Scream! Now scream!

Een duister zwart gestalte liep stug door het gebied. Zijn ogen keken kwaad voor zich uit, en een grom verliet zijn bek. Hij had een geur geroken. Geen clangeur, maar een rogue geur. En dat maakte hem alles behalve blij. Zijn stappen waren woest, en fors. Wie in dit gebied kwam, zou hem op zijn of haar nek krijgen. De kater snoof toen hij de geur van bloed rook; Prooi. Hoe durfde deze kat? Jagen in hun gebied? Nee, daar zou diegene voor boeten. Hij volgde de scherpe geur van bloed, en al snel kreeg hij een witte kater in het oog. Kort verscheen er een valse grijns op zijn gezicht. Zijn nagels schoten naar buiten, waarna hij uit de schaduw sprong en zich tegen de kater aansprong. Met zijn enorme spieren wist hij de kater onder zich te krijgen, en hem stevig tegen de grond aan te drukken. "Wat doe jij hier, Misbaksel?" Snoof hij. De kater keek hem sarcastisch aan, en begon met praten. "Ik ben verdwaald." Zei hij. Wolfpelt schudde kort met zijn hoofd en grinnikte geheimzinnig. "Is dat de waarheid?" Zei hij, voordat de kater begon te antwoorden duwde hij zijn nagels in de borst van de kater. Hij zag hoe de kater zijn woorden opslikte, en zijn ogen kort dichtkneep. "J-ja" Sprak hij koppig uit. Wolfpelt trok een wenkbrauw op, terwijl zijn nagels nog dieper in het vel van de kater duwde. "Weet je het héél zeker?" Sprak hij uit, op een sarcastische toon. De kater zou nu de pijn voelen, die hij verdiende. De kater opende woest zijn ogen, en beet op zijn lippen. "J.." Kreeg hij er nog maar net uitgeperst. Waarna hij zijn ogen sloot en met zijn hoofd schudde. Wolfpelt grinnikte. "Dus je loog?" Sprak hij uit, tegen de kater. De kater opende zijn ogen en keek hem bot aan. Direct gingen zijn nagels nog verder in het vel van de kater. Een lage piep werd hoorbaar, waarna de kater knikte. Wolfpelt grinnikte. "Je had hier nooit moeten komen makker, Je bent tegen de verkeerde kat aangelopen." Sprak hij uit. Waarna hij zijn nagels fel uit het vel van de kater trok en uithaalde naar het gezicht van de kater. De kater begon met zijn poten te trappen, hopend dat hij los zou komen. Maar wolfpelt liet dat niet toe. Hij beet fors in de poot van de kater en liet zijn volle gewicht op zijn maag vallen. "Je vraagt erom." Sprak hij uit. Waarna hij de poot van de kater hard vastgreep met zijn kaken en van de kater afsprong. Met een woeste ruk trok hij aan de poot van de kater. Die piepte van de pijn. De kater sprong op, en wanneer hij kracht op zijn poot probeerde te zetten, voelde hij een forse pijn door hem heen gaan. Wolfpelt grinnikte. "Astublieft, laat me met rust, Ik zal nooit meer op dit gebied komen." Sprak de kater uit, die zich klein maakte. Wolfpelt schudde met zijn hoofd. "Smeken helpt niet watje! Je had hier nooit moeten komen!" Schreeuwde hij uit. Waarna hij uithaalde naar de kater, en zijn borstkas raakte. Daarna liep hij langs de kat door en greep zijn staart vast. En trok hem vervolgens een stukje naar voren. Wanneer hij de kater losliet sprong deze op en maakte zich uit de voeten. Hij rolde met zijn ogen en rende achter de - nu verzwakte - kater aan en probeerde in zijn staart te happen. De kater maakte dat hij zo snel mogelijk weg was, terug in zijn Rogue gebied. Wolfpelt snoof toen hij de kater zag verdwijnen in het gebied van die misbaksel. "Die zien we nooit meer terug" Sprak hij uit, waarna hij geamuseerd grinnikte.

&OPEN

De kater keek met valse ogen naar de rogue die zich snel uit de voeten had gemaakt. Kort snoof hij de woede in hem weg. Hij had weer een taak geklaard, en daar was hij trots op. Met een nog dikke staart ging hij zitten. De geur van een andere Shadowclan kat drong tot hem door. Hij snoof kort en sloot zijn ogen. "Wolfpelt," Klonk de stem van Squirreltail. Een poes die heel wat jonger dan hem was. Hij opende zijn ogen en keek richting de poes. "Ook goedemorgen, Squirreltail." Sprak hij uit, waarna zijn mond een zwakke glimlach liet zien. "Geen half werk gedaan, zie ik?" Sprak ze uit, waarna de poes uit de struiken stapte met haar dikke staart hoog houdend. Hij keek de poes strak aan en grinnikte kort. "Nee, half werk is niks voor mij. Ik maak tenminste mijn klusjes af." Sprak hij uit, terwijl hij de poes strak aan bleef kijken. Ja, dit was de manier waarop Shadowclankatten wel vaker tegen elkaar deden. Deze clankatten waren geen kittypets, zoals de andere clankatten. Nee, zij waren hard. Ieder van hen kon wel tegen een stootje. Dat maakte deze clan ook zo moedig en slim. Kort sloeg hij zijn staart voor zijn poten, terwijl hij de poes strak aan bleef kijken.

Ik heb toch maar eens gepost XD

Ondanks haar irritatie dat Wolfpelt haar vangst een stuk moeilijker had gemaakt, was er ook nieuwsgierigheid in Squirreltail's groene kijkers te zien. Haar kopje tipte iets naar de zijkant terwijl er toch ook een wat vragende uitdrukking op haar slanke gezichtje kwam, maar dat stond nog steeds zij aan zij met de droge, ietwat cynische uitdrukking op haar gelaat. "Ook goedemorgen, Squirreltail." Miauwde Wolfpelt tegen haar. Toch erkennende dat hij een oudere warrior was dan zij was, boog ze haar kopje iets. "Goedemorgen," Miauwde ze kalmpjes als een reactie, misschien wel om nog steeds het laatste woord te hebben, maar ja. Het gesprek klonk ook wat meer... Compleet met die goedemorgen erbij. Hierna hief ze haar kop weer, rustig Wolfpelt's blik vasthoudende. "Nee, half werk is niks voor mij. Ik maak tenminste mijn klusjes af." Miauwde Wolfpelt tegen haar, terwijl hij ook haar blik strak vast bleef houden. Oh, een steek onderwater, dit kon nog leuk worden ook. Een lichte glimlach speelde op Squirreltail's lippen. "Ach ja, ik zou niet weten hoe dat voelde, mijn prooi wordt immers weggejaagd door schreeuwende rogues voordat ik ook nog maar een stap verzet heb," Kaatste de bal rustig terug met een licht sarcastische ondertoon, niet bijtend, maar wel duidelijk. Alsnog zag haar blik er geamuseerd uit, met een lichte glimlach. Ze voelde zich niet beledigd door de opmerkingen. "Maar ik zou niet weten hoe die rogue aan het schreeuwen kwam," Vervolgde ze daarna, met een onschuldig stemmetje en een overdreven bedenkelijk gezicht naar de lucht. Daarna keek ze Wolfpelt weer aan, "Weet jij het misschien?" Hierna stak ze haar tong plagerig uit.

Zijn blik ontweek de blik van de jongere poes niet. Angst had hij niet, voor niets. Hij wist wanneer hij een stap terug moest zetten, of een stap vooruit moest zetten. Hij was wijs genoeg om te weten dat dit niet gevaarlijk zou zijn voor hem. "Goedemorgen," Had de poes kalmpjes terug gereageerd. Hij knikte kort en luisterde naar wat ze nog meer te zeggen had. "Ach ja, ik zou niet weten hoe dat voelde, mijn prooi wordt immers weggejaagd door schreeuwende rogues voordat ik ook nog maar een stap verzet heb," Sprak ze uit. Hij grinnikte kort en keek haar fel aan. Ze kaatste de bal rustig terug, en daar hield hij wel van. Een pittig poesje dus. "Sommige katten zijn blijkbaar erg langzaam in jagen." Was alles wat hij daarover te zeggen had. Lichte sarcasme liet hij horen, alsof hij haar beledigde op haar jagen. Maar zelfs hij wist dat ze er tegen kon. Geen enkele shadowclan kat ging hier namelijk om 'huilen'. Hij keek de poes aan, en grinnikte kort. Haar sarcasme beviel hem wel. Hij kon wel tegen een stootje, en hopelijk kon deze poes daar ook tegen. "Maar ik zou niet weten hoe die rogue aan het schreeuwen kwam," Sprak ze vervolgens met een onschuldige stem uit. "Weet je het misschien?" Hoorde hij haar zeggen, waarna ze haar tong plagerig uitstak. Hij keek de poes aan, en een grijns verscheen op zijn gezicht. Tuurlijk wist hij dat. "Ik geef je een hint, lieverd." Sprak hij sarcastisch uit. "Zijn naam begint met Wolf, en eindigt op Pelt." Sprak hij met een sarcastische toon uit. Hij keek de poes strak aan. Het puntje van zijn staart ging eventjes heen en weer. Die hint was wel duidelijk genoeg.

