Sexappeal [GANZENOPDRACHT]

Disarmingpaw ging er niet om liegen: hij had zijn neus in zaken gestoken waar hij ze niet had moeten steken. En dat had geresulteerd in het feit dat hij helemaal high door het territorium liep, de geur van kruiden nog duidelijk te ruiken op zijn vacht. De catnip had ergens verborgen gelegen in de den en Disarmingpaw had het puur bij toeval gevonden, maar hij had er gebruik van gemaakt en nu was alles leuk. Hij liet zichzelf op de grond vallen, gaf de grond kopjes en keek vervolgens ondersteboven, door zich op zijn rug naar boven te duwen, naar de wereld. “Jij,” zei hij tegen een steen. “Jij verdient echt een acht. Zo egaal, met je sexy pose en je mooie perspectief.” Hij liet zich op zijn zij rollen en kwam weer overeind. “En jij,” zei hij vervolgens tegen de schors van een boom, zijn poot ertegen duwend en naar voren buigend alsof hij aan het flirten was met een knappe she-cat. “Jij bent de crème de la crème van mijn territorium. Jij verdient een negen.” Hij wendde zich weer af en liep naar voren, waar hij een plasje water vond en naar een reflectie van zichzelf keek. “Maar jij,” zei hij luidop tegen zichzelf. “Jij verdient een tien. Met je prachtig gestreepte pels en ogen die haast goud lijken. Met je stevige spieren en je knappe koppie. Kom hier, lekker ding.” En vervolgens liet hij zich vol in het plasje water vallen. Met zijn gezicht als eerste.

Oké, dat was dus eventjes een beetje raar. Ze zag de wat oudere, zwarte Apprentice helemaal gek doen, rollend over de grond en kopjes geven aan het gras. Bluepaw hield zich verscholen tussen de bosjes, haar wenkbrauw opgetrokken. Ze vond het maar een vreemd beeld, maar toch ook wel heel erg grappig. Ze kon haar lachen bijna niet meer inhouden toen hij tegen random dingen ging flirten. Flirten! Een greens verscheen op Bluepaws snoetje terwijl een plannetje in haar koppie kroop. Nadat hij zich in een plasje water had laten vallen - wat een sukkel - stapte Blue elegant de bosjes uit. Haar pootjes netjes één voor één voor elkaar zettend, haar volle staart mooi hoog en het puntje in een krulletje en natuurlijk, haar liefste glimlach en grootste ogen. 'En wat voor cijfer ben ik?' vroeg ze licht uitdagend, haar oogleden knipperend.

En alsof zijn dag nog niet goed genoeg was, kwam daar ook nog eens een knappe apprentice tevoorschijn. Ondanks dat Disarmingpaw zwaar onder de invloed was van de catnip herkende hij Bluepaw wel en een grijns kroop om zijn lippen toen ze sierlijk op hem afstapte en voor hem ging zitten. Hell yeah. Hij was gezegend door StarClan en dat werd hier maar weer eens extra duidelijk. “Well, ik ben zelf al een tien, dus dat kunnen we natuurlijk niet hebben,” sprak hij op een bedenkelijke toon. “Maar een 9,5 verdien je echt wel.” Hij gaf haar een dikke knipoog en rolde langzaamaan uit het plasje. “Ja, jij bent echt het mooiste van ze allemaal.” Hij snorde en kwam langzaam overeind, wat nog niet zo goed ging met zijn kopje dat tolde. Het op de grond liggen had dan ook niet veel goeds gedaan en met een kleine grijns keek hij naar opzij. “Bluepaw, je moet echt eens wat catnip proberen. Ik zweer je dat er een hele nieuwe wereld voor je opengaat als je dat doet!”

Ze stond er op haar best bij, een echt prachtig prinsesje. 'Well, ik ben zelf al een tien, dus dat kunnen we natuurlijk niet hebben,' sprak hij. Bluepaw snoof lichtjes en rolde haar blauwe ogen, maar grinnikte toch zachtjes. Zo zou zij ook gereageerd hebben, dus vooruit maar. 'Maar een 9,5 verdien je echt wel.' Ze greens. Kijk, dat is ook een prachtig cijfer. Dat verdiende ze inderdaad. Disarmingpaw kwam wat overeind en Bluepaw haalde heel kort haar neusje op bij zijn natte gezicht. Dat was niet zo fris. 'Bluepaw, je moet echt eens wat catnip proberen. Ik zweer je dat er een hele nieuwe wereld voor je opengaat als je dat doet!' Bluepaw trok een wenkbrauw op. Catnip? Dat was zeker interessant. 'Een hele nieuwe wereld? Ik mag toch hopen dat ik altijd een 9,5 ben in jouw wereld,' snorde ze naar hem, een lichte grijns sierde haar snoetje. 'Waar is dat catnip dan te vinden?'

Een kleine grijns kwam om zijn lippen toen ze met hem terug flirtte. Zijn gedachten gleden kort even naar het gesprek dat hij had gehad met de RiverClan senior warrior, die ene die zei dat hij geen kusje zou krijgen van een she-cat voordat de warrior kittens had gekregen. Ha! Hij zou wel eens laten zien dat hij het kon! Zijn charmes bleken perfect te werken en Disarmingpaw ging deze kans niet aan hem voorbij laten gaan. “Schatje, als jij een 9,5 wilt zijn in mijn wereld, dan zeg ik daar geen “nee” op,” zei hij en hij knipoogde naar haar. Ze was werkelijk waar een mooie verschijning en dat zei hij niet alleen omdat de catnip uitwerking op hem had, al hielp dat zeker wel met zijn zelfvertrouwen. “In de medicine cat’s den. We kunnen het gaan halen, maar dan moeten we wel uitkijken dat we niet gesnapt worden door Newtpaw of Pepperpaw,” zei hij met een knipoog tegen haar. “Of…” Hij pauzeerde even en boog wat meer naar opzij zodat hun vachten elkaar raakten. “We kunnen nog wat meer alleen-tijd hier met elkaar besteden.” Hij gaf haar een flirterig knipoogje. StarClan. Hij kon wel verdrinken in die prachtige blauwe ogen van haar.

Haar buikje borrelde van de spanning, maar het was een leuke soort spanning. Iets wat ze wel vaker voelde als ze iets deed wat tegen de regeltjes was, of iets stouts zoals stenen in papa's nest leggen. Dit was toch net weer ietsje anders, maar het kwam op hetzelfde neer. 'Schatje, als jij een 9,5 wilt zijn in mijn wereld, dan zeg ik daar geen ''nee'' op,' zei hij met een knipoog. Bluepaw gniffelde zachtjes. Ze wilde het liefst natuurlijk een 10 zijn in iedereens wereld - dat was ze ook. Maar goed, ze had die 9,5 al aanvaard. 'In de medicine cat's den. We kunnen het gaan halen, maar dan moeten we wel uitkijken dat we niet gesnapt worden door Newtpaw of Pepperpaw.' Er kwam nog een knipoog haar kant op. Bluepaw grijnsde. 'Ooh,' snorde ze. Catnip halen in de Medicine Cat's Den was wel spannend, er waren immers meer katten die hen konden snappen dan alleen de Medicine Cats. Maar daar had ze het wel voor over. Ze wilde dan ook instemmen toen Disarming plots met een ander voorstel kwam. 'We kunnen nog wat meer alleen-tijd hier met elkaar besteden.' Blue keek hem aan en de nieuwe soort spanning die ze eerder voelde kwam weer wat naar boven borrelen. Dat klonk ook leuk. Ze snorde naar hem en knipperde met haar blauwe ogen. 'Dat klinkt ook niet zo verkeerd,' snorde ze met een lief glimlachje, maar haar ogen stonden ondeugend. Ze zette een sierlijk pasje zijn richting in, haar volle staart nog altijd omhoog in een prachtige krul.

