Just like the sea [spt]

Onderwerp: Just like the sea [spt] do 25 feb 2021 - 22:16

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Waarom was het hier allemaal zo pokke smal, hm? Ze had Pepperpaw wel eens gezien, die danste hier tussen de nesten door alsof het niets was. Maar Wolfblood? Die moest met zekere moeite zichzelf tussen alles door manoeuvreren en dan maar hopen dat ze niet een half dode elder een trap verkocht of allemaal dingen omver liep. Nogal geïrriteerd kwam ze uiteindelijk bij het deel waar ze moest zijn, de bloemetjes tussen haar kaken al redelijk vefromfraaid, ondanks haar moeite om ze mooi te houden. "Uh, Hu- Pepperpaw?" bijna noemde ze haar bij die oude bijnaam (die inmiddels meer een koosnaam was geworden, maar shht) alleen ze bedacht zich net op tijd. De medicine cat apprentice vond die naam niet leuk, en dat vond Wolf lastig. Wolf had bijnamen voor iedereen en alles, tot op het punt dat iemand z'n echte naam altijd wat... Afstandig klonk. Hoe dan ook legde ze uitermate voorzichtig de witte bloemetjes neer, wachtend op de reactie van de ander. Ze hoopte dat ze er was, meer dan ze toe zou willen geven. De zwarte veer die de ander haar had gegeven, was gewoven in de vacht rond haar nek.

&Pepperpaw

gemaakt door kiki

Sinds Settleddust zwaargewond het kamp binnen was gekomen, was Pepperpaw uit haar doen. Ze was flink mentaal door elkaar geschud en uit haar balans gebracht. Ondanks dat ze hem terug hadden kunnen halen van het randje van... ze wilde er niet eens aan denken. Settleddust zou genezen en er weer bovenop komen, maar dat ze hem zou kunnen verliezen? Verschrikkelijk. Onmogelijk. Gelukkig brachten katten nog wel eens een bezoekje voor de gezelligheid. Haar gezicht lichtte op toen Wolfblood binnenkwam gelopen met bloemetjes, mooie witte bloemetjes. Waar had ze die gevonden in deze tijd? Ze trok eventjes met haar oortjes, het toch iets warm krijgend, toen ze de veer in Wolfblood's nekfluff zag. "Wolfblood! groette ze, waarna ze haar blik liet zakken naar de bloemen. Ze durfde het haast niet te vragen waarvoor ze waren. Zouden ze? Zou Wolfblood haar zo accepteren als medicine cat dat ze wilde helpen? Ze besloot er een grapje van te maken. "Dat ik jou nog een keer hier binnen zou zien lopen, met bloemen," miauwde ze, maar stiekem bleef ze stralen.

Er kwam een hoop mopperend geluid uit haar terwijl ze wat onhandig de takjes uit haar vacht probeerde te verwijderen, al deed ze dat meer om geen oogcontact te maken met de ander. Diens vrolijkheid werkte namelijk aanstekelijk en Starclan forbid dat ze daar ooit achter zou komen. "Uh, ja, ik dacht dat je misschien wel iets met deze kon, ofzo." ze wuifde vaagjes naar de bloemen en fronste. Verdorie, ze waren toch nog meer geknakt dat ze wilde. De waarheid was dat het ook nog eens sneeuwklokjes waren. Mooi hoor, maar medisch nut hadden ze niet echt. Maar Wolfblood was een simpele ziel, alles dat eruit zag als een plant die ze niet kende moest wel iets medisch zijn, toch? Wat in verlegenheid gebracht keek ze weg. "Het is hier krap," mopperde ze stilletjes

Met een glimlach keek Pepperpaw naar de bloemen die Wolfblood had neergelegd. Niet heel erg nuttig, maar ze waren zo mooi. "Ik denk dat ze de den prachtig op zullen fleuren," snorde Pep, waarna ze ze voorzichtig oppakte. Je wist maar nooit. Straks ging de 1 of andere onbenul erop staan ofzo. Het feit dat haar idool deze gebracht had, bracht de bloemen meteen op een heilige status en geen haar op haar hoofd die ging toestaan dat er wat mee gebeurde. "Ik ga ze voor nu in mijn nest leggen. Liggen ze mooi veilig." En dan kon ze er mooi naar kijken. Ze glimlachte verontschuldigend naar Wolf toen deze ondertussen mopperde. "Helaas wel, kun je geloven dat Acefray hier rondliep? Zo groot." Ze draaide zich vervolgens weer om naar de warrior toen ze de bloemen had weggelegd. Haar glimlach werd wat verlegener. "Vond je de veer mooi?"

lovewolf

In haar nest leggen? Een frons trok over gelaat, was dat waar ze al haar kruiden bewaarde? Dat klonk niet heel hygiënisch. Misschien hadden ze gewoon geen nut, dan leek het net alsof ze gewoon een bosje bloemen was komen brengen. Oh Starclan. Wolfblood voelde haar hoofd warm aan lopen en was blij dat haar donkere vacht dat verborg. Iets van haar moeder was altijd blijven hangen, en met alles dat de poes deed leek die stem haar uit te kaffen. Maar haar moeder was er niet meer, en Pepperpaw nog wel. Voor het eerst begon iets kleins in Wolf zich af te vragen of het wel zo erg was dat ze graag bij de medicine cat in de buurt was. Opnieuw, ze zou eerder sterven dan dat ooit onder woorden brengen natuurlijk. "Heh," grinnikte ze kort en wreef wat ongemakkelijk met haar poot over de grond. "Ik denk dat die papzak de hele den in zou kunnen nemen," toen Pepperpaw over de veer begon raakte ze deze onbewust even aan. "Oh, uh, ja, hij is oké," ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan. "Ik bedoel, hij is cool...Bedankt," ze zou eens moeten weten hoe voorzichtig ze er mee was, zelfs wanneer ze aan het trainen was met haar apprentices. "Heb je de steen gekregen?"

