River, oh river, such precious cargo you bear

De poes kwam net terug in het kamp na een goede training gehad te hebben, en ze hadden oh zo veel geluk gehad dat de regen niet begon te vallen toen ze bezig waren. Nu regende het wel, niet te hard, maar hard genoeg om de druppels overal te horen spatten. Haar vacht druipte een beetje van het natte, alsof ze net in een waterpoel was gevallen en er uit zou zijn gesprongen. Voor haar maakte het eerlijk gezegd niet veel uit, als de lucht water liet vallen dan was dat maar zo. Met een glimlachje stapte ze rustig verder over het kamp alsof er niets aan de hand was. Want er was ook niets aan de hand, een beetje regen kan amper iets doen. Het was haar enthousiasme die haar dit gevoel gaf, dat alles leuk en geweldig was. En haar training was erg goed verlopen, dus dat was nog een bonuspunt en de regen kon dat niet verpesten. Boven alles, ze waren de clan van het water.

+Honorpaw

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

Honorpaw's blauwe ogen gleden naar de lucht waarin de wolken zich duidelijk verzameld hadden. Het zou niet lang meer duren voordat het regen met bakken uit de hemel zou vallen, waardoor ze haar best deed de laatste stukken mos op een veilige droge plek neer te leggen. Niemand had wat aan nat mos als de Elders of kittens een nieuw nest nodig hadden, ze moesten immers geen koude vatten. Haar oortje wiebelde ze toen ze een iets jongere Apprentice het kamp in zag komen. 'Risingpaw,' klonk er licht schor maar vriendelijk.

words: 92 | tag: Risingpaw

∎ ◣ ◥

De lucht leek alleen maar donkerder te worden, de zon brak er amper nog door en binnenkort zouden de druppels die net leken op kleine kristalletjes uit de lucht vallen en spatteren op de grond, brekend in verschillende schitterende druppeltjes die allemaal hun weg zouden zoeken naar de grond. De regen was zo raar. Je had het stromende water van de mooiste rivieren en dan viel er ook water uit de lucht, maar in een andere vorm. Alhoewel druppels ook werden gecreëerd in vormen zoals ochtenddauw, wanneer je in de rivier spetterde of zelfs als je spuugde. Water kwam zowat overal vandaan, dus moest de lucht niet zo'n verrassing zijn, maar het was het voor haar toch wel. Toen werd de grijze kattin begroet door een andere apprentice en ze vertoonde een positieve uitdrukking op haar gezicht. Het was geen hele glimlach, maar ze was wel blij haar te zien. “Hey Honorpaw!”, begroette de apprentice haar terug en haar blik vlak daarna naar de lucht gleed. Het zou binnenkort echt gaan regenen. Gelukkig waren haar taken al af.

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

Het was niet dat echte Riverclanners bang waren voor water, de meeste tenminste niet. Toch betekende het niet dat ze van regen hielden en Honorpaw was er een zo'n een. Soms vond ze het water op haar vacht prettig en soms was het gewoon onhandig. Ze voelde een verantwoordelijkheid voor haar taken. Zelfs al was ze behoorlijk van slag door de dood van haar vader. Risingpaw leek iets vrolijker te worden toen ze haar begroette. Het betekende echter niet dat het haar pijn weg zou nemen, toch deed het haar goed dat vriendelijkheid en vriendschap nog in de Clan aanwezig was tussen katten of gewoon een basis van respect. 'Hey Honorpaw!', begroette de ander haar terug terwijl diens blik de donkere hemel ook in de gaten hield. 'Zullen we zo anders even kijken of de Elders nog wat nodig hebben, terwijl we schuilen voor dit weer?' Stelde ze zachtjes voor, liever de Elders helpen dan jagen terwijl de lucht zo dreigend was, toch?

words: 165 | tag: Risingpaw

∎ ◣ ◥

Regen en rivier waren heel andere dingen. Ook al waren ze beiden van water, de ene smaakte zuurder dan de andere. En in de ander kon je niet zwemmen. Regen spatte ook zonder dat gewensd te hebben op je vacht en zorgde ervoor dat je zwaarder was dan gewoonlijk. In de rivier kwam je enkel als je dat wou, tenzij iemand je er in duwde natuurlijk. Hoe dan ook luisterde de asgrijze kattin naar wat de ander voorstelde. Het was niet echt haar ding om te gehoorzamen, maar ze liet het komen. 'Zullen we zo anders even kijken of de Elders nog wat nodig hebben, terwijl we schuilen voor dit weer?'. Haar stem klonk zacht en zoet. Het was kalmerend en stelde haar gerust. "Sure! Laten we kijken", stemde de poes in en huppelde al naar de Elders den toe.