All you wanna do

De gathering had veel vragen bij hem achtergelaten en allemaal onbeantwoord. Was Littlefish echt zwanger? En betekende dat dat ze van hem waren? Ze hadden tenslotte die ene nacht bij fourtrees gespendeerd en het zou kunnen, maar er was nog iets meer dat hem daarover dwars zat. Zijn broer leek Littlefish ook te kennen en leek heel blij geweest te zijn om haar te zien. Wat zat daarachter? