∆ STARTUP witchhunt - Circled by hollow deeds

Het was vroeg in de ochtend, maar niet zo vroeg dat iedereen nog sliep. Vannacht had hij in de barn gelegen, lekker warm en knus in zijn welverdiende nest als Captain. Het was nog geen jaar geleden dat hij s'nachts in de vrieskou in de sneeuw buiten had gelegen omdat hij een nietsnut was geweest.. en keek hem nu. Bijna aan de top van de clan met al diens extraheden. Het was een heerlijke barn, enkel de beste sliepen hier, maar het was nog lang niet perfect voor hem. Er was maar één plek waar hij echt in slapen wou en dat was de barn nummer uno. De barn voor de leader. Het zal nog even duren maar ooit zal hij daar liggen. Brat had geen eeuwige jeugd en mocht het wel te lang duren.. dan tja, moest hij het zelf gaan oplossen dat ze geen eeuwige leven meer had. Hij had al plannen in zijn kop maar voordat hij dat in werking kon zetten moest hij eerst zijn andere plannetjes afronden. Er moesten dingen gefixt worden en nu hij Coacaze had laten verdwijnen was de volgende kat op het lijstje aan de beurt. Lieve Hollow, you can run but you can't hide. Orchis zal haar terughalen, maar niet alleen zij. Alle katten die dachten dat ze konden ontsnappen aan zijn poten zouden opgejaagd worden en gehangen worden. Niemand kon ontkomen aan de Elite. De tijd dat alles geflikt kon worden hier was over, de Elite zou aangescherpt worden met of zonder Brat's hulp. Hij zou ervoor zorgen dat de Elite écht groots zou worden, niet zoals al die andere voorgangers hadden beweerd: nee, hij zou het wél doen, hij zou zijn woorden waar maken. Kosten wat het kost, Orchis zou de machtigste zijn van allemaal. Hij zal iedereen het tegendeel bewijzen..

Maargoed, maargoed.. nu eerst dit. De tom had Zmeura uitgenodigd om hem hier vandaag te vergezellen, want hij had een opdracht voor haar. Ze had goed gehandeld toen de onbekende tom genaamd Rumble- gewoon Rumble, hier gekomen was en hiermee bewezen dat ze deze taak aankon. Met zijn poten onder zijn fragiele lijf getrokken lag hij in zijn nest, wachtend op de zwarte she-cat.

Het was zo vroeg dat de frisse ochtendlucht langs haar vacht streek. Zij was al een tijdje wakker, want de slaap was vannacht niet zo goed op te vatten. Dat zou volgende nacht waarschijnlijk wel beter gaan, maar soms hielp echt niets. Ach ja, daar kon ze volgende nacht wel over treuzelen, nu kon ze de hele dag wakker zijn en over andere dingen zitten denken. De zwarte kattin moest ook, nu ze er aan dacht, eens bij de commandant- of eerder captain langsgaan voor iets. Uiteindelijk zette ze zich recht na even te hebben gezeten om naar hem toe te gaan, wan veel beters had ze deze ochtend toch niet te doen. En niet komen opdagen was onbeleefd, daarbij zou het haar alleen maar meer problemen geven. Elke stap die ze zette richting die ene barn voelde de poes de kou van de grond dankzij de frisheid die de ochtend bood. Voor haar was het niet zo’n last dus kon ze het perfect negeren. Toen ze er eindelijk was bleef ze op een afstandje staan, met haar rode ogen naar hem gericht. “Captain Orchis”, klonk haar stem, nog een beetje zwak doordat ze deze ochtend nog niet had gepraat, maar wel hard genoeg zodat ze goed verstaanbaar was. “Je hebt mij geroepen, dus waarvoor kan ik je van dienst zijn?”

Met zijn kromme poten onder zijn magere lijf getrokken keek hij met zijn blauwe ogen vanuit de schaduwen in de barn naar de uitgang. Hij wachtte af op de gene die hij uitgenodigd had en hoewel Orchis niet een enorm geduldige kat was was hij vandaag kalmer dan gewoonlijk. Met zijn bollige staart wiebelde hij wat in zijn nest terwijl hij zonder maar een keer te knipperen bleef staren naar de opening. Haar geur rook hij als eerste, vervolgd met pootstappen in de verte. Het was stil in het kamp, de meeste katten sliepen nog of waren al uit jagen en trainen. Een goeie tijd om rustig te overleggen met de leider van zijn nieuwe patrouille. Zijn naam werd uitgesproken en nadat haar woorden zijn oren bereikte zag hij haar zwarte lichaam tevoorschijn komen in de opening. Een grimas trok op zijn lippen en hij legde zijn kin al rustend op de rand van zijn mosnest. ''Welkom, welkom. Kom binnen.'' Sprak hij met een zacht onderliggend grinnikje. Je hebt mij geroepen, dus waarvoor kan ik je van dienst zijn?” Vroeg ze hem direct. Orchis hield van tempo achter zijn plannen maar hij hield ook van spelletjes. Wat zou hij vandaag doen? ''Hou je van reizen, Zmeura?'' Vroeg hij toen.

Ze kreeg een verwelkoming, dat was best wel nice. Rustig knikte ze en hield haarzelf alert, klaar om te luisteren naar de reden waarvoor ze hier was gekomen. In plaats van een antwoord kreeg ze wel een vraag, maar het had er waarschijnlijk mee te maken. Reizen? Hield zij van reizen? De poes dacht even na. “Als het moet, dan zie ik het wel zitten om te reizen”, antwoordde ze. Maar alleen als het echt moest en als het goed was voor de Clan. Ze zou nooit gaan reizen als er geen nut achter zat, want ja, dat was dan ook weer nutteloos. Maar hier had ze wel vertrouwen in, het klonk belangrijk toen ze werd geroepen voor een gesprek. Misschien was dit nog maar een introductie, of hij was nog niet bij het echte punt gekomen. Ze wachtte al vragend af op wat hij vervolgens zou zeggen.

Zijn oren stonden plezierig overeind. Een grote glimlach op zijn snuit getekend. De tom kwam overeind toen ze haar woorden sprak. ''Wat een geweldige nieuws!'' Sprak hij maar al te blij. ''Ik heb namelijk een reisje gepland,'' Hij stopte voor een seconde met spreken, voor het effect weetjewel. Trommelgeroffel! ''en ik wil dat jij die leidt Zmeura.'' De tom hobbelde zijn nest uit waardoor hij bijna neus aan neus stond met de zwarte member. ''Ondanks dat je nog wat jong bent, geloof ik dat jij de beste kat zal zijn voor deze trip.'' Ze scheelde niet veel kwa leeftijd eigenlijk, Orchis was zelfs maar enkele moons ouder. Nee, de tom geloofde dat leeftijd niks te maken had met je kwaliteiten. Zijn jongere brein was een nieuwe inkijk op de wereld, een betere kijk. De oude tante die nu de Elite leidde was geen haar beter dan hem enkel omdat ze meer dagen geleefd had dan hem. ''Je neemt Stalked mee voor extra kracht.. en Rumble, de nieuweling, gaat jullie de weg wijzen naar jullie bestemming.'' Zijn grijns groeide nog groter, zowat van oor tot oor. ''Hij mag zich bewijzen door jullie naar de bergen te brengen en terug, want daar zal je missie beginnen.'' De tom liep langs de zwarte she-cat heen zodat hij in de ingang van de barn stond. Turend naar de verte, alsof hij de bergen vanaf hier al kon zien, ging hij zitten. ''Ik wil dat je alles te weten komt daar en meer. Ik wil dat jullie Hollow terughalen.'' Zijn blauwe ogen glommen. Hij wist dat ze daar was. Hij voelde het in zijn rommelende maag. ''Jullie mogen geweld gebruiken natuurlijk, al wil ik haar ademend hier hebben.'' Zijn blik keek doodserieus, want hij wou haar laatste ontnemen. Dat ze haar op de terugweg al haar botten braken prima, maar er zal een standpunt gemaakt worden. Niemand zal meer vluchten voor de Elite.

Zo’n vrolijke reactie van de kater had ze zeker niet verwacht. Hij vertelde haar dat hij een reisje had gepland, een reisje ja. En het belangrijkste detail was dat zij die moest leiden. Het klonk als een zeer belangrijke opdracht en ze merkte ook op hoe die vent hobbelde uit zijn nest. Hij vond haar de ideale kat voor de trip en ze was heel erg vereerd, want ze zat nogal vaak op de achtergrond, misschien ging dat wel veranderen als ze deze opdracht succesvol uitvoerde. De kattin zou hem niet teleurstellen, dat beloofde ze diep vanbinnen. De poes volgde aandachtig elke beweging die de captain maakte, ziend hoe hij tuurde naar de verte terwijl hij uitlegde dat ze naar de bergen gingen samen met Stalked en die nieuwkomer, Rumble. Ze had hem al een warm welkom geheten en nu mocht hij zich echt bewijzen. Misschien was haar plezier van toen nog niet helemaal verpest- ze zag wel wat ze ging doen. Maar in ieder geval, het belangrijkste punt van de missie was om Hollow terug te halen, die ene kattin die al een tijdje was verdwenen. Dus ze was naar de bergen gegaan? Ah zo. En ze mochten geweld gebruiken, maar ze moest nog ademend terugkomen, dat werd wel aangeduid met een doodserieuze blik in die glinsterende blauwe ogen van hem. Goed, dus als de poes het zo begreep gingen ze op een missie met twee andere katten om een Hollow terug te halen. Ze knikte met een kleine grijns. “Dat zal ik doen. En ik zal je niet teleurstellen”