Wolfblood leek niet blij te zijn met wat ze zijn. Pepperpaw zag de frons Wolfblood's gelaat kreuken. Oh nee, had ze haar beledigd? Dat was niet de bedoeling geweest. "Ja hij lag hier samen met Tallstar altijd.. en ik sliep dan bij Tallstar." Haar glimlach verwaterde wat bij de herinnering. Het was bitterzoet. Ze was gestopt met hem papa te noemen daarentegen, dat deed teveel pijn. Voor een moment keek ze geschrokken toen Wolf noemde dat de veer oke was, had ze de verkeerde uitgekozen? Maar nee, gelukkig, hij was cool. Pepperpaw slaakte een zucht van opluchting en kikkerde wat op bij de vraag naar de steen. "Ja! Hij ligt bij mijn nest, bij al mijn andere bijzondere spulletjes." In haar volgende leven, was Pep een ekster.

Tallstar. Haar gedachtes gingen uit naar de laatste keer dat ze hem zag en de poes moest haar best doen haar nagels niet uit te klappen. Ze was nog steeds zo kwaad op hem, voelde zich verraden en op het hart getrapt door alles... Maar dat moest zij ook voelen, ongetwijfeld. Wolfblood verwonderde zich er keer op keer over hoe ze zich altijd zo vrolijk voor kon doen, wanneer ze zoveel recht had om boos te zijn. Boos over haar ouders, over Tall, over alles. En alsnog deed ze iedere dag werk voor de sterren. De enorme warrior beurde echter wat op toen ze vertelde dat ze de steen leuk vond en iets dat leek op een grinnik ontsnapte haar. "Bijzondere spulletjes?" wat? Had ze like, een schedel liggen die ze ergens vandaan had geplukt? Wolf opende al haar bek om een grap daarover te maken, of ze de schedel van Darkmoon had bewaard voor Newtpaw, maar bedacht zich net, maar dan ook echt nét op tijd dat ze hier met Pepperpaw was en geen Ravenpaw. Dus slikte ze het heel erg snel in.

cute

Wolfblood vroeg naar haar verzameling en voor een moment voelde Pepperpaw haar oortjes branden. Oei, nu moest ze dat uitleggen aan Wolfblood. Zou ze haar uitlachen? Hopelijk niet. Wat ongemakkelijk plukte ze aan een grassprietje voor haar. "Niet lachen!" waarschuwde Pepperpaw de grote warrior direct. "Ik heb nog een aantal mooie veren die ik gevonden en gekregen had toen ik kitten was.. een paar mooie gedroogde bloemen en de dingetjes die ik gekregen heb toen Newt en ik cadeautjes rond gingen brengen." Ze schuifelde wat met haar voetje over de grond. "En die bewaar ik"

Oh? Ze keek met één opgetrokken wenkbrauw hoe de ander nerveus aan onschuldige spiertjes gras begon te trekken. Nog voordat ze antwoord kon geven op haar initiële waarschuwing begon de poes al te ratelen over wat ze wel niet allemaal had. Ondanks haar poging ontsnapte Wolfblood een zachte proest. "Misschien moet ik je maar ekstertje noemen," grapte ze, maar toen ze zag dat de ander nogal... Naja, ze wist niet zo goed hoe ze keek. Maar Wolfblood wist wel dat ze niet Pepperpaws gevoelens pijn wilde doen. "Ik bedoel, uh, dat is... Cool," ze hechtte zelf niet zoveel waarde aan haar materiele omgeving, ze had toch niet echt bezit. Nouja, afgezien van de zwarte veer die nu in haar vacht was geknoopt. Dat was het enige, en het bracht haar een klein vuurtje in haar borstkas bij het idee dat Pepperpaw misschien haar plantjes even erg waardeerde. "Heb je, uh, van meerdere katten cadeautjes... Gekregen?"

Things my heart used to know

Pepperpaw sputterde wat verontwaardigd toen Wolfblood aangaf dat ze misschien maar ekstertje genoemd moest worden. "Ik hou gewoon van goeie herinneringen," reageerde ze terug, waarna ze haar borstkas een paar likken gaf om haarzelf iets meer een houding te geven. Vond Wolfblood het stom? Misschien moest ze haar spulletjes wat beter verbergen, maar tegelijkertijd, als ze haar wel blij maakten.. Waarom zou ze dan? Ze was wat meer voorzichtig toen Wolfblood haar volgende vraag stelde. "Ja.. een paar, de katten in Shadowclan zijn zo lief," miauwde ze met een zachte glimlach. "Jij?"

Someone holds me safe and warm

litch

Onderwerp: Re: Just like the sea [spt]