Feeling good, like I should

Na de hele ochtend en vroege middag zwaar getraind te hebben was hij wel even klaar met het plichtsgetrouwe gedoe. De rest van de dag zou hij aan zichzelf besteden, gewoon doen waar hij zin in had. Volgens die gedachte was hij naar Fourtrees gelopen, met een lichaam dat schreeuwde om gewoon even te gaan liggen. Eenmaal bij de plek aangekomen besloot hij dat dan maar te doen. Al zuchtend liet hij zich op de grond vallen. Wat kon er misgaan? Een zonnende apprentice hier aanvallen zou elke kat van een andere clan in de problemen brengen. Bovendien kon hij wel wat hebben, dacht hij met een grijns. Waar de stoere kater zich niet bewust van was, was dat hij allang was opgemerkt.

+ Bluepaw

De jonge poes was op haar eigen houtje op pad gegaan. Ze was nu oud genoeg om het zelf te kunnen, dus dan deed ze dat natuurlijk ook. Na een tijdje in haar eigen territorium rondgezworven te hebben besloot ze eens een kijkje te nemen op Fourtrees. Ze wist nog niet helemaal precies waar het was, ze moest het territorium namelijk nog steeds goed leren kennen, maar ze wist gelukkig wel de richting. Dus vervolgde ze haar avontuur richting Fourtees. Eenmaal daar aangekomen zag ze een crèmekleurige kater op de open plek liggen. Ze kantelde haar kopje, een beetje verbaasd was ze wel. Een grijnsje verscheen op haar snoetje toen ze besloot op hem af te sluipen. Hij rook naar RiverClan maar dat maakte haar niet uit. Zo stilletjes mogelijk sloop ze op hem af, om vervolgens naar hem toe te springen. Ze zorgde er wel voor niet bovenop hem te komen. 'BOE!'

Van enorme schrik slaakte hij een kreetje en sprong hij overeind, zijn vacht opgezet en zijn klauwen uitgeslagen. Hij was helemaal klaar voor het gevecht. Toen hij zag dat de belager een jonge apprentice was ontspande hij. Ze was vast alleen, of haar mentor moest wel heel dom zijn om haar zoiets te laten doen. "Jij durft." pufte hij nog een beetje geschrokken. "Probeer dit bij iemand zoals mijn mentor en ze geeft je een klap." vervolgde hij, al wat speelser. Ze had lef, dat moest hij toegeven.

Bluepaw rolde over de grond van het lachen om zijn reactie. Haar buikje deed er zowaar pijn van. Langzaam kwam ze weer wat bij en rolde ze op haar buik, hem lachend aankijkend. 'Jij durft,' pufte hij uit en ze kon merken dat hij nog steeds geschrokken was. Ze grinnikte. 'Probeer dit bij iemand zoals mijn mentor en ze geeft je een klap,' vervolgde hij. Gelukkig klonk hij nu al wat speelser, een boze kater had ze liever niet op haar dak gehad. Maar dat was ook een risico die ze nam. Zero regrets. 'Daarom doe ik het ook niet bij je mentor, duhh,' mauwde ze en ze grinnikte nog eens. Nee, ze zou gek zijn om dit bij een onbekende Warrior te doen. Zulke acties waren alleen voor Warriors uit haar eigen Clan bestemd. 'Je moet ook niet je verdediging laten zakken ey,' knipoogde ze naar hem.

Wauw, ze had wel praatjes. Het was duidelijk dat ze pas net apprentice was, anders zou ze een stuk voorzichtiger zijn bij een of andere vreemdeling. Gelukkig voor haar had ze net de goede getroffen. "Ik kan me prima verdedigen, ukkie." verzekerde hij haar. Zijn lichaam was misschien moe, maar hij zou een volgende verrassingsaanval nu makkelijk kunnen stoppen. "Ik weet 100% zeker dat je me niet eens omver kan gooien." zei hij uitdagend. Het was niet zijn intentie om haar het ook echt te laten proberen. Hij vond het gewoon vermakelijk om haar een peetje te pesten.

'Ik kan me prima verdedigen, ukkie,' werd haar verzekerd. Bluepaw opende verontwaardigd haar mond en snoof. Ukkie? Ze was al zó groot hoor! Ze kwam overeind om hem te laten zien hoe groot ze al wel niet was! 'Ik weet 100% zeker dat je me niet eens omver kan gooien,' zei hij uitdagend. Bluepaw trok haar wenkbrauw omhoog. Een uitdaging? Daar zei ze geen nee tegen. Want zij wist wel 100% zeker dat het haar zou lukken! Met een zo'n krachtig mogelijk sprong, sprong ze op hem af, hopend om hem met een harde duw op de grond te werken Ze zorgde er wel voor dat haar nageltjes ingeklapt waren. Zo'n bitch was ze nou ook weer niet.

Ha, ze ging zichzelf groot maken. Dat was nou precies waar hij op doelde. Een grijns verscheen op zijn gezicht. Zo te zien was zijn uitdaging ook tot haar doorgedrongen, want ze sprong op hem af. Omdat hij dat al verwachtte zette hij snel een paar stappen achteruit, waardoor ze alleen maar tegen hem aan bonkte. "Dus dat leren ze jullie in ShadowClan, aha.." zei hij alsof hij zojuist iets heel interessants had geleerd.

