We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: I bite back, daisies on your nightstand za 10 okt 2020 - 16:56
All it takes is a little push
Maunderpaw had zich al de hele dag teruggetrokken in het territorium. Haar lachbuien waar af en aan begonnen midden in de nacht. Ze was zelf naar buiten gelopen, anders zou ze enkel iedereen verstoren. Het had haar net genoeg tijd gekost om uit het ravijn te lopen voordat de tweede lachbui haar had laten stoppen. Daarna was ze op een enorm traag tempo naar de Snakerocks gelopen. Haar favoriete verstopplekje was daar en ze kon er ongestoord verder lachen zonder al die beschamende blikken. Daarom lag ze ook in haar kuiltje, beschut door de zachte varenstruiken. Ze krulde haar strakker op. Haar neus zat onder haar poten dus het gegiechel dat uit haar mondje kwam was gedempt. Maunderpaw voelde zich op dagen zoals vandaag erg nutteloos. Daarom gleden er dan ook stilletjes tranen over haar wangen.
Onderwerp: Re: I bite back, daisies on your nightstand ma 12 okt 2020 - 0:05
c o p p e r t u s k
Het waren haar vreemde geluiden die hem hierheen hadden gebracht. Hij had gedacht dat het allicht een rogue of verminkt prooidier was, maar nu hij bij de rotsen aankwam zag en rook hij haar. Een geërgerde zucht rolde over zijn lippen, natuurlijk, hij had het zich eerder moeten beseffen. Het was dat rare kind van zijn broer, zijn nichtje Maunderpaw. Copper wist dat ze slechte genen hadden, hun vader was immers een van die verdomde bloedkatten, maar het was dan wel weer lullig dat dat bij zijn nichtje dan weer zo maar boven moest komen. 'Vermijden' was misschien een groot woord, maar je kon zeker stellen dat hij niet echt moeite deed om contact met de apprentice te zoeken. Immers was ze niet goed in d'r hoofd. Alleen had ze hem waarschijnlijk nu al gezien, en als zijn broer ooit te horen zou krijgen dat hij zijn nichtje jankend bij de Snakerocks had achtergelaten zou hij het einde er nooit meer van horen. Met een zucht stapte hij dan ook op de poes af. "Hup, kom eens uit je struik," mompelde hij en probeerde met zijn poot haar overeind te krijgen. "Je weet dat hier slangen zijn, Maunderpaw, het heet de Snakerocks voor een reden,"