We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Haar oogjes waren eindelijk open gegaan en haar kleine oortjes deden het nu. Ze zag en hoorde alles en alles was een hoop. Ook al het enkel wat in de Nursey speelde, maar dat was nog steeds een hoop. Ze bracht haar tijd nu nog door bij mam, haar melk drinkend of slapen. Slapen was het fijnste, vond ze zelf. Want ze was ook wel veel moe nog. Het was niet verrassend, doordat zij en haar zusjes en broertje te vroeg geboren waren moest haar lichaampje even hard werken aan het begin van haar nog onzekere leventje. Alle vier leefde ze nog en dit kleine poesje was nog niet van plan om weg te gaan. Al wist ze niet eens wat dat betekende. Ze was sterk genoeg, zolang ze maar genoeg slaap kreeg. De pas geopende oogjes zaten dan ook weer gewoon dicht op dit moment en haar pluizige vachtje ging lichtjes op en neer terwijl ze tegen haar warme mama aanlag. Een klein grijs staartje, al was alles grijs aan haar, bewoog langzaam van haar af en lag toen op de grond. Het puntje bewoog zelfs een klein beetje. Droomde ze? Niet van veel dan, aangezien ze nog maar weinig kende. Misschien van warme melk of haar familie. Het staart wat daar lag was wat er voor zorgde dat ze wakker werd. Want er kwam opeens iets op en dat deed pijn. Met een piep werd ze wakker en keek zo kwaad als ze kon naar wie haar had gewekt.
Ze had haar oogjes nog niet geopend ook al kon ze langzamerhand wel veel meer meekrijgen. Niet dat ze alles zou herinneren, ze sliep nog bijzonder veel en dronk als ze wakker was. Soms bewoog ze wat om een beter plekje in de warme vacht van haar moeder te vinden of om goed tegen een van haar zussen of haar broer aan te kruipen. Het was beter dan alleen zijn, ook al begreep de kleine kitten nog niet wat alleen zijn was. De caliby rolde zich wat beter op nadat ze zich goed uitgerekt had waardoor ze op de staart van een van haar zussen terecht kwam. Een piep klonk dicht bij haar oor waardoor ze een slaperig en verward geluidje uitslaakte. Het was niet alsof ze kon zien dat ze haar zus pijn deed.
De boosdoender was haar zusje geweest, die zelf ook een geluidje maakte van protest. Beledigd dat Waterkit niet beter had kunnen opletten draaide ze haar kopje weg. Want boos aankijken hielp niet bij haar zusje, haar ogen waren nog dicht. Heronkit's kleine staartje zwiepte, wat er grappig uitzag. Ze had het zelf niet eens door, dus toen ze even opzij keek en dat zachte grijze stokje zag schrok ze ervan. Het viel haar aan! Ze krabbelde overeind, wat niet zo één twee drie ging en viel weer op haar zij. Het monster zag ze niet meer, want dat lag uit haar gezichtsveld. Zo opgelucht als zo'n jonge kitten kon zijn ging ze blij weer liggen, want ze was wel moe geworden van die ervaring. Ze lag zijwaarts op haar kop en keek door gespleten oogjes naar haar zusje. Wanneer deed die nou eens haar ogen open?
Het leek erop dat de andere kitten beledigd was geraakt. Al snapte de kleine kitten nog niet waardoor, ze kon immers niet zien dat ze de ander per ongeluk zeer had gedaan. Waterkit wist enkel dat ze wakker was geworden van een gefrustreerd geluid en dat ze nog erg moe was. Ze tilde echter haar kopje wel op en voelde de warmte verdwijnen die de vacht van haar grotere zus uitstraalde waardoor de caliby verward haar staart zwiepte, al was de beweging sloom. Waterkit opende echter haar oogjes nog niet. Ze was er nog niet klaar voor en het zou relatief lang duren voor haar om de wereld te gaan verkennen. Ze gaf hun moeder Coalnose nog even rust, voor heel kort.
Er kwam geen antwoord van haar zusje, dat lukte haar blijkbaa ook nog niet. Wel zag Heronkit hoe ze haar kopje optilde, alsof ze wou kijken wat er aan de hand was. Niet dat het veel hielp dan. Heronkit keek naar haar nog blinde zusje, twijfelend of ze haar misschien een duw zou geven. Waarom? Dat wist ze niet. Gewoon omdat ze een kitten was en kittens soms irritant bij elkaar deden. Ze zag dat Waterkit's staartje zwiepte, al was het erg langzaam. Een beetje gehypnotiseerd erdoor, maar haar jachtinstinct was nog niet aanwezig. Dus ze had er geen reden om erop te springen, al zag het er wel leuk uit.
Het leven was voor haar nog goed. De caliby kitten wist nog niet hoe zwaar het uiteindelijk misschien zou worden omdat elke beweging, zeker in het begin, meer moeite zou kosten. Uiteindelijk zou ze er gewend aan raken en koppig genoeg worden om net zoals elke andere kitten op te groeien tot een mogelijk sterke Warrior. Voor nu lag ze enkel nog tevreden tegen haar moeder en zus aan, totdat deze natuurlijk lawaai zou maken. Ze had haar ogen nog niet geopend en kon dus niet snappen wat Heronkit wilde. Ze bleef enkel liggen, daar waar ze wist welke kant ze op moest gaan. Ogen gesloten en mondje geopend om terug te piepen als haar zus tegen haar sprak zodat mama hen gerust kon stellen. Haar staartje zwiepte wat harder toen de zocht naar eten, want nu ze toch goed wakker begon te worden had ze al weer honger.
Onderwerp: Rockabye 
di 20 okt 2020 - 21:56
