Whispers of double lives

Onderwerp: Whispers of double lives vr 8 jan 2021 - 18:44

Tidekit werd wakker badend in het zweet. Niet omdat ze zo naar gedroomd had - ze herinnerde zich haar droom niet eens meer. Nee, het leek meer dat haar lichaam het gewoon zo warm gekregen had in het gevecht tegen de ziekte die haar hier vastketende in de medicine cats den. Het poesje kreunde lichtjes toen ze zich bewoog en haar lichaam uitstrekte zodat meer oppervlakte de koele lucht kon raken en ze wat kon afkoelen. De kitten zuchtte even en opende haar groenblauwe ogen, om zich heen kijkend. Ze was niet de enige kat in deze den, maar ze miste de constante geluiden uit de nursery. Die hadden haar tenminste afgeleid; ze had zich gevoeld alsof ze deel ergens van uitmaakte, en nu voelde ze zich veel meer afgezonderd.

+ Acornstar eerst

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Langzaam maar zeker leek het dat hij iets kracht terug kreeg, al was het maar omdat de koorts iets gezakt was. Hij liet zijn blik dan ook rond de den gaan en merkte op dat hij zeker niet de enige was hier. Hij had niet eens een idee van hoeveel dagen er voorbij waren gegaan en hoe het kwam dat al deze katten hier waren, maar iets wat hij zich wel besefte, was dat dit waarschijnlijk zijn schuld was. Zijn blik bleef rusten op een nest waar een kitten in lag, een van de kittens van Inkspots en hij kwam voorzichtig met een kreun overeind. Zijn lichaam protesteerde, maar toch maakte hij langzaam zijn weg over naar het nest en keek haar kort aan. "Sorry," Mompelde hij alleen maar, zijn keel voelde ruw aan, waardoor het woord er amper uitkwam, maar dat was wel hoe hij zich op het moment over dit alles voelde.

El4a

Tidekit strekte haar kleine lichaampje uit in de hoop dat de grotere oppervlakte ervoor zou zorgen dat haar zweet sneller verdampte en met een klein zuchtje sloot ze haar ogen opnieuw. Ze was zo moe.. Haar oortjes bewogen lichtjes toen ze een kreun hoorde, en toen pootstappen. Eén oogje ging open en met haar blauwgroene blik bekeek ze de grote kater toen die op haar af liep en toen met zachte, ruwe stem zich verontschuldigde. Tidekit fronste niet-begrijpend en ging ietsje rechter liggen, zich maar al te bewust van het feit dat dat dé leider was die 'sorry' tegen haar zei en niet echt snappend waarom dat dat nodig was. "Huh?", mauwde ze dan ook, haar hoofdje lichtjes scheef geknikt in haar verwarring. Zag hij haar aan voor iemand anders, of zo? Ze had nog nooit eerder in contact geweest met Acornstar en ergens vond ze het wel een beetje eng hoor. Ze wou een goeie indruk maken op de leider van haar clan, ze wou niet dom of onnozel of zwak overkomen. Onbewust rechtte ze haar rug iets meer, zich bewust van de manier waarop haar dunne vacht in pieken omhoog stak waar ze erop gelegen had, maar niet echt willend om daar nu iets aan te doen.

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Het was niet heel raar dat de kitten niet leek te begrijpen waarom hij 'sorry' zei, maar dat maakte voor hem niet uit. Het was tenslotte hoe hij zich voelde. De kitten leek haarzelf iets te rechten, waarop hij eigenlijk wilde zeggen dat ze niet overeind hoefde te komen, want dat zou haar conditie misschien alleen maar verergeren. Hij schudde kort zijn kop dan ook, want te veel woorden irriteerden zijn keel nog te veel. "Sorry dat je ziek bent." Was dan ook het enige dat hij zei, hopende dat ze nu wel zou begrijpen waarom hij sorry gezegd had tegen haar. Maar ze kon waarschijnlijk ook niet echt weten dat het zijn schuld was dat er katten ziek waren. Misschien was dat haar niet eens verteld, maar hij was er vrij zeker van dat de oudere katten dat wel zouden weten.

El4a

Onderwerp: Re: Whispers of double lives