Ze had het helemaal uitgedacht, maar toch was het mis. Of nou ja, de kater stapte weg van haar. Als hij dat niet gedaan had had ze hem mooi te pakken gehad hoor, hmpf. Ze struikelde een beetje over haar eigen pootjes maar gelukkig viel ze niet met haar snoet in het gras, maar in zijn vacht. Nou, had ze hem toch nog aangeraakt. 'Dus dat leren ze jullie in ShadowClan, aha..' zei hij. Bluepaw keek naar hem met samengeknepen ogen. Hij klonk misschien wel alsof hij het heel interessant vond, maar zij wist ook wel dat het schijn was! 'Dat was expres hoor,' kaatste ze bot terug voor ze hem weer aanviel, dit keer een tikje sneller.

Gegrinnik ontsnapte zijn mond toen ze zei dat het expres was. "Jahoor, expres met je snuit in het-" voordat hij zijn zin af kon maken was ze alweer op hem afgestormd. Omdat hij het niet zó snel alweer had verwacht wist hij haar deze keer niet te ontwijken. Met hevig geweld botste ze tegen hem aan. Hij verloor zijn gewicht en belandde - tot zijn schaamte - met zij tegen de grond, maar hij gaf niet op! Nog geen tel later stond hij alweer overeind en had hij zijn volgende move bedacht. Nu zou ze eens zien hoe het écht moest. Met een kleine sprong vloog hij op haar af, met de bedoeling om op haar rug te belanden en haar tegen de grond te werken, natuurlijk allemaal zonder nagels.

Hij wilde wel iets zeggen, maar ze liet hem niet. Met een grijns op haar gezicht duwde ze de kater om, die op zijn zij belandde. Triomfantelijk keek ze hem aan, met een brede glimlach. Aha! Daar had ze hem hoor! Zie je wel? Ze kon het we- met een klein gilletje werd ze van hem af geduwd. Gelukkig kon ze gewoon blijven staan en hoewel ze goed wilde opletten op de kater tegenover haar moest ze toch echt even haar evenwicht hervinden, precies toen hij op haar afvloog. Hij kreeg haar op de grond geduwd, maar niet zonder moeite. Bluepaw stribbelde tegen en probeerde zich op haar rug te rollen op hem met haar achterpoten weg te katapulteren.

Het lukte! Met wat geworstel kreeg hij haar tegen de grond. Ze was misschien wat jonger, maar ze ging goed mee. Zoals verwacht probeerde ze hem van zich af te werken. Omdat ze kleiner en dus behendiger was dan hij lukte het haar om naar haar rug te rollen. Shit, het ging niet goed. "Oof-" stootte hij uit toen ze haar achterpoten in zijn buik schopte. Het liefst zou hij haar goed aanpakken, maar alle technieken die hij kon bedenken hadden te maken met klauwen en tanden. En dan wilde hij ukkie niet aandoen. Om op adem te komen besloot hij haar los te laten, al had hij het zeker nog langer vol kunnen houden. "Niet slecht ukkie." lachte hij.

Ze wilde echt niet dat dit mislukte. Ze moest laten zien dat ze hem aankon! Ze greens dus ook breed, trots op haarzelf, toen ze haar achterpoten in zijn buik gestompt kreeg. De kater stapte van haar weg en Bluepaw kwam snel overeind, klaar om weer een aanval af te slaan - of misschien wel aan te vallen. 'Niet slecht ukkie,' lachte hij. Ze snoof. Hij had wel praatjes zeg! Hij mocht misschien groter en ouder zijn, zij was ook echt geen ukkie hoor! 'Ik ben nog steeds geen ukkie!' Ik ben Bluepaw! miauwde ze trots voor ze met haar poot - en ingetrokken nagels - lachend naar zijn kop sloeg.

Hoewel ze van een andere clan was, mocht hij haar wel. Nog nooit was een niet Riverclanner zo aardig tegen hem geweest. Ze vertelde hem zelfs hoe ze heette. Voor hij zich ook kon voorstellen kwam er een poot zijn kant op. Razendsnel sprong hij opzij, maar zijn schouder mocht de klap nog net ontvangen. "Hey Bluepaw, ik ben Hermitpaw." zei hij alsof er helemaal niks gebeurd was, waarna hij plotseling precies dezelfde actie uitvoerde. Alleen een grinnik had zijn plannetje verraden.

De kater ontweek haar aanval redelijk, maar goed, het was ook geen echte aanval geweest. Ze lachte erbij, ze had niet al haar kracht en snelheid kunnen gebruiken. Als het een echt gevecht was geweest had ze hem heus wel voor z'n kop kunnen slaan hoor. Ongetwijfeld. 'Hey Bluepaw, ik ben Hermitpaw,' stelde hij zichzelf terug voor. Bluepaw glimlachte naar hem. Hermit, die naam had ze nog niet eerder gehoord. Vast iets RiverClan achtigs. De Apprentice grinnikte voor hij ook naar haar kop sloeg. 'Wat is een hermit nou weer?' vroeg ze terwijl ze onder zijn poot door dook en naar voren kwam om hem tegen zijn borst aan te beuken, hopend hem zo omver te duwen.

