[Announcement] Glorious

Onderwerp: [Announcement] Glorious di 1 dec 2020 - 21:29

Wellicht iets minder triomfantelijk dan gehoopt kwam Crystalstar het kamp weer binnen. Ze had het goed gedaan, oorlog voorkomen en waarschijnlijk haar clan gered van een lange hongersnood. En toch voelde ze zich onvervuld, want Sunningrocks was niet écht van haar, ze leende het slechts van Thunderclan tot het begin van Leafgreen. De grijze kattin was vermoeid, ze was al bijna een hele dag op en had een heen- en terugtocht naar de Thunderclangrens gemaakt. Toch wist ze dat er nog één ding moest gebeuren voordat ze kon rusten. Ze besloot deze keer niet de heuvel op te springen maar tussen haar clangenoten te blijven staan, als hun gelijke. "Vrienden, ik heb een antwoord op onze zorgen." Miauwde ze nuchter, wachtend totdat ze alle aandacht had. "Ik heb met Thornstar gesproken en heb, hoewel ik helaas moest inbinden, een mooie afspraak gemaakt. Sunningrocks is van Riverclan tot het begin van Greenleaf, hierna overhandigen wij het gebied zonder gevecht terug aan Thunderclan. Dit in ruil voor een tijd van wederzijdse vrede." Verkondigde de leader, terwijl ze om zich heen keek naar de gezichten. "Wij zijn eervolle katten, ik wil er dus zeker van zijn dat deze afspraak wordt nageleefd." Haar blik werd waarschuwend. Crystalstar hechte grote waarde aan haar afspraken, werd graag gezien als eerlijk en rechtvaardig, zelfs als ze hard kon zijn. Ze zou dan ook enorm ontzet zijn als haar clan dat woord ondermijnde en tegen haar afspraken inging. "Nu, Sunningrocks is weer ons gebied, behandel het dus ook zo. Verdedig het net zoals je elk ander deel van dit territorium zou verdedigen." Ze knikte, dat was het, meer had ze niet te melden. Ze hoopte dat haar clan tevreden was, maar vond eigenlijk niet ze niet mochten klagen. In haar eentje had Crystalstar hen een jachtgebied gegeven dat wellicht voor velen van hen een levensredding zou zijn.

Crystalstar was naar de donderclan gegaan om hun recht op te eisen op de Zonne rotsen. Maar toen ze terug kwam en de clan kort bijeen riep sprak ze over iets heel anders hoewel de rivierclan er tot Greenleaf mocht jagen en verdedigen zoals de rest van hun territorium, maar waarom had ze het niet volledig opgeeist? Het behoorde toch eigenlijk ook tot de rivier waar hun territorium begon en eigenlijk ook zo'n beetje eindigde? Maar wat wist zij nu van zulke dingen? Aurorapaw was er wel bij komen zitten, maar zij had een veel groter probleem dan waarom hun leider de Zonne rotsen niet volledig had opgeeist. Nu de rivier vergiftigd was en zij er dus eigenlijk er niet meer in zou hoeven te zwemmen was er wel een probleem voor de andere warriors die dat wel deden, vooral wanneer ze het water of binnen kregen en of zichzelf droog likte, dan kregen ze ook gif in hun maag. Ze voelde zich duizelen. 'Maar hoe willen we daar komen? Zwemmen is nu toch ook te gevaarlijk voor de rest van de clan nu er gif in het water zit?' vroeg ze onzeker en voelde haar zenuwen van haar poten tot haar staartpuntje trekken.

Honor
has been the reward for what she gave. To honor with hymns and panegyrics those who are still alive is not safe

