[Familietopic] Silence beyond the storm

Love is like friendship

caught on fire.

In the beginning a flame, very pretty, often hot and fierce, but still only light and flickering. As love grows older, our hearts mature and our love becomes as coals, deep-burning and unquenchable.

Coalnose kon nog steeds niet beseffen dat ze moeder was geworden van vier te vroeg geboren kittens. Gelukkig waren ze gezond genoeg bevonden dat ze in de Nursery mochten en niet lang in de Medicine Cat Den hadden hoeven blijven. Ze waren al weer een halve Moon oud, oud genoeg om langzaam meer iets van een eigen karakter te ontwikkelen en oud genoeg om de zwarte kattin gespannen te maken. Ze wilde niet hun dood betekenen maar wist ook niet wat ze moest doen. Anders dan hen af en toe schoon likken en stimuleren, ze melk laten drinken en goed laten slapen in haar warme vacht.

Haar blauwe ogen fonkelden in het halfduister van de den waar ze een ander deel van haar leven, een bijna vergeten deel, ook geslapen had. Als Coalkit, toen was het leven nog niet zo ingewikkeld geweest. De stilte, de warmte en de vier kleine bolletjes vacht tegen haar aan deden haar zuchten. Ze zou hopen dat ze de kittens kon geven wat nodig was, dat ze een manier zou vinden om hem te leren wat zijzelf niet kon. Ze miste haar broer, haar beste vriend die ze zo verraden had. Waarom lag ze hier, waarom... Ze hield van hen maar vond ze ook zo moeilijk te begrijpen. Ze konden weinig meer dan piepen en ze kon enkel gokken. Vermoeid zuchtte ze, misschien moest ze zo haar poten strekken, zelfs al waren de kittens te jong om verlaten te worden. Haar moeder was als Queen ook vaak uit jagen geweest, ze had echter wel altijd Herondulcet gehad. Haar blik gleed kort naar de kleine Heronkit, die ze naar haar mama had vernoemd. Zou ze het weten, dat ze Coalnose nu ook mama was?

Open

notes: Voor alle familie

P E R I ♡

De kleine kitten sliep alweer, maar dat was gebruikelijk op haar leeftijd. Al sliep ze soms wel erg veel, maar ze viel weer gewoon in slaap. Tegen de warme zwarte vacht van haar moeder aan voelde de kitten zich veilig, niet wetend van de zorgen die haar moeder baarde. Ze wist natuurlijk ook niets van hoeveel geluk zij en haar nestgenootjes hadden gehad toen ze geboren waren, om hier nog te zijn. De grijze kitten rolde zichzelf nog verderop, waarbij haar lichaampje even trilde door de samentrekkende spiertjes. Haar oogjes gesloten, dus zag ze niet hoe Coalnose naar haar keek, maar ze was klaar met slapen. Geeuwend rekte ze zich uit, wat voor zo'n klein ding nog een hele oefening was. Een stukje van haar tongetje hing nog buiten toen ze klaar was en ze knipperde even met slapende ogen. Die waren nog niet zo lang open, dus moest ze nog veel mee ontdekken. Nu gebruikte ze haar ogen om naar mam te kijken. ''Mem''piepte ze blij om haar te zien.

Heerlijk had ze liggen dromen over een wereld die deze te boven ging. Waar alles rooskleurig en warm was. Natuurlijk was dat gevoel nog niet heel verschillend van wat de kitten kon herinneren tot nu toe. De grille en koude wind waarin ze geboren was was haar al lang ontgaan. Ze had geen idee dat ze te vroeg geboren was, dat ze veel te klein was nu, dat ze van geluk mocht spreken dat alles goed was gegaan en ze er nu nog was. Het enigste dat ze wist was dat haar dromen fijn waren en haar mama en het nest waarin ze nu met haar zusjes en broertje leefde ook.

Maar haar dromen werden na een tijdje onderbroken. Want hoewel ze goed kon wegdromen, was ze geen diepe slaper opzich. Ze sliep veel en makkelijk, maar lang? Van een kleine beweging of een redelijk luid geluid werd ze al wakker. En dus, toen haar zusje Heronkit zich uitstrekte en haar oogjes openknipperde, volgde zij niet al te lang daarna. Met een grote gaap vochten ook haar oogleden zich omhoog en kwam er een hele andere wereld tevoorschijn dan die in haar dromen. Een wereld die donkerder was, met veel meer gekke vormen en zichten die ze allemaal nog moest leren en ontdekken. Ze hoorde haar grijsgekleurde zusje wat zeggen en nieuwsgierig keek ze van haar naar haar mama. Wat gingen ze doen?

Water

kit

De jonge caliby was wellicht niet de actiefste maar wel zeer beweeglijk. Ondanks het feit dat ze haar ogen nog niet geopend had. Haar mama lag warm, waardoor de kitten slaperig zich tegen diens vacht had opgekruld en in dromenland verkeerde. Er was weinig dat haar zo goed kon wekken als de bewegingen van haar zussen en broer in het nest.

Ze had nog geen flauw benul van de zorgen van haar moeder, net zoals ze nog niet wist dat ze net iets anders was dan haar zussen en broer. Ook al was ze zeker niet zwak te noemen. Ze had gewoon een andere balans, en dat was iets waar ze aan gewend zou raken. Ooit zou ze er een beperking van ondervinden maar nu was ze nog vooral bezig met overleven. Immers was ze te vroeg geboren, zij allemaal en was het een wonder en de wil van Starclan dat nog geen van hen het leven had gelaten. De jonge kitten hoorde een geluidje van een van haar zussen waardoor ze een brommend geluidje maakte. Ze lag net zo lekker, ze wilde nog niet bewegen! Ze kon immers nog niks zien, als dat wel het geval was geweest had ze minstens net zo actief mee gedaan.

sarahkik

Hij lag rustig opgekruld naast zijn moeder te slapen en nam nog niet te veel aan van zijn omgeving. Voor nu was hij hier wel tevreden zo en zolang zijn siblings niet te veel bewogen kon hij ook gewoon rustig blijven slapen. Hij negeerde dan ook voor nu wat er allemaal gaande was en in plaats daarvan krulde hij zich nog wat verder op in het warme nest. Wanneer het belangrijk was zou hij vast wel gewekt worden toch?

Onderwerp: Re: [Familietopic] Silence beyond the storm