Ze had hem ontweken, vooruit dan maar. Geamuseerd besloot hij het haar uit te leggen. "Een Hermit is een-" ze onderbrak hem brutaal door tegen zijn borst aan te beuken, waardoor hij wat onhandige stappen naar achteren deed. Zijn balans was zeker voor eventjes verstoord. "Leren ze jullie in ShadowClan niet dat je moet luisteren naar iedereen die ouder is?" zei hij overdreven serieus, met opgehaalde wenkbrauw en al. Hij besloot voor nu niet in de aanval te gaan, want zo kwamen ze ook nergens. Bovendien was het super voorspelbaar en had hij even de tijd nodig om te broeden op een superaanval. "Dus, een Hermit is een heremietkreeft, een soort waterbeestje." maakte hij zijn zin af.

Hij wilde het al uitleggen, maar Blue was net bezig met een aanval. Ze had wel willen luisteren, heus waar. Maar ja, het was moeilijk om jezelf te stoppen als je eenmaal bezig bent met een aanval. Tevreden zag ze hoe hij onhandig een paar stappen achteruit zette. Ha ha, lekker voor je! 'Leren ze jullie in ShadowClan niet dat je moet luisteren naar iedereen die ouder is?' Pft, lekker overdreven. Bluepaw rolde met haar ogen en wilde eigenlijk weer iets terug doen. Toch was ze nieuwsgierig genoeg om eventjes te wachten. 'Dus, een Hermit is een hermietkreeft, een soort waterbeestje.' Blue kantelde haar kopje, haar gezicht stond verbaasd. Een hermietkreeft? Daar had ze dus ook nog nooit van gehoord. Laat staan gezien. 'Hoe zien die eruit? Net zo kreefterig als jij?' Greens ze breed naar hem. Ze had geen idee wat kreefterig was - ze had ook nog nooit een kreeft gezien, maar het klonk wel goed.

Pfff, was hij ooit ook zo? Hij hoopte van niet. Misschien lag het aan Shadowclan en kwamen daar nou eenmaal kleine idiootjes vandaag, dacht hij vermaakt. "Je ziet er zelf kreefterig uit." zei hij defensief, alsof het een slimme opmerking was. Hij besloot haar vorige vraag maar niet te negeren. "En die zijn uhh, ze hebben een schelp als huisje." Hem was ooit verteld dat ze bij de sun-drown-place leefden, gezien door avontuurlijke clangenoten van vroeger. Maar heel zeker wist hij het niet. Hij had er in ieder geval zijn naam aan te danken, dus het kon niet anders dan dat ze bestonden. Ondertussen broedde hij voort op zijn meesterplan om haar onderuit te halen, waarbij hij een iets té opvallende blik op haar poten wierp.

'Je ziet er zelf kreefterig uit,' keerde Hermit haar opmerking terug. Nou. Nou, pft. Bluepaw trok haar wenkbrauw op en moest bijna lachen. Haar vader zou gelachen hebben, dat wis ze zeker. 'En die zijn uhh, ze hebben een schelp als huisje.' Ze kantelde haar kopje. Het leek er niet op dat Hermit wist waar hij naar vernoemd was. Ze giechelde. 'Je weet het zelf niet eens,' merkte ze op met een giechel. 'Is het dan een soort van slak? Maar dan met een schelp?' Niet dat ze ooit ook goede en mooie schelpen gezien had, of een kreeft.

Hij moest toegeven dat ze gelijk had. Hij had geen idee van wat een heremietkreeft nou precies was. Maar dat maakte zijn naam nog niet minder cool. Het was al een stuk beter dan letterlijk het woord "blauw", al was dat wel de beste kleur om je kind naar te vernoemen. "Pfft, ik weet ook niet alles." Zuchtte hij. "En zoals ik al zij is het een kreeft." Luisteren leek niet haar sterkste kant te zijn. Ze leek ook niet door te hebben dat hij had zitten broeden op een strijdplan, wat hem de perfecte kans gaf om toe te slaan. Zonder enige waarschuwing schoot hij naar voren, met de intentie om haar vanaf haar poten onderuit te halen.

'Pfft, ik weet ook niet alles,' zuchtte de oudere kater. Bluepaw rolde met haar ogen. Zij wist tenminste wél waar haar naam vandaan kwam, haar papa had het haar al meerdere keren verteld. 'En zoals ik al zij is het een kreeft.' Ze lachte zachtjes. 'Ik vind het een slak, net als ji-' Haar zin werd afgemaakt door een gilletje van schrik terwijl de ander opeens op haar af kwam. Ze probeerde nog omhoog te springen maar was te laat, dus lag ze weer op de grond. 'HEY!' riep ze verontwaardigd terwijl ze snel weer omhoog krabbelde. Zo snel als ze kon sprong ze weer op hem af, met als doel hem tegen de grond aan te duwen.