We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Leaffal deed niet langer meer echt moeite om zichzelf te verbergen. De zwoele dagen waren geteld en waar er even nog schijn was van een mooi gekleurd bos, zou alles spoedig helemaal kaal zijn. Coppertusk had er weinig trek in. Waar zijn warme vacht hem wat tegen de kou beschermde, waren hij en zijn 'hangry' moods nogal berucht. Hij wilde gewoon eten in zijn buik hebben, maar ja, hij had inmiddels wel een aar winters meegemaakt, en deze voelde aan alsof hij streng ging worden. Een zucht rolde over zijn lippen terwijl hij de eekhoorn oppakte die hij eerder had gevangen. Ook in dit deel van het bos begonnen alle witte blaadjes van de bomen te vallen. Mooi hoor, maar in een paar dagen was het allemaal weg.
Lag het aan hem of was zijn vacht juist nog dikker geworden de afgelopen dagen? Het kon natuurlijk best wel zo zijn, aangezien Leaffall zichzelf bekend had gemaakt en langzaam het woud en de omstreken in zijn greep had. Gelukkig dat zijn vacht dan zo beschermend was, dan zou hij in elk geval hopelijk niet al te veel last hebben. Uit verveling, niet alsof hij genoeg te doen had, was de roodwitte kater naar het mooiste stuk van hun territorium gegaan. Al zou dat ook wel snel veranderen, als de bomen hun bladeren gingen verliezen. Voor nu was er nog even wat schoonheid. Oh, en Coppertusk. De Warrior die voor een leuke ceremonie gezorgd had, omdat hij graag wou zien dat er een nieuwe Deputy kwam. Of zoiets. Misschien niet direct dan. Jammer voor hem was Eveningglow gewoon weer terug, dus hij moest nog even wachten op die nieuwe Deputy. Desondanks besloot Smouldertongue dat het onbeleefd zou zijn om de oudere kat niet te begroeten en hij bewoog zichzelf voort naar de gestalte. ''Goededag Coppertusk''. Oh lekker, eekhoorn. Eens onthouden dat Coppertusk die gevangen had, wie weet lag hij straks nog wel op de prooistapel. Al schatte Smouldertongue de kans niet heel groot.
De kater trok geërgerd met zijn donkere neus, die gekieteld werd door de pluizige eekhoorn tussen zijn tanden. Rot beesten waren het ook eigenlijk, hij had veel liever gewoon een goede, dikke muis. Niet al dat gezeik van vacht of veren eraf halen, een man van smaak. Over smaak gesproken, hij kreeg acuut een vieze in zijn mond toen Smouldertongue hem kwam bezoeken. De kater was naar zijn mening een jonge clown, leek vrij weinig in zijn leven serieus te nemen. Copper keek hem dan ook niet bepaald onder de indruk aan en gunde hem enkel een knikje. "Morgen, Smouldertongue," sprak hij wat star tussen de eekhoorn door.
Hij was duidelijk niet populair bij de andere kater die tussen dichte tanden hem een begroeting gunde. Voor Smoulder was deze kat ook niet eentje waar hij graag bij ging zitten voor een gezellig gesprek, hij kwam vaak wat chagrijnig over. Bovendien, leek hij teveel van het leven verwachten. Een machtliefhebber misschien? Anyways, beide hadden weinig keuze dan elkaar op dit moment sinds er niemand in de buurt was. En Smouldertongue verveelde zich gewoon, daarnaast waren katten zoals Coppertusk soms een gemakkelijk doelwit voor een klein pleziertje. ''Met de verkeerde poot uit je nest gestapt?''vroeg hij verwijzend naar de niet al te openhartige begroeting die hij gekregen had. Zijn toon was onschuldig, nog niks mee aan de hand. Het was vooral afwachten hoe de senior Warrior de woorden opving. Als hij er al op zou reageren. Hopelijk wel, dat maakte het juist extra leuk.
