bugcatcher

Zo iets moois had ze nog nooit van haar leven gezien. Met ogen groot als schaaltjes keek ze naar het glanzende beestje, zijn vele ogen en die vreemde acht poten. Zo stil als ze kon sloop Amberkit dichterbij, want ze had allang besloten dat e dat beestje wilde hebben. Er was alleen één probleem, des te dichterbij ze kwam, des te verder het beeste van haar weg liep. "Kom hier!" lachte ze vrolijk en rende vastberaden achter het diertje aan, blindelings het kamp in: Amberkit had nog maar één doel voor ogen, en dat was dit beestje vangen.

&Lilypaw

Ze was al een tijdje niet meer in de nursery geweest, maar telkens als ze de kittens zag moest ze weer denken aan de tijd hoe het was samen met Ravenkit. Het zou nooit meer zoals dat worden, maar ze was blij genoeg met wat ze hadden op het moment. Ze merkte een van de kittens op die ergens achterna leek te zitten. Voor een moment zag ze niet precies wat, maar op dat moment zag ze het beestje voorbij komen. "Probeer het eens te besluipen." Sprak ze de kitten toe. Tenslotte zou het beestje anders maar weg blijven rennen.

Eek! Haar staartje kwam geschrokken overeind toen iemand opeens begon te praten tegen haar. Uh-oh, ze was gesnapt. Meteen werden haar wangen warm en ging ze rechtop zitten en likte haar borst, alsof ze daar al heel de tijd heel druk mee bezig was. Oh nee, nu vond de warrior vast raar en kinderachtig. Stom, stom! Ze had ook beter op moeten letten... Haar blik ging naar het spinnetje verderop en even leek ze wat beteuterd, maar daarna draaide ze zich heel snel weer naar de warrior. "Oh, ehm, ik was niets aan het doen, hoor," pruttelde ze snel. "Hoe, eh, is het met u?"

Ze kon een kleine glimlach niet onderdrukken door de reactie van de kitten. Het was niet haar bedoeling geweest om de kitten te laten schrikken, maar het was wel een komisch gezicht om te zien hoe Amberkit probeerde om te doen alsof ze met iets heel anders bezig was op het moment. "Met mij gaat het goed," Antwoordde ze dan ook eerst, maar had ondertussen haar blik wel gericht op de spin. "Een spin is een goede oefening als je wilt proberen te jagen." Ze waren alleen wel klein en moeilijk te pakken, maar daardoor was het juist een goede oefening.

Gelukkig ging het goed met de ander, dat was fijn. Misschien konden ze gewoon het daarover blijven hebben! Maar nee, Lilypool veranderde het onderwerp. Oh! Ja! Natuurlijk was ze aan het oefenen, pff, dat was precies haar plan geweest. Niet om het spinnetje te vangen en als huisdier te houden, hoe kwam je daarbij. Pff. "hm-hm! Ja, ik ben gewoon al, eh, heel goed aan het oefenen!" haar blik ging naar het spinnetje, maar die wilde ze helemaal niet dood maken. "Maar, ehm, ik heb wel genoeg gejaagd denk ik," ze geeuwde heel erg overdreven en rekte zich uit. "Pfoe, zwaar werk hoor mevrouw!"

Kittens waren ergens best prettig om mee om te gaan. Vooral wanneer ze niet brutaal waren, want daar had ze er ook wel een paar van gezien. Ook al was het duidelijk wat hier aan de hand was besloot ze het voor nu gewoon mee te spelen. "Dan is het verstandig om even rust te nemen." Sprak ze dan ook. "En je hoeft me niet mevrouw te noemen, Lilypool is goed genoeg." Nee, zo oud was ze zelf nog niet eens, dat zou haar alleen maar oud doen voelen als een kitten haar dat noemde.

Ze knikte braafjes en ging met haar gevlekte kont voor de ander zitten. Zij had ook vlekjes, maar heel anders dan haar. Dat vond Amberkit wel leuk om te zien, ze zou haar grote zus kunnen zijn! Nu had ze die niet echt, maar dat maakte niet uit. Nog even ging haar blik verlangend naar het spinnetje, hij zou zo'n leuk vriendje zijn geweest voor haar torretje... Misschien zou ze hem later nog mee kunnen nemen. "Oh, oké Lilypool! Ik ben Amberkit, het is goed u te ontmoeten," stelde ze zich netjes voor zoals haar papa haar ook had geleerd. "Wij hebben allebei vlekjes!" merkte ze vrolijk op.

Haar naam was dus Amberkit, dat zou ze zeker moeten onthouden. "Dat is een mooie naam." Complimenteerde ze erbij, want dat was het ook heel eerlijk. Zou de kitten ook naar iets vernoemd zijn, zoals dat zij vernoemd was naar een bloem waar haar moeder veel van scheen te hebben gehouden? "Dat klopt, iemand noemde vroeger een regenboog daardoor." Ze kon zich nog steeds herinneren hoe Aegir haar regenboog had genoemd te eerste keer dat ze elkaar ontmoet hadden.

De kitten straalde toen ze een compliment kreeg. "Dankuwel, mevrouw," sprak ze met pretlichtjes in haar ogen. Ze hield ervan om complimenten te krijgen, hield ervan om aardig gevonden te worden. Het liefst had ze iedere dag dat iedereen haar vertelde dat ze mooie ogen had, of dat ze iets goed deed, of dat ze een braaf meisje was. "Ik vind Lilypool ook een mooie naam, mijn papa heeft eens een lelie meegenomen en die was héél mooi," was het een lelie? Of een andere plant? Hm. "Wow, een regenboog?"

Een lelie was zeker een mooie bloem, dat vond ze zelf ook en ze kon dan ook zeker begrijpen waarom ze er naar vernoemd was. "Een lelie is zeker een mooie bloem, de lily pool ligt er vol mee wanneer ze eenmaal in bloei zijn." De kitten zou dat waarschijnlijk nog wel genoeg te zien kunnen krijgen eenmaal ze een apprentice was. [b]"Ja, door de verschillende kleuren in mijn vacht vond hij een regenboog toepasselijk. En hij gebruikte het nu nog steeds af en toe, maar dat hoefde de kitten niet te weten. Tenslotte was Aegir niet meer in de clan, dus dat kon ze niet echt meer toegeven.

Lilypool sprak over de plaats waar ze naar vernoemd was en Amberkit haar fantasie ging daarmee op de loop. Het hele wateroppervlak bezaaid met die mooie bloemen? Oh dat leek haar heerlijk, hoe graag ze dat zou zien! "Ik weet nog dat plantjes bloeiden toen ik heel jong was! Wanneer gaat dat weer gebeuren?" ze hoopte snel, heel snel als het kon. Straks was ze apprentice en dan zou ze het misschien kunnen zien met haar eigen ogen. Wie wist hoeveel beestjes daar misschien wel waren? "Vind je mij ook een beetje een regenboog?"