Water and fish

Jagen, een van de belangrijkste dingen om te doen nu leafbare eraan kwam. De prooistapel werd kleiner, en daarmee de honger groter. Gelukkig hadden ze nog genoeg prooi, en ze zouden de kouden seizoenen echt wel doorkomen, maar toch. Mistflower liep richting de grote vertrouwde rivier, die ze al kende sinds ze een apprenice was. De poes ging zitten en wachtte op een vis, zoals ze bijna elke dag deed. Soms alleen, soms met haar apprentice, maar meestal met een patrouille. Nu was ze alleen, en herhaalde ze de zelfde routine als altijd. Haar mentor had extreem veel aandacht aan vissen gegeven, ze leefde ook niet voor niets in de Riverclan, maar soms begon het saai te worden. Rustig wachtte ze af, tot er een vis langs zou zwemmen, toen ze de geur van een andere kat opmerkte. Mistflower draaide zich om en herkende de kat als Jaggedpaw, een van de apprentices. De poes bleef zitten tot hij dichterbij zou komen, en focuste weer op de rivier.

De training met zijn vader was uitgesteld omdat zijn vader eerst nog op patrouille moest met een andere groep katten. Dit gaf Jaggedpaw de ruimte om te gaan jagen, wetende dat zijn vader hem later wel op zou komen halen als hij klaar was voor de training. Nu dat ze de jachttechnieken volledig hadden doorlopen, waren ze begonnen aan de basistechnieken van het vechten zodat Jaggedpaw zijn mannetje zou kunnen staan als hij eens een buitenstaander tegen zou komen of als er opeens gevecht uit zou breken tussen zijn Clan en die van een ander. Door zijn zelfzekerheid sloeg hij zichzelf steeds door elk deeltje van de training en was de goedkeuring van zijn vader duidelijk te merken in zijn houding telkens als hij en Jaggedpaw klaar waren met hun trainingen. Het gaf Jaggedpaw een goed gevoel om iets te betekenen voor zijn Clan en dat was dus ook de reden waarom hij naar de rivier liep. De geur van Mistflower kwam hem tegemoet en hij merkte op dat de she-cat hem ook had opgemerkt. Hij gaf haar een begroetend knikje en ondanks dat zijn houding vriendelijkheid uitstraalde, was zijn blik even stoïcijns als altijd. De kater ging naast de warrior zitten en richtte zijn blik naar het water. “Al enig geluk gehad?” vroeg hij op een beleefde toon aan de she-cat naast hem, zijn groene ogen even kort naar haar richtend alvorens weer voor zich te kijken.

‘Hoi Jaggedpaw’, begroette ze hem eerst vriendelijk. ‘Nee, geen enkele vis wil zich laten zien vandaag’, antwoordde ze op zijn vraag. In greenleaf waren er volop vissen geweest, iedereen was voorzien van prooi, en iets vangen was gemakkelijk geweest. Nu het kouder werd werd dat steeds moeilijker, en op sommige momenten zelfs onmogelijk. Ze zat nu al een tijdje langs de oever te wachten, maar er was niks om te vangen. Geduldig wachte ze af, al haar zintuigen op scherp om toe te slaan als ze de kans had. Daar, een beweging in het water. Razendsnel bewoog ze haar poot richting het dier en schept hem met haar klauwen het water uit. Het was geen grote vis, maar het was een vangst. Het zou nu waarschijnlijk wel weer lang duren tot een volgende kwam. ‘Hoe gaat het met je training?’, vroeg de poes geïnteresseerd, en keek richting de apprentice naast haar.

Hoewel Jaggedpaw grinnikte op haar woorden, bleef zijn blik even stoïcijns als altijd. Het was een trekje dat hij van zijn vader had overgenomen; zijn emoties waren meer van de toon van zijn stem af te leiden dan van zijn blik. Het was iets waar hij niet veel aan kon doen, maar wat hem ook niet echt dwarszat. Het enige vervelende was dat zijn Clanmates soms dachten dat hij onbenaderbaar was terwijl dit juist absoluut niet het geval was. “Ik vrees dat we dat nog wel vaker gaan voorhebben, zeker met het aankomende seizoen,” zei hij met een zachte zucht tegen haar. Zijn hart kromp altijd samen als hij dacht aan de elders die extra kwetsbaar waren in het winterseizoen, zeker voor ziektes. Maar goed, RiverClan stond al seizoenenlang sterk voordat hij geboren was en dat zou nu ook zeker het geval wel zijn. Hij draaide zijn kopje naar Mistflower toen ze hem naar zijn training vroeg. “Boven verwachting,” gaf hij toe. “Mijn vader en ik hebben het onderdeel van jachttechnieken afgesloten en we zijn aan de vechttechnieken begonnen. Hij heeft al aangegeven dat als ik zo mijn best blijf doen zoals ik nu doe, ik geen problemen zal hebben om binnen enkele manen mijn warriornaam te mogen ontvangen.” Er klonk trots door in zijn stem, al straalde zijn blik dat niet uit. “En hoe gaat jouw training met…” Hij dacht kort na. “Snailpaw, was het?”