To: Coppertusk || Words:144|| Notes: Oh, they don't like each other
Coppertuks zuchtte luid en geïrriteerd, zonder ook maar enige poging te doen dat te verbergen. "Nee," was zijn enige ander, niets meer of minder. Natuurlijk had Smouldertongue gelijk, Coppertusk leek iedere dag met de verkeerde poot zijn nest uit te snappen. Vandaag was geen uitzondering. Natuurlijk lag er ook nog wel iets achter zijn humeurige masker, maar dat was wel graven naar goud in een beerput. De kater schudde zijn vacht en keek de ander wat humeurig aan. "Als je het niet erg vindt, ga ik weer verder met jagen. Tschüss,"
Kijk, Coppertusk en hij waren gewoon heel verschillend en hij wist niet hoe men op het idee kwam dat tegenpolen elkaar aantrokken, want hij voelde zich nou niet aangetrokken door de andere Warrior. Wel ok, hij moest toegeven dat die er niet slecht uitzag, maar dat was het ook. Hij wist zeker dat van de andere kant niks was behalve een duidelijke irritatie. Goh, Smouldertongue leek dat effect op veel katten te hebben. De point color kater wou duidelijk hem niet in zijn buurt hebben, maar Smouldertongue was wat alleen en bovendien wisten ze niet of die moordenaar er nog was. Natuurlijk, dat was niet de reden. Hij verveelde zich gewoon een beetje. ''Ik ga gezellig mee'' verkondigde hij dan ook en voor Coppertusk de kans zou krijgen om er iets in te brengen liep Smouldertongue al voorop.
Wat had een man nodig om één dag rustig te jagen? Enkel de vogeltjes te horen en tevreden een eekhoorn op te jagen? Starclan. Smouldertongue was niet zo makkelijk af te schrikken, als een vervelende mug die net buiten je klauwen bleef. De kater knarste kwaad zijn tanden op elkaar en zijn ergernis werd duidelijk weerspiegeld in zijn blik. Niet dat het veel zin had, want voordat hij er iets op in kon brengen keek hij al naar het pluizige achterste van de knappe ginger. Zijn oren verschoven naar zijn nek en hij overwoog om zich om te draaien en weg te gaan. De kater wist echter beter en hief zijn kop, waarna hij zogenaamd achteloos snoof. "Prima," hij stapte stevig door, zijn blik kort op de ander diens glanzende vacht. "Zolang je niet in de weg loopt,"
Of Smouldertongue het door had dat hij hier niet gewenst was? Jazeker, maar dat kon hem weinig schelen. Hij was geen pestkop en zijn grappen gingen nooit te ver, al raakten ze soms de grens, maar bij Coppertusk was het ergens gewoon leuk. Bovendien, de andere was een ervaren Senior Warrior en hij wist vrij zeker dat die zich niet klein liet krijgen door een irritante clangenoot. Hij had verwacht dat Coppertusk gewoon de andere kant op gegaan was, maar in tegenstelling juist stemde hij toe dat Smouldertongue meeging. Wel, toestemmen was een groot woord. De roodwitte kater deed een kleine huppel van vrolijkheid en liep toen met de andere mee. "Hoop dat we wat vangen''zei hij, happy as can be, al had Coppertusk al geluk gehad.
To: Coppertusk || Words:-|| Notes: Oh, they don't like each other
Hij zuchtte nogmaals waarbij hij totaal geen moeite deed om discreet te zijn. Van alle katten, moest het hem zijn? Werkelijk waar Starclan? De kater huppelde als een apprentice achter hem aan en irritatie flikkerde in zijn ogen, maar stern stapte hij door. Zijn blik was strak naar voren gericht en zijn oren schoten verschillende kanten op om geluiden van prooidieren op te vangen. "Niet als je blijft blèren," gromde hij geheel onterecht, maar dat maakte hem niet bijster veel uit. Smoulder maakte hem oncomfortabel en daar hield hij helemaal niet van, bovendien was zijn humor stom. Niet dat Copper zelf enige humor had, maar goed. Plots kwam hij tot stilstand, zijn blik gefixeerd op een eenzame merel verderop. Direct schoot hij in een jachthouding en begon dichterbij te sluipen
Onderwerp: False image 
vr 9 okt 2020 - 22:48
