Drizzle Sizzle Razzle Dazzle

Een lange, grote gaap verliet haar bekje en haar kittenblauwe ogen keken wat naast haar, waarbij ze haar siblings opmerkte. Ze waren allemaal zo anders gekleurd dan zij, allemaal zo blauw of wit. Gelukkig was er haar zusje die wel wat meer op haar leek met haar bruine patronen. De kleine kitten giechelde wat voordat ze zachtjes begon te porren aan de ander haar zij met het pootje. Vol nieuwsgierigheid wachtte ze toen verder af wat er zou gaan gebeuren na al haar gepor, want je wist maar nooit!


+Drizzlekit <3

Ze had rustig opgekruld gelegen toen ze ineens een por in haar zij voelde. In eerste instantie twijfelde ze of ze haar ogen eigenlijk wel open zou doen, maar toen dacht ze dat een van haar siblings misschien wat van haar moest. Ze opende haar oogjes dan ook en keek om haar heen, zoekende naar degene die haar had gepord. Het kon er tenslote meer dan een zijn, dus ze had nog niet echt een idee wie.

Na haar leuk gepor deed de ander haar ogen open en keek die doelloos rond. Even wachtte de kitten af en keek nieuwsgierig toe. “Mew!”, piepte de bruine kitten vervolgens zodat ze kon aanwijzen dat zij het was geweest die haar porde. Ze had een vrolijk gezichtje en haar kittenblauwe ogen zaten te glinsteren. Het was tijd voor wat Kiwi fun met zussie Drizzle! Jaaa! Het bruine poesje begon te giechelen van vrolijkheid en viel perongeluk voorover op haar kin, maar het mosbed was zo zacht dat ze er niets van voelde en gewoon verder bleef giechelen.

Ze had nog niet gevonden welke van haar siblings het was, maar op dat moment maakte Kiwikit een geluidje, waardoor het bijna niet anders kon dan dat zij het was. Ze leek iets duidelijk te willen maken, maar voor nu probeerde Drizzlekit gewoon wat dichterbij te komen en haar pootje tegen haar zusje te duwen. Wie weet zou dat een effect hebben, vooral ook omdat ze haar daarnet ook gepord had.

Haar zusje kwam dichterbij en duwde haar pootje ook tegen haar aan, waardoor ze terug werd gepord. Het zorgde ervoor dat het poesje op haar rug rolde waardoor haar pootjes nu in de lucht zwierden terwijl ze vrolijke geluidjes maakte. “Ki-wi! Dwiwwel! Dwi-wi!”, piepte het poesje terwijl ze naar haar zusje keek- al was het beeld een beetje ondersteboven. Het was nog steeds erg leuk, en grappig, om te zien! Maar waarom noemde haar zusje niet Dwizzikit? Haar siblings hoorden Azizikit, Mizzikit, en Dwizzikit te noemen. Waarom was zij niet Kizzlekit dan? Dat vroeg ze zich wel af, maar ze besloot het nu te negeren!

Ze had geen idee wat Kiwikit allemaal precies aan het uitkramen was, maar ze had duidelijk plezier erin dat ze nu op haar rug lag. Een grijns verscheen op haar gelaat en ze zette zich zachtjes af om zo hopelijk bovenop haar zusje te landen. Niet dat ze hier al goed in was, dus ze zou er ook zomaar eens naast kunnen landen, maar dat was dan maar zo. Ooit moest ze dit leren toch?

Ze had een poging gedaan, maar landde helaas naast haar zusje. Tot zover haar poging om er bovenop te springen. In plaats daarvan voelde ze een aantal poten tegen haar aan. Die duidelijk afkomstig waren van haar zusje. Ze draaide zich om en probeerde deze keer de ander omver te rollen, zodat de poten van haar weggedraaid zouden zijn en ze mogelijk nog een poging zou kunnen doen om deze keer wel goed er bovenop te springen. Ze moest gewoon iets minder ver proberen te gaan dan de vorige keer.