Haar kittens, haar kleine kittens. Ze begonnen al groot te worden en steeds meer kregen ze hun eigen karakter. Al moest ze er eentje weggeven, nog steeds had ze twee die haar later trots zouden maken. De altijd stille poes ging wat anders liggen terwijl ze naar haar dochtertje keek, ze had een benauwd gevoel en dat kwam misschien doordat ze verkeerd lag. Het hielp niet echt, maar Littleghost was zelf nooit de gezondste geweest. Het was gewoon als ze zich niet topfit voelde. Ze zag hoe een Queen wat ongerust naar haar keek, maar negeerde het. Dat deden ze wel vaker, uit medelijden of omdat ze bang waren dat ze weer een kitten het nest uit ging schoppen? De gevlekte Queen schraapte met haar nagels over de grond om Aspenkit's aandacht te trekken. Ze wou haar dochter even bij zich hebben, voordat ze straks al een Apprentice was. Helaas kon ze niet communiceren met haar kindjes zoals de anderen konden, ze kon geen gesprekken houden en hun vragen beantwoorden. Maar ze deed haar best.