Het was niet zo dat Honorpaw haar oren en ogen niet openhield. Echter was ze net wat te druk geweest om door te hebben dat Crystalstar al weer in het kamp was, misschien was al weer een te groot woord want ze was een aardige tijd weg geweest. Pas toen de stem over het kamp heen galmde draaide de parelgrijze Apprentice zich abrupt om. 'Vrienden, ik heb een antwoord op onze zorgen.' Enkel vrienden? Was Riverclan ergens niet een grote familie, was dat niet waarom ze zelfs als ze elkaar soms op de tenen trapten, altijd toch samen zouden werken? Ze waren meer dan vrienden, ze hadden banden die generaties lang met elkaar verbonden waren en hoewel ze niet direct verbonden was met Crystalstar, zag ze Shrimppaw toch ergens als een zus, een waarvoor ze zelfs al was ze geestelijk op dit moment niet de sterkste en stabielste, toch door het vuur zou gaan zonder ook maar een seconde te twijfelen. 'Ik heb met Thornstar gesproken en heb, hoewel ik helaas moest inbinden, een mooie afspraak gemaakt. Sunningrocks is van Riverclan tot het begin van Greenleaf, hierna overhandigen wij het gebied zonder gevecht terug aan Thunderclan. Dit in ruil voor een tijd van wederzijdse vrede.' Honorpaw leek opgelucht adem te halen, mede omdat ze wist dat Shrimppaw op dit moment alleen stond en dus geen oorlog kon gebruiken. 'Wij zijn eervolle katten, ik wil er dus zeker van zijn dat deze afspraak wordt nageleefd.' Ze hadden wellicht de Sunningrocks niet definitief gekregen maar de Moons dat het van hen zou zijn, waren toch zeer waardevol. Er was geen kras op een vacht van een Thunderclanner of Riverclanners gekomen, en ondanks het feit dat zijzelf waarschijnlijk tegen gehouden zou zijn geweest door haar Mentor als ze mee had willen gaan, kon ze niet ontkennen dat ze blij was niet te hoeven vechten. Ze was wellicht wat sneller in staat om zich over haar grenzen heen te zetten en los te gaan dan Shrimppaw maar dat betekende niet dat ze ervan genoot. Zeer zeker niet en het gevecht met Aegir had haar strijdlust niet bevorderd. 'Nu, Sunningrocks is weer ons gebied, behandel het dus ook zo. Verdedig het net zoals je elk ander deel van dit territorium zou verdedigen.' De grijze Leader knikte waarmee duidelijk was dat de mededeling was afgesloten en Honorpaw zuchtte kort. Er zat een zilveren lijn om de wolken, ze hadden voor nu weer hoop ook al kon ze niet ontkennen dat ze op dit moment niet bepaald vaardig was in het jagen op land. Ze zou dat snel moeten worden. Haar blauwe ogen gleden kort over het kamp in de hoop dat ze wellicht haar mentor kon vinden. Zelfs al was ze geen voltijd Apprentice op dit moment, deze situatie vroeg erom dat ze zich wellicht wat sneller dan gepland ging inzetten voor de Clan.

✵

Grimestripe

Hij was er al helemaal klaar voor om een paar boomklauters een lesje te leren en eindelijk wat hun toebehoorde af te pakken. Helaas wou Crystalstar het eerst even melden aan Thunderclan, wat hij niet snapte. Als ze nu meteen waren gegaan konden ze een verrassingaanval doen en elke Thunderclanner die daar kwam wegjagen. Nu wisten ze er al van. Gespannen wachtte hij af in het kamp, straks zou hun Leader wel komen melden dat ze zich klaar moesten maken voor het gevecht. Wel, hij was er al klaar voor. Hij had zijn nagels al gesleept aan een stuk hout, dus die waren nu weer mooi scherp. Prachtig om wat littekens achter te laten in hun vachtjes. Zoals gebruikelijk zat Grimestripe weer apart, niet omdat hij dat wou maar niemand had zin om bij hem te zitten. Kon hem toch lekker niks schelen, als hij straks van de meeste Thunderclanners won dachten ze vast anders over hem. Trots zou hij de grote winnaar worden van het gevecht, lof zou zijn eigen worden als ze hem gingen bewonderen.

