[Silverwish] With the passing of time you learn.

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

In newleaf was het hier zo'n mooi plaatje. Zorgde ze ervoor iedere dag minimaal één keer er langs te lopen, enkel en alleen om te zien of er al nieuwe bloemetjes bij waren gekomen, of er nieuwe bomen in de bloei stonden. Probeerde ze zich te herinneren hoe snel het het jaar geleden gebeurde, vroeg ze zich af of het iedere jaar exact hetzelfde verliep of of het dit jaar anders, wellicht sneller of slomer voorbij ging, een onderzoek nog altijd gaande. Maar new leaf was nog zo ver weg. En het enthousiast afwachten wanneer de blaadjes zouden vallen zat er voor dit jaar eigenlijk wel al weer op, a behoorlijk kaal waren de takken. Het poesje zuchtte kort, Leafbare kwam dichterbij. En hoewel het altijd leuk was om proberen te raden welke wolkjes sneeuw zouden laten vallen en welke niet, betekende het ook schaarste, honger. Zeker nu Thornstar beslootte had de sunningrocks voor tot aan new leaf aan Riverclan te geven. Het was de juiste beslissing, moraal gezien ja. Maar het was nog maar afwachtte hoe lang het stand zou houden. Honger maakt harde keuzes oh zo veel makkelijker te maken.

xoxo

_{Silverwish herinnerde zich de gebeurtenissen die hier plaatsvonden nog al te goed. Eén van haar mooiste herinneringen speelde hier af. Waar ze Olivebranch had laten schrikken - een payback die hij verdient had - en hoe hij toen een roze roos voor haar gehaald had uit een Twoleg tuin. Het was zo romantisch geweest en een glimlachje sierde haar snoet toen ze eraan terug dacht. Het was nu alweer een aantal seizoenen terug, en nu hadden ze al kinderen. De tijd ging snel, al leek het soms oh zo langzaam te gaan. Zeker in de barre tijden van leafbare. Ze snorde een begroeting naar Squirrelnose toen ze haar ingehaald had. 'Aan de wandel?'}