Een gevecht in sarcasme, een wisseling van geslepen beledigingen. Dit kon nog amusant worden. Met een rustige, soepele beweging ging Squirreltail zitten. Hier ging ze toch eventjes voor zitten en dat kon je aan haar geamuseerde glimlach ook zien. Ze had hier lol in. Haar dikke staart krulde ze om haar voorpoten heen om dezen warm te houden. Waarom ook niet? Ze ging hier niet zitten koukleumen. "Sommige katten zijn blijkbaar erg langzaam in jagen." Miauwde Wolfpelt als enige reactie op haar woorden. Puntje, damn. 1-0 voor hem. Maar ze ging zich niet op haar kop laten zitten door de warrior, "Sommige katten zijn blijkbaar erg slecht in buiten houden van indringers," Miauwde ze kalmpjes als reactie, met een geamuseerde glinstering in haar groene ogen, "Anders zouden ze niet eens het territorium uitgejaagd hoeven te worden," Een gaap rolde van haar kaken, een duidelijke uitdaging voor Wolfpelt, want daarna keek ze hem weer grijnzend aan. "Ik geef je een hint, lieverd." Sprak Wolfpelt sarcastisch tegen haar. Haar kopje ging eventjes scheef en haar glimlach werd breder, "Nou vertel eens, schat?" Vroeg ze poeslief, "Zijn naam begint met Wolf, en eindigt op Pelt." Zo klonk de hint dus. Ze trok opnieuw een bedenkelijk gezicht. "Wolfpelt... Doet geen lichtje branden, oh nee wacht! Is dat niet die kater die altijd zit te lanterfanteren in het kamp? Oh nee wacht! Of die ene die altijd in de elders den ligt?" Een onschuldige grijns verspreidde zich weer over haar lippen. "Naja, niet belangrijk ook," Miauwde ze vervolgens met een schouderophaal

De kater trok kort een wenkbrauw op toen de poes begon te spreken. "Sommige katten zijn blijkbaar erg slecht in buiten houden van indringers," Hoorde hij haar zeggen Maar hij verdedigde zichzelf daar niet in. Hij liet alleen een spottende grinnik horen. Die liet merken dat ze eens naar zichzelf moest kijken op dat gebied. "Anders zouden ze niet eens het territorium uitgejaagd hoeven te worden," Sprak ze uit. Hij keek haar sarcastisch aan. "Ik kan het niet verhelpen dat ik zo aantrekkelijk ben," Sprak hij uit. Zijn stem klonk vol met plezier en sarcasme. Het was leuk om een gevecht in sarcasme te hebben. Echt iets voor hem. "Nou vertel eens, schat?" Hoorde hij haar nog zeggen, voordat hij haar de hint gaf. "Wolfpelt... Doet geen lichtje branden, oh nee wacht! Is dat niet die kater die altijd zit te lanterfanteren in het kamp? Oh nee wacht! Of die ene die altijd in de elders den ligt?" Sprak de poes uit, hij trok een wenkbrauw op, en liet een spottende lach horen. "Tuurlijk, Squirreltail. Ik bedoel Wolfpelt, de kater die al een eervolle warrior was, toen jij pas een kleine en zielige apprentice werd." Snoof hij sarcastisch uit. "Naja, niet belangrijk ook," Hoorde hij haar zeggen. Hij haalde zijn schouder ook op en snoof. "Nee joh, niet belangrijk hoor." Sprak hij uit. "Dement word je blijkbaar snel." Sprak hij stiller uit, met een kleine ondertoon erin. Als zij zijn naam niet herinnerde dan werd ze dement. Hij grinnikte kort en keek de poes aan. Nee, hij wist hoe hij van zich af moest bijten. En dat deed hij ook.