Daar was ze dan eindelijk. Meteen enthousiast sprong Grimestripe op, ook om duidelijk te maken dat hij klaar was. Hij luisterde aandachtig, wachtend voor de woorden die hij wou horen. Dat ze straks in de aanval gingen. En die woorden kwamen niet. Langzaam veranderde zijn blik van opgewonden naar verbijsterd. Thornstar had hun het gebied gegeven? Dat liet zien hoe zwak Thunderclan was, als ze zomaar een gebied weggaven. Oh nee, nog erger. Ze hadden het te leen. Crystalstar begon te praten over eer en daar had Grimestripe niet zoveel boodschap aan. Het was gewoon hun gebied en hij hoefde niet te zien hoe ze het straks weer moesten inleveren. Dan waren zij nog zwakker dan Thunderclan, als ze braafjes meewerkte en kwijtraakte wat hun toebehoorde. Hij wou meteen een statement maken toen Crystalstar klaar was, maar helaas kwam Aurorapaw eerst met een stomme vraag. Geërgerd keek Grimestripe haar aan. "De vis is giftig, niet het water. En anders drink je het gewoon niet''legde hij heel geduldig uit(not). Om eerlijk te zijn wist hij dat niet eens zeker, maar er waren nog katten uit het kamp geweest en zij hadden nergens last van. Waaronder Crystalstar. Natuurlijk, je kon als je best deed op wat steentjes springen maar wie had daar nou tijd voor. Nee, dat was een onbenullige vraag en hij had een veel betere vraag. "Sunning Rocks is altijd al van ons geweest wat je zelf hebt gezegt en nu wil je het gewoon weer teruggeven straks?''vroeg hij aan de Leader, want hij nam hier echt geen genoegen mee. Bovendien, als ze straks weer genoeg waren aangesterkt was het echt geen probleem om gewoon dat gebied te behouden. "Zwak''gooide hij er bovenop, het woord uitspugend.

El4a

Ze kreeg niet direct antwoord van hun leider maar de kater naast haar begon haar aan te spreken. Aurorapaw keek naar Grimestripe en luisterde naar wat hij zei. Enkel de vissen waren vergiftigt niet het water, maar waardoor waren de vissen vergiftigt? 'Het gaat er juist om of er niets in het water zit waardoor de vissen vergiftigt zijn geraakt. Wat als het ons ook kan vergiftigen?' Miauwde ze terug en snapte zijn ongeduldige houding helemaal niet. De rivier hier was misschien dan wel vergiftigt, maar hoe zat het met het water verder weg van de rivierclan? Wat als daar wel nog genoeg vis te vinden was, al dan niet zo groot als dat ze in de rivier zelf zouden zijn. Aurora liet die raag even door haar kop gaan, maar vertelde het nog niet aan de rest van de clan.

Tag:Grimestripe

Hij keek op toen hij de triomfantelijk blik in de ogen van zijn moeder zag toen ze het kamp inkwam. Wat had zij bekokstoofd terwijl ze weg was? Dat ze geen vis meer konden vangen maakte hem rusteloos. Het waren zijn zen momenten, om te gaan vissen. Nu dat onmogelijk was doordat ze vergiftigd waren moest hij op het land jagen en daar was hij niet goed in. Vandaag was hem een muis ontglipt, kom op een muis! Frustrerend dus. Waardoor hij maar terug was gekomen. Hoe moest hij in StarClans naam een apprentice leren jagen als hij het zelf niet eens kon. Wat als de vis niet meer terug kwam? Dan was hij vrij nutteloos eigenlijk… Hij kon Risingpaw niet leren vissen zo. Dus ja, hij was rusteloos. Crystalstar melde dat ze Sunningrocks had gekregen van Thornstar. Zonder gevecht, dat was verrassend. De vorige keer waren ze niet zo gul geweest namelijk. Hij snapte nu de blik van zijn moeder in ieder geval. Ze had het goed geregeld en de katten die wel konden jagen, zouden daar zeker profijt van hebben. RiverClan zou er profijt van hebben. Hij hoorde het gesprek tussen zijn dochter en Grimestripe, dus stond hij op en liep naar ze toe. “Zo lang je de vis niet eet is het oké Aurorapaw.” Zijn stem klonk geruststellend. “Iedere kat drinkt het water nog, anders krijgen we dorst. Daar is nog niemand ziek van geworden.” Hij gaf haar een lik over haar kop en keek toen Grimestripe aan. Dat de kater Crystalstar zwak had genoemd was hem zeker niet ontgaan. Alleen hij zat er niet op te wachten om ruzie te maken met een senior warrior en daarnaast kon zijn moeder prima voor haarzelf zorgen. Dat had ze meer dan eens bewezen.

Tag: Aurorapaw & @Grimestripe

Onderwerp: Re: [Announcement] Glorious