Disarmingpaw moest eerlijk naar zichzelf toegeven dat dit waarschijnlijk één van de eerste keren was dat het flirten slaagde. Hij had het al dikwijls geprobeerd, maar dan had hij of een snauw gekregen of ze hadden hem gewoon genegeerd. Ergens had hij dat wel grappig gevonden en vond hij het nog steeds heel leuk om het bloed onder anderen hun nagels vandaan te halen, maar ergens had hij zich ook wel beledigd gevoeld omdat hij gewoon honderd procent zeker wist dat hij qua uiterlijk een dikke tien was. Bluepaw leek dit ook op te merken: ze verkoos zijn gezelschap boven haar nieuwsgierigheid en Disarmingpaw nam haar gretig in zich op terwijl ze sierlijk in zijn richting kwam. Hij kwam behendig overeind en liep ook dichter in haar richting, zijn staart bewegend in haar richting zodat hij deze om de hare kon krullen. “Ben ik de enige die jouw schoonheid al op heeft gemerkt of hebben meerderen al tegen je gezegd dat je een streling bent voor het oog?” vroeg hij op een flirtende toon tegen haar. Het ging hem veel te ver om te zeggen dat hij gevoelens voor haar had of iets in die richting, maar hij kon al wel zeggen dat die blauwe kijkers van haar hem niet koud lieten. Zeker niet.

De ander kwam overeind toen ze naar hem toeliep. Ja goed zo, zij was het wel waard om voor overeind te komen. Hij stonk nog steeds een klein beetje naar het vieze plasje water, maar vooruit dan maar. Ze was hier te nieuwsgierig naar om het voor dat ene kleine dingetje af te laten knappen. Haar buikje flutterde van lichte spanning toen Disarming zijn staart om de hare krulde. Ze verborg de spanning met een grijnsje zijn kant op. 'Ben ik de enige die jouw schoonheid al op heeft gemerkt of hebben meerderen al tegen je gezegd dat je een streling bent voor het oog?' vroeg hij op fliterige toon. Bluepaw grinnikte zachtjes. Dat was niet zo, tot haar grote spijt. Maar ze wist wel dat ze een mooie verschijning was. Dat was ook niet zo moeilijk te zien. 'Hmm, misschien niet in die zekere zin.. Maar er zullen vast meerdere zijn die dat ook denken,' miauwde ze lichtelijk uitdagend. Een beetje hard to get spelen, dat vond ze wel leuk. 'Maar wie weet.. Maak jij hier wel een grote voorsprong op de anderen,' murmelde ze in zijn oor, waarna een knipoogje volgde.

Eigenlijk was het perfect. Hij was van zichzelf al vrij groot en dus was het niet zo heel vreemd dat hij groter dan haar was. Haar kleinere gestalte paste perfect naast het zijne. Als hij voor haar zou staan met zijn blik naar haar gericht, dan zou hij zijn kopje op de hare kunnen leggen. En misschien rook hij nu niet zo aangenaam door dat verdomde plasje, maar hij wist dat zijn eigen geur niet zo heel afstotelijk was, anders was ze echt wel weggegaan. Maar goed, hij zou later wel tijd hebben voor zichzelf schoon te maken. Eerst waren er andere prioriteiten. “Dat denk ik ook wel,” sprak hij met een grijns tegen haar. “Al zijn het dwazen als ze hun complimenten niet hardop uit durven te spreken. Een prachtige vrouwelijke verschijning moet benadrukt worden en diegenen die dat niet kunnen, verdienen je aandacht niet eens.” Er ging een aangename huivering door zijn lijf heen toen haar stem dichtbij zijn oor klonk en hij draaide zijn kopje net op tijd haar kant op om het knipoogje in zijn richting te zien gaan. “Mooi zo. Ik zou het ook niet anders willen,” murmelde hij tegen haar. Hij maakte zijn staart los van de hare en plagerig beukte hij zijn lichaam tegen het hare, maar wel niet zo hard dat het zeer zou doen en hij zorgde er natuurlijk wel voor dat ze netjes op het gras zou landen en niet op een scherp takje of zo. Hij zette zijn poten speels aan weerzijden van haar lichaam en keek haar vervolgens plagerig aan. “Het ziet ernaar uit dat ik je gevangen heb,” zei hij plagerig tegen haar. “Wat ga je nu doen?”

