We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Tidekit sliep onrustig. Haar pootjes en haar oortjes bewogen wild en ze liet kleine piepjes. Het was geen hele duidelijke droom - slechts een serie van gevoelens. Ze voelde zich eenzaam en koud, achtergelaten en verscheurd. De jonge kitten snapte deze gevoelens nog niet, natuurlijk. Maar het zou een thema zijn in haar nachtmerries. Die eenzaamheid, schijnbaar vanuit het niets - ze had immers toch een moeder, en een zusje, en een vader? Wat meer kon ze verlangen? Maar het zou nooit genoeg zijn. Ze zou altijd iets missen, iets waar ze nooit specifiek haar poot op kon leggen. Een gat in haar hart dat ze met passie zou proberen vullen.
Oh nee. Hij was er nog steeds niet aan gewend. Hij wist nog steeds niet zo goed hoe hij hier mee moest om gaan. Met zijn… ‘vaderschap’. De grootste grap van de eeuw, hij had een jonge poes bezwangerd die zijn kittens had achtergelaten en- StarClan. Hij had het aangeboden aan Settleddust, dat was zijn eigen fout geweest ja. Maar aan de reactie van Acornstar was wel te merken dat het misschien maar goed was geweest dat Ink er zelf voor was opgedraaid. Hij wilde niet weten wat gebeurd was als Airwisp er niet was gekomen en Settled degene was die de kittens had opgeëist. Toen hij de nursery voor de zoveelste keer in liep om bij ‘zijn’ – dit zou echt nooit gaan wennen, zucht – kittens te kijken, zag hij meteen één van zijn kittens onrustig slapen. Oh nee, wat moest hij doen? Moest hij haar wakker maken? Hij stond even twijfelend bij het nest. Hij was niet gemaakt om vader te zijn, echt waar. Hij neusde de kitten voorzichtig, niet echt wetend wat anders hij kon doen dan zijn mond openen: ”Sssh, het is al goed Tide,” murmelde hij zachtjes, om haar andere sibling niet te storen.
Met een schok werd het jonge poesje wakker. Meteen hoorde ze een zachte stem haar sussen en geruststellen. Tidekit opende haar kittenblauwe oogjes, die hier en daar groene vlekjes begonnen te krijgen. Haar blik viel op.. Haar vader. Al kon hij dat lege gevoel niet helemaal stillen, drukte ze haar neusje in zijn donkerkleurige vacht. "P.. P.. Pa.. pa.", hakkelde ze zachtjes, haar stem bijna smekend. Hij mocht niet weggaan, hij mocht haar niet alleen laten. Want dan zou die leegte terugkomen, dan zou ze zich weer zo raar voelen en dan zou de nachtmerrie niet stoppen. Maar zolang hij bij haar was, zou hij haar beschermen. Want hij was groot en sterk en haar vader en vaders beschermden hun dochters, toch?
Met een schok werd zijn jonge dochter wakker en kreeg hij de blauw-groene oogjes op hem gericht. De jonge kitten duwde vrijwel meteen haar neusje in zijn vacht, verstoppend. Wat had zo’n kleine kitten ooit kunnen dromen dat ze zo overstuur was? ”P.. P.. Pa.. pa.” Zijn hart deed toch nog een beetje pijn. Het was nog steeds onwennig dat hij opeens papa was. Vooral als hun echte vader eigenlijk veel liever bij ze zou willen zijn. ”Sssh, het is al oké, lieverd.” sprak hij zachtjes tegen de jonge kitten, waarna hij zijn warme tong over haar lichaampje liet gaan. ”Ik ben er, had je een nare droom, hm?” sprak hij zachtjes. Beech zou het vast niet erg vinden als hij hier op de rand van het nest zou gaan slapen mocht het nodig zijn, maar zijn lichaam zou wel echt zeker wel gaan klagen door harde ondergrond. Maar goed, dit waren nu zijn kittens. En dat betekende dat hij opofferingen moest gaan maken, zelfs als dit zijn eigen lichaam zou moeten zijn.
Papa kalmeerde haar met zachte woorden en zijn warme vacht. Ze knikte, waarbij ze haar kopje nog wat dieper in zijn vacht duwde. Ja, ze had een hele enge droom gehad en de kou leek nog steeds in haar botten te zitten. Maar papa's warme vacht warmde haar op. Hij zou haar beschermen, want dat was wat papa's deden. Toch? Het kleine poesje krulde haar lichaampje verder op en geeuwde eventjes, al keken haar kittenblauwe oogjes met intelligente blik op naar Inkspots. Ze wou niet opnieuw gaan slapen, niet nu hij hier was! Want nu konden ze quality time hebben terwijl haar zusje toch nog sliep.
