Prom Queen

Het was een rustige dag. Het was alleen maar een klein tijdje geleden geweest dat hij zijn zus probeerde te confronteren over haar zwem angst en dat het dan niet lukte. Een tijdje geleden sinds hij kitten was en ontelbaar veel ruzies had opgestoken, terwijl dat nooit zijn bedoeling was geweest. Vandaag was hij alleen, even rustig. Niemand had hem nodig op het moment, en dat zag hij wel zitten. Hij kon niet  de hele dag blijven hangen aan de laarzen van anderen. Toen de grijze kater onderweg was naar de rivier, rook hij een bepaald andere geur dan de gewone, zachte Riverclan geur. Nieuwsgierig trippelde hij dichter naar de rivier tot al het geluid werd doorbroken door de wilde stromen van het water. Verderop op de twoleg bridge zat een poes die ietsje ouder dan hem was, en haar meteen herkennen kon hij niet. Het zag er in ieder geval ook niet uit als een apprentice vanuit zijn clan of erbuiten, al had hij weinig contact met de buitenwereld naast het Riverclan territorium. Voorzichtig stapte de grijze tom naar de bridge, zijn passen zettend tot hij in haar bereik was. “Hey, wie ben jij?”, vroeg de apprentice alert, maar nog steeds met een tint van vriendelijkheid.

Met grote ogen wachtte hij af wat ze ging zeggen. In plaats van haar naam, gaf ze toe dat ze hier best wel bekend was. De grijze kater kantelde zijn kopje wat, want ze zag er echt niet uit als iemand van Riverclan. En ze rook anders.  Maar misschien was het zijn slecht geheugen en was het gewoon zijn slecht instinct voor bekenden en onbekenden te onderscheiden. De kater sloeg eens met zijn staart. “Bekend? Ik ken je denk ik niet”, mauwde de tom en keek nieuwsgierig toe. “Wat is je naam?”. Hij bemerkte het glimlachje van de poes op, het zag er best wel lief uit. Hij wilde best wel vrienden met haar worden, want vrienden waren altijd wel fijn. En als een kat niet gemeen was of hem niet pestte, dan accepteerde hij ze wel. Maar wat de tom nog niet wist was dat ze Bloodclan was. En de kater had nog geen contact gehad met buitenclanners, of tenminste niet veel. Misschien was alles wat ze dachten over bloodclan wel verkeerd en konden ze vrienden zijn? Maar voorlopig dacht hij dat het een semi-riverclanner was met een interessante geur.

Ze vertelde dat haar naam Skadi was! Het was best wel een mooie naam, maar het klonk niet als een clannaam. En nu hij er dieper over nadacht, had hij oom Icecream al iets horen zeggen over een zogenaamde Skadi. Voor de rest wist hij niet veel over haar, maar dat hoefde hij ook niet. Elke naam die Icecream uitsprak vond hij waardig, want hij kon zich niet herinneren dat die had gezegd dat ze slecht was. “Mooie naam”, complimenteerde de jonge tom haar zonder enig besef. Maar toen merkte hij op dat ze hem een beetje liep te plagen en hij schoot wat wakker(der) .“Oh, ik ben Greypaw”, voegde hij snel nog toe. Zo, nu wisten ze elkaars namen, dat was goed toch? “Aangenaam kennis met je te maken! Maar zo te horen ben je niet van Riverclan of wel?”. Hij moest echt eens kappen met zijn nieuwsgierigheid- hij liep hier alleen maar vragen te stellen. De kater trok wat met zijn oortje terwijl hij erover na dacht, maar de warmte in zijn blik bleef zich behouden. Het maakte hem eerlijk gezegd niet uit waar ze vandaan kwam, ze leek hem wel leuk.