Disarmingpaw sprak dat hij ook wel dacht dat meerdere haar mooi vonden. Bluepaw knikte, erg zelfzeker over haarzelf. Ze wist dat ze er goed uit zag. Ze was dan misschien nog jong, maar dat nam niet weg van haar schoonheid. 'Al zijn het dwazen als ze hun complimenten niet hardop uit durven te spreken. Een prachtige vrouwelijke verschijning moet benadrukt worden en diegenen die dat niet kunnen, verdienen je aandacht niet eens,' sprak de kater. En hoe hard Bluepaw ook deed om er luchtig onder te zijn, stroomde er wel een nieuw soort spannend door haar lijfje. Ze glimlachte naar hem, want het was lief dat hij dat zei. Daardoor had hij wat haar betreft wel een voorsprongetje op de anderen. De kater leek dat ook wel leuk te vinden. 'Mooi zo. Ik zou het ook niet anders willen,' murmelde hij. Bluepaw snorde naar hem terug, wilde haar kopje tegen hem aandrukken voor ze opeens omver geduwd werd. Een klein, kort kreetje van schrik ontsnapte haar keeltje en met grote ogen keek ze naar boven. Disarmingpaw stond over haar heen, zijn poten aan weerszijde van haar. 'Het ziet ernaar uit dat ik je gevangen heb,' zei hij plagerig. 'Wat ga je nu doen?' Bluepaw bekwam al snel van de korte schrik en gaf hem een speels grijnsje. 'Misschien ben ik wel heel benieuwd naar wat jij gaat doen..' miauwde ze zacht. Ze krulde haar pluizige staart om de zijne heen en legde haar pootjes langs zijn nek, alsof ze hem een knuffel wilde geven. Maar, niets was minder waar. Met al haar kracht duwde ze hem van haar af, rolde met hem over de grond en voor ze het wist stond ze over hem. Haar grijns werd breder. 'Al vind ik dit ook niet verkeerd,' murmelde ze, haar snoetje dichter naar hem toebrengend. Ze moest hem namelijk wel laten zien dat zij de controle had.

Het was hem eerlijk gezegd niet eerder opgevallen dat Bluepaw echt prachtige blauwe ogen had. En dat ze zo’n mooie verschijning was. En dat ze ook nog eens mee ging in zijn opmerkingen, er zelfs op in speelde. Een aangename spanning ging door zijn lichaam heen en dat werd er alleen maar beter op toen hij haar pootjes rond zijn nek voelde. Hij wilde dichter naar haar toe leunen, maar toen deed ze opeens een onverwachte uithaal en lag hij op zijn rug met haar bovenop zich. Of nee, over hem heen, maar door het lengteverschil school dat niet heel erg veel en een jongensachtige grijns verspreidde zich om zijn lippen. “Dit uitzicht is hemels,” zei hij tegen haar met een knipoogje, haar toenadering beantwoordend en zijn eigen kopje dichter naar die van haar brengend. Hij nam gewillig haar zoete geur in zich op en bracht zacht snorrend zijn kopje dichter naar het hare toe zodat hij zijn wang tegen het hare kon drukken. De wereld begon inmiddels weer een stuk helderder te worden en Disarmingpaw wist ergens wel dat de catnip uit begon te werken, maar dat bracht hem nog altijd niet van zijn roze wolk af. “Kijk nou eens,” murmelde hij op een zachte toon. “Niet alleen een prachtige verschijning, maar je ruikt ook nog eens heel lekker. Sommige katten hebben echt alle voordelen, vind je ook niet?” Hij boog zich weer wat terug naar achteren en drukte zijn neusje tegen het hare aan zodat hij nog dieper in haar mooie blauwe ogen kon kijken.