Hij probeerde natuurlijk niet te hard te praten, hij wilde de kittens in de nursery niet wakker maken en boze blikken ontvangen van de queens. Al zou het niet de eerste keer zijn. Ze knikte op zijn woorden toen hij vroeg of ze een nare droom had gehad. Ah nee, arm kind. Zo jong en nu al angstige dromen. Hadden alle kittens dat? Of was dit puur iets voor Tide? Misschien moest hij dat eens een keer gaan vragen aan iemand, gewoon voor de zekerheid enzo. Omdat hij een goede vader wilde zijn. "Ach meisje toch," sprak hij even zachtjes, waarna hij haar weer een lik over haar kopje gaf. "Maak je maar geen zorgen, oké? Ik vecht alle nare dromen weg bij je." sprak hij met een zachte glimlach. De jonge kitten krulde zich wat meer tegen hem op, waarna een gaap haar bekje verliet. Het was ook al laat, dat wist hij ook wel. Maar toch keek ze hem aan met ietwat alerte ogen, waarop Ink haar zachtjes aan keek. "Zal ik vanavond hier blijven slapen hm? Alle nare dromen verjaag ik dan meteen voor je." sprak hij met een glimlachje. Als dat haar zou helpen, dan zou hij dat zeker doen. "En wat heb je vandaag allemaal gedaan, hm? Heb je vriendjes gemaakt?" vroeg hij vervolgens aan haar. Hij moest natuurlijk wel weten of dat ook allemaal goed ging he.
Tidekit snorde warm bij de geruststellingen van papa en een glimlach sierde haar lippen. Ze knikte instemmend toen Inkspots vroeg of hij hier moest blijven slapen, zodat hij alle nare dromen weg kon jagen. Hoewel Tidekit niet wist of je een droom echt kon wegjagen, wist ze wel dat zijn aanwezigheid zou helpen. Want ze voelde zich minder alleen, minder eenzaam. Haar zusje was altijd aan haar zijde - maar haar zusje alleen was niet genoeg. Het rode poesje duwde haar kopje in zijn warme vacht en met kittenblauwe oogjes keek ze op naar hem toen hij vroeg wat ze gedaan had, of ze vriendjes gemaakt had. Tidekit haalde haar schouders half op. Ze was te moe en te mentaal uitgeput om moeite te doen om woorden uit haar strot te duwen. Praten was vermoeiend, zeker als haar tong altijd zo hard vocht tegen haar brein. Maar dat leek zo te zijn met de meeste van haar spieren.
De kleine kitten begon zachtjes en warm te spinnen toen hij haar rustig geruststelde. Als het aan hem lag zou niemdan de kleine kittens nog iets gaan aan doen, nooit in zijn leven. Ondanks dat ze officieel niet van hem waren, zou hij ze alsnog met zijn leven beschermen. Ze knikte naar hem toen hij aan haar vroeg of hij hier moest blijven bij haar, zoals als de papa die hij was alle nare dromen weg kon jagen en haar kon beschermen van alle nare dingen in de wereld. Kon hij dat maar, de nare dingen wegjagen in de wereld zodat ze altijd een goed leven zou hebben, zodat ze gewoon goedk on opgroeien en nergens last van zou hebben. Hij wist dat hij ze daar niet van kon behoeden, maar het was wel een moment waarop hij besefte dat hij echt als een vader dacht. Toen hij zachtjes aan haar vroeg of ze al vriendjes gemaakt had haalde ze half haar schouders op. Niet echt dus. Moest hij aan andere kittens gaan vragen of die met haar wilde spelen? Maar ze moest het ook zelf leren en.. hij was toen hij een kitten was al niet echt een persoon geweest die heel verlegen was. Het was ook lastig om voor hem in te zien wat er gebeurde met een kat als ze zich verlegen voelde in die trant. Wat kon hij daarin betekenen om uit hun schulp te komen? Hij glimlachte warm naar haar, waarna hij een lik over haar kop gaf en zijn kopje op de rand van het mosnest neerlegde. "Het is oke, als ze er niet zijn komen ze nog wel. Dat moet wel, je bent geweldig." sprak hij met een warme stem tegen de kitten. Anders zou hij nog oprecht playdates gaan zoeken ook hoor, het zou hem echt niet boeien. "Ga maar lekker slapen, oke? Morgen gaan we plezier maken met z'n allen, goed?" sprak hij met een brede glimlach. Hij zou niet slapen, voordat zij al in slaap was, zo zat hij dan ook wel weer in elkaar.
Tidekit voelde zich warm vanbinnen bij papa's lieve woorden en snorde zachtjes. Ze duwde haar neusje in zijn bekende vacht en sloot haar oogjes. Bij het geluid van zijn zware stem viel ze in slaap, opgekruld in zijn vacht, zo diep erin gestoken dat ze niet meer wist waar zij begon en hij eindigde. Zo vond ze het fijn. Zo hoefde ze zich niet eenzaam of achtergelaten te voelen, zo was er geen ruimte voor enige kou. Nee, zo had ze het lekker warm, zo was ze veilig en gelukkig. Slaperig smakte ze even met haar bekje voor ze dieper in de slaap weggleed, haar droomwereld in. En in haar droomwereld was alles goed, hield iedereen van iedereen. Haar droomwereld werd gevuld door het geluid van lachen en van ruisend water, gevuld door de geur van dennennaalden en van zout, door vachten in verschillende kleuren, vlekjes en streepjes, een prachtige kakofonie.
Onderwerp: Listen 
ma 3 aug 2020 - 17:53