Met een rustige beweging tilde Squirreltail haar voorpoot op en begon ze deze met rustige streken van haar ruwe, roze tong schoon te likken. Ze moest toch iets te doen hebben als Wolfpelt sprak? "Ik kan het niet verhelpen dat ik zo aantrekkelijk ben," Miauwde Wolfpelt. Een zacht gegrinnik ontsnapte uit Squirreltail's mond door zijn woorden, "Ja, ik snapte al niet waarom die kikker, de hele tijd naar je zat te kijken," Ze zwiepte haar staart eventjes in de richting van een kikker verderop. "Je bent heel erg aantrekkelijk, in kikkerstandaarden dan," Miauwde ze, met pretlichtjes in haar ogen. "Tuurlijk, Squirreltail. Ik bedoel Wolfpelt, de kater die al een eervolle warrior was, toen jij pas een kleine en zielige apprentice werd." Miauwde Wolfpelt. Een onschuldige grijns begon op Squirreltail's lippen te spelen terwijl ze de warrior aankeek. "Bejaard dus?" Vroeg ze onschuldig, maar nog steeds met dezelfde sarcastische maar toch onschuldige grijns. Ze begon hier nog echt lol in te krijgen. "Nee joh, niet belangrijk hoor." Sprak Wolfpelt uit als reactie op haar vorige opmerking "Dement word je blijkbaar snel." Sprak hij stiller uit, met een kleine ondertoon erin. "Dat zou ik toch echt aan jou moeten vragen, ik zou namelijk niet weten hoe het voelt," Miauwde ze rustig, terwijl ze haar kop uitdagend eventjes naar voren stak.

De sarcasme spoot van de twee af. Ze hadden een sarcasme gevecht. Iets totaal normaals binnen de Shadowclan. "Ja, ik snapte al niet waarom die kikker, de hele tijd naar je zat te kijken," Droog kuchte hij toen hij de poes hoorde spreken. "Tuurlijk lieverd, denk dat." Sprak hij sarcastisch uit. Zijn ogen keken haar strak aan, nee, hij liet niet met zich spotten. "Je bent heel erg aantrekkelijk, in kikkerstandaarden dan," Miauwde ze. Hij trok zijn wenkbrauw op. "Ik praat hier tegen een volledige gek, volgens mij." Sprak hij lachend uit. Zijn ogen glommen even in het licht van de zwakke zon. "Bejaard dus?" Hoorde hij de poes onschuldig vragen. "Liever bejaard dan een domme kit." Spuugde hij uit. "Dat zou ik toch echt aan jou moeten vragen, ik zou namelijk niet weten hoe het voelt," Sprak ze uit, terwijl haar hoofd uitdagend naar voren kwam. Hij kuchte droog. "Gek dat je het niet meer weet, toch een beetje dement?" Sprak hij spottend uit. "Schattig hoor, de kleine kitten denkt beter te zijn dan mij." Lachte hij.

Sleecchht...

"Tuurlijk lieverd, denk dat," Sprak Wolfpelt sarcastisch uit. "Dank je, zal ik doen, schat," Miauwde ze kalmpjes als reactie, nog steeds met pretlichtjes in haar ogen. Haar staart zwiepte rustig nog eventjes heen en weer terwijl ze sprak. Ze was er nog niet heel erg onder de indruk van zijn woorden. "Ik praat hier tegen een volledige gek, volgens mij." Sprak de kater lachend uit. Zijn lach werkte aanstekelijk, en voor Squirreltail het wist zat ze zelf ook te lachen. "Tja, altijd fijn om zulke vriendelijke complimenten te krijgen," Miauwde ze al lachend, "Maar geloof me, ik was al op de hoogte," Sprak ze met een plagerige knipoog.
"Liever bejaard dan een domme kit." Spuwde Wolfpelt in haar richting. "Liever een domme kit dan bejaard, kan ik de bejaarden lekker blijven plagen," Kaatste Squirreltail vrolijk terug, ze begon nu eerder grapjes te maken dan dat ze sarcastisch bleef, maar goed. "Gek dat je het niet meer weet, toch een beetje dement?" Sprak Wolfpelt spottend uit. "Schattig hoor, de kleine kitten denkt beter te zijn dan mij." Oké, daar had hij een puntje. Eventjes bleef Squirreltail stil om een reactie te formuleren. Damn. Naja, het was leuk geweest zolang het duurde. "Nou, deze kleine kitten weet wanneer ze haar meerdere moet erkennen in een gevecht der sarcasme," Miauwde Squirreltail met een onschuldige glimlach, al was ze van binnen geërgerd dat ze niks meer wist.