Knowledge is power

Ebonypaw onderdrukte een zachte zucht. Haar mentor was opeens ziek geworden en nu zat ze zonder. Gelukkig mocht ze wel met een paar andere apprentices en hun mentors meegaan, waar ze al duidelijk had laten blijken dat ze op een iets hoger niveau dan hun zat. Ze vond het leuk om te weten dat ze alle vragen juist beantwoord had en dat ze haar mede-apprentices de juiste weg kon laten zien wanneer ze iets aan hun mentors vroegen, al kreeg ze daar soms best wel gemeen commentaar op. Het deed pijn, maar meestal stak Ebonypaw haar kopje dan hoog in de lucht en hield ze zichzelf voor dat de anderen gewoon jaloers waren op de kennis die ze had. Binnen een mum van tijd had ze van de elders al heel veel dingen gehoord over de andere Clans en zelfs over BloodClan waar ze, als ze eerlijk was, nog niet zo van onder de indruk was. Reputatie showen door het aantal hondentanden dat ze om hun halsband droegen? Wie had dat belachelijke concept bedacht? Ebonypaw liep het kamp uit nadat ze was teruggekeerd met de groep apprentices en omdat ze hun gestaar niet meer aan kon, besloot ze om het water dat hun eilandje omringde in te duiken en te zwemmen naar de overkant, waar ze besloot om naar de rivier te gaan. Ze ging aan de kant van de rivier zitten en liet haar blik naar voren glijden, waarna haar groene ogen zich fixeerden op het water. “Poot omhoog, schaduw weghouden van het wateroppervlakte, geduldig wachten en dan aanvallen,” herinnerde ze zichzelf hardop en ze knikte bevestigend, waarna ze demonstreerde wat dat ze zojuist gezegd had. Alleen dan nog het wachten.

Ebonypaw keek verstoord over haar schouder toen ze een stem hoorde. Ze onderdrukte een zachte zucht toen ze Grimestripe herkende. Ze kende hem niet persoonlijk en had ook niet veel gesprekken met hem gehad, maar ze wist van anderen dat hij behoorlijk grof kon zijn als hij dat wilde. Ze trok met haar oortjes en keek nadrukkelijk om zich heen toen hij zijn vraag stelde. “Tegen mezelf,” zei ze uiteindelijk op een toon alsof ze hem wilde vragen of dat soms niet duidelijk was. “Als ik voor mijn final assesment wil slagen, zal ik alles tot in de detail en op een perfecte manier moeten demonstreren.” Ze keek hem daarna een tikkeltje streng aan. “Maar het zal nu wel weer even duren eer dat ik weer prooi kan vinden. Ik dacht dat warriors juist wisten dat ze een jagende kat stilletjes moesten benaderen,” sprak ze op een licht betweterige toon tegen hem, haar groene ogen op hem richtend.

Ebonypaw onderdrukte een diepe zucht toen Grimestripe een weerwoord leek te hebben. Het leek erop dat ze op dat vlak aan elkaar gewaagd waren: beiden een weerwoord hebben en de ander proberend te overtreffen door zelf slimme opmerkingen te maken. Het deed Ebonypaw een beetje denken aan twee kittens die het niet met elkaar eens waren, al beschouwde ze zichzelf allesbehalve een kitten. Ja, ze verbeterde anderen vaak, maar dat was voor een goed doel. “Ik mompelde onder mijn adem door,” begon ze op een betweterige toon. “Als de vissen me gehoord hadden, dan zou er nu geen spoor van ze te bekennen zijn. Ik heb lichte bubbels naar boven zien drijven en dat is een teken dat vissen in de buurt van het wateroppervlakte zijn, wat op zijn beurt weer wil zeggen dat ik mijn schaduw op een juiste manier van het water heb gehouden.” Ze wierp hem demonstratief te rug toe. “Als je me nu wilt excuseren, dan heb ik nog een prooi te vangen. Of wil je soms meedoen?” Ze keek nietszeggend over haar schouder naar Grimestripe, verwachtend dat hij zou weigeren.