Don't hold your breath

Aura rolde met haar ogen toen Skadi haar opmerking maakte, maar ergens wakkerde er een vuur in haar binnenste dat bij elk woord dat de ex-visvreter tegen haar sprak steeds erger werd. Ze wilde dat ze dat kreng eens kon laten ophouden met praten. Ze was niet zo’n type dat naar de andere kant van de ruimte ging om te voorkomen dat er nog tegen haar gepraat werd. Zij was hier immers diegene die eerst de diensten had uitgemaakt en dat ging ze niet laten verpesten door één of ander stom kreng dat dacht hier haar plaats te hebben gevonden. “Moet je eens horen wie dat het zegt,” sneerde ze naar de young one naast haar. “Als er één hier is die wel bewezen heeft én lelijk te zijn én geen herseninhoud te hebben, dan ben jij het wel. En als je me nu wilt excuseren, dan mag je een flink eind oprotten. Ik heb betere dingen te doen dan mijn adem te verspillen aan een voormalig visvretertje dat denkt hier haar plaats te hebben gevonden.” Aura richtte haar blik kil naar opzij, er eigenlijk wel van uitgaande dat Skadi niet zomaar weg zou gaan. En als het kreng besloot om aan te vallen, dan was ze daar meer dan klaar voor. Wat ze er nu wel niet voor zou geven om haar lelijke gevlekte pels rood te zien kleuren.

Oh, had ze daar een gevoelig snaartje geraakt? Aura leek in ieder geval een heel stuk geïrriteerder alss eerst en begon haar nou af te snauwen. Iets waar Skadi zeker niet voor terugdeinste. Conflict was iets waar ze geen vreemde van was, nee, ze stookte het juist vaak aan. Onbewust misschien, maar dat was een ander dingetje. “Mijn punt precies. Deze ‘vissenvreter’ doet het nu al beter als jou hier,” reageerde ze op smalende toon en een gemene grijns op haar kop. Het boeide haar niet dat dat rode jong voor haar wilde dat ze oprotte, dat zou ze toch niet doen. Ze was hier om te blijven, niet alleen in dit gesprek, maar ook in de Elite. “Maar als je dat niet gelooft, dan wil ik het je geurst laten testen,” voegde Skadi er nog aan toe, waarna ze de klauwen van haar rechter voorpoot uitsloeg en deze examineerde. Het was een nonchalante houding, eentje die aangaf dat ze niets vreesde van het kind voor haar neus, dat ze niet eens dacht dat Aura een kans had tegen haar. Dat had ze ook niet, daar was ze gewoon honderd procent zeker van.

Aura begon te lachen toen Skadi haar opmerking maakte. “Pas maar op, Skadi,” zei ze smalend. “Stille waters hebben diepe gronden. Maar daar kom je nog wel achter.” Skadi mocht nu misschien wel een voorsprong hebben, maar Aura zou op haar eigen manier wel de top bereiken. Ze zou op haar eigen manier wel aan de Elite laten zien dat ze er klaar voor was en dat ze iedereen die in haar pad stond moeiteloos uit de weg kon ruimen. Ze liet haar groene blik naar opzij glijden en trok met haar oortje. Het was onmiskenbaar een uitdaging om te vechten en Aura ging haar opties af. Ze wist dat Skadi genadeloos kon zijn, dat had ze gezien aan de vacht van Certa. Ze had echter zelf al wel wat vechttraining gehad en het beetje bloed op Skadi’s pels zien zou al voldoening moeten geven. “Prima,” was het enige wat ze zei, waarna ze onverwachts vol haar schouder naar rechts beukte. Als Skadi een gevecht wilde, dan zou ze die krijgen.