, maar hij wachtte op toestemming. Kom op, Twis, zij was je leider niet. En ergens vreesde hij wat er hier allemaal was gebeurd. Hij vloekte in zichzelf. Waarom had hij het niet eerder door gehad? Waarom had hij het zo ver laten komen. Maar even leek het alsof de twee in overeenstemming waren. Twistedheart stond dicht tussen hen in, en Settleddust duwde even zijn vacht tegen de zijne aan, alsof hij wilde zeggen: "rustig aan jongen, het komt goed". Crystalstar hield ervan om nog een steek na te geven en stuurde haar favoriete warrior mee. Settleddust wierp haar een kwade blik toe bij het horen van de namen. Starclan, niet weer die witte drol. En ook Arcticwolf, die kon hij er ook nog wel bij hebben. Hij vernauwde even zijn ogen. Wist ze van meer? Maar hij knikte enkel. Ze maakte opeens een opmerking over dat hij zich moest haasten. ‘Ik verzeker je, ik wil niets liever dan uit dit... territorium zijn,’ miauwde hij, naardere woorden inslikkend. Maar ze moest bekennen, het was niet te verbergen dat haar dierbare water een luchtje had. Was ze daarom zo beschermend? Hij knikte naar zijn patrouille. ‘We gaan,’ miauwde hij. Hij nam de voorhoede van zíjn katten en vertrok richting de uitgang van het kamp.

♔ nickdiazfan

_{Vol spanning luisterde ze naar de volwassen katten, die onderhandelde alsof de Warrior een stuk prooi was. Misschien was dat wel precies wat hij was geweest voor haar Leader. Shrimppaw richtte haar blauwe ogen op de grijze poes en ze besefte zich dat ze zich helemaal niet op haar gemak voelde bij haar. Ze had haar altijd gezien als de leuke, lieve oma die ze voor hen geweest was. En toen de stoere Deputy, en nu, als Leader, was ze bang voor haar. Ze keek even om toen haar broer er ook bij kwam aan haar andere zijde, vragend wat ze er allemaal van wist. Shrimppaw slikte. Ze had gewild er iets vanaf te weten. Zoiets besprak je toch ook met je Medicine Cat, of liep ze te hard van stapel? Ze was misschien nog lerende, maar ze had wel verwacht meer contact met Crystalstar te hebben. 'I-Ik weet niets, Hermit..' fluisterde ze terug, haar blik strak naar voren gericht. Ze voelde een enorme last van haar schouders glijden toen de bruine Warrior toch terug mocht naar huis. Shrimppaw keek met een zachte blik naar de ShadowClanners, maar haar blik verstrakte weer wat toen ze richting Crystalstar keek. Ze had hier even geen energie meer voor. Nog voor er andere vragen gesteld konden worden stond Shrimppaw op en trok ze zich terug in de Medicine Cat Den. Ze moest hier over nadenken.}

Twistedheart stapte naar voren, eindelijk uit haar greep. Dat was het moment waar hij haar bevel uit stapte, maar Crystalstar dacht dat ze altijd nog wel een zekere controle over de kater zou hebben. Altijd als hij haar zou zien op een gathering of tijdens een gevecht zou hij de andere kant op kijken. Ze had hem geschaad op een manier die niet om wraak vroeg, maar om vergetelheid. Settleddust luisterde gelukkig en leek van plan er vandoor te gaan, maar niet voordat hij nog één achterbakse opmerking over haar territorium kon maken. Crystalstar had een tegenopmerking klaarliggen, maar besloot dat die het niet waard was. In plaats daarvan draaide ze zich om en liep ze terug naar haar den. "De show is over, terug naar jullie taken." Beveel ze de gehele clan, terwijl ze zich een weg door de menigte baande.

[Crystal topic uit]

Hij had naar haar gekeken, met een diep nadenkende blik in zijn helderblauwe ogen. Hij begreep het niet. Het was zijn moeder, maar ze deed vreemd. Natuurlijk, ze was altijd een standvastige kattin geweest. Alleen dit kon hij gewoon niet bevatten, waarom een ShadowClanner? En nog belangrijker wat was er gebeurd waarom Crystalstar hem in haar den had opgesloten. Dit had niks met het leiderschap over RiverClan te maken, maar was het persoonlijk? Hij moest met haar praten, maar eerst moest hij alles even een plekje geven. Het nieuwe territorium was goed van haar geweest, ze hadden het nodig deze leafbare met de vergiftigde vis. Maar dit, was dit ook nodig geweest. ThunderClan zou nu vast niet meer zo blij met ze zijn, al was het vredig verlopen. Hij vroeg zich af wat zijn moeder nu weer met ShadowClan had ontketend. Hij wilde er liever niet over nadenken. Hij liep het kamp uit, even een rondje lopen, daarna zou hij met haar praten. Hij wilde begrijpen waarom ze het had gedaan.

Nou zeg, wist Shrimppaw dan helemaal niks? Ze was toch belangrijk enzo? Die moest toch weten wat er allemaal gaande was in de clan. Waarom kon ze nu dan geen nuttig antwoord geven? Mousekit dacht even goed na; wilde de poes haar beschermen voor de waarheid of wist ze het oprecht niet? Het grijze poes keek nog eens goed naar de oudere kattin. Maar uit haar lichaams taal kon de kitten enkel halen dat ze verontrust was. Dus ze was toch niet aan het liegen? Hermit kwam er ook bij en al snel ontstond er een conversatie tussen de twee siblings. Wat er precies gezegd werd kon Mouse niet horen, aangezien ze spraken in gedempte tonen. Richtte ze haar aandacht weer op het schouwspel dat nog altijd voor haar neus afspeelde. Ze had blijkbaar wat dingen gemist want mysterieuze katten gingen weg en haar moeder maakt het maar al te duidelijk dat iedereen veder moest gaan met hun dagelijkse bezigheden. Mousekit hield haar hoofd wat scheef in verwarring. Volwassenen waren echt raar.

Onderwerp: Re: [Event] Then lightning strikes