No Manners(training)

Hij had een Apprentice gekregen, voor het eerst. Natuurlijk was ze al even Apprentice en hij moest het enkel even afmaken tot ze klaar was om een Warrior te worden. Maar goed, betekende minder werk voor hem. De ochtend na de ceremonie had hij haar wakker gemaakte en meegenomen naar een van de ingangen van de tunnels. Het leek hem immers een logische plek voor de training van een Tunneler in opleiding. Onderweg had hij niet veel gezegd en was hij meer bezig met opletten of hij zijn zus nog ergens zag, maar nu moest hij zich toch concenteren op Ashpaw. Zijn Apprentice. Hij ging zitten en gebaarde dat zij ook mocht zitten, als ze wou. Ok, wat nu? Het was handig om te weten wat ze al wist en kon, bedacht hij als eerste. ''Dus wat heb je al geleerd?''vroeg hij dan ook meteen, straight to the point.

Ah ja, ze had een nieuwe mentor gekregen. Misschien dat dit er wel iemand was die het aan zou kunnen, die haar aan zou kunnen. Ze had al wakker gelegen in haar den, nog voordat Foxtrail binnen was gekomen en was langzaam achter hem aangetrippeld naar buiten toe. Het was niet alsof ze zin had om te gaan trainen, nog om uit te leggen wat Bearclaw allemaal al gedaan had. Maar ze was gewoon nieuwsgierig om te zien hoe deze mentor het ging aanpakken.
Ze gingen op weg naar de tunnels, waar de flame point ging zitten en gebaarde dat ze zijn voorbeeld mocht volgen. Ze dacht even na, voordat ze inderdaad ging zitten. En daar was de vraag, wat ze al had geleerd. Een glimlach verscheen op haar gezicht. "Bearclaw heeft me geleerd te vechten en te jagen. Al was 't vooral Abysshowl die de training had gedaan. Soms heb ik 't idee dat rogues beter kunnen vechten dan clankatten. Maar goed, dat is mijn mening." Miauwde ze met een scherpe ondertoon. "Wat denk jíj me nog te kunnen leren?" vroeg ze daarna.

Hij wist dat Ashpaw geen poot voor haar mond nam en het brutale type kon zijn. Dat was niet iets wat hem veel deerde, dus al wist hij niet wat ze van plan was, hij zou niet over zich heen laten lopen. De grijzige poes glimlachte toen ze haar antwoord gaf. Foxtrail knikte enkel op haar opmerking met de rogues, niet zeker wetend waar dat vandaan kwam. Daarna had Ashpaw een uitdaging voor hem of zo liet ze het tenminste klinken. Wel met haar uitleg wist hij niet zeker of er iets was dat ze nog niet kon of in elk geval nog niet goed genoeg en hij verwachtte niet dat ze blij zou zijn met herhaling van alles. De grote Warrior nam even de tijd om na te denken. ''Helaas vindt Wolfstar dat je nog geen Warrior kan worden''merkte hij langzaam op, Ashpaw in haar heldere blauwe ogen aankijkend. "Maar er is vast iets wat je nog wat lastig vindt''viste hij voor meer informatie. Anders zaten ze hier straks nog.

Het was duidelijk dat Ashpaw geen poes was die zomaar over zich liet heen lopen en alles aannam wat haar verteld werd. Een goede eigenschap, maar ook eentje die vlug oversloeg in brutaliteit als je niet oplette. Gelukkig leek de grijze tabby al wat minder vijandig te worden en legde ze uit waar haar probleem zat. Foxtrail bekeek haar vacht eens, het was iets dikker en voller dan de zijne. Hijzelf merkte dat hij er nooit echt last van had, als hij al bleef haken kwam hij gemakkelijk weer los. Soms kostte dat wat vacht. ''Hmm, ik neem aan dat je jezelf genoeg wast?''het was misschien een wat rare vraag, maar een onverzorgde vacht kon zorgen voor klitten waarmee je gemakkelijk bleef haken. Hij wist niet zeker hoe Ashpaw op zo'n vraag ging reageren, het zou hem niet al te veel verbazen als ze het zag als een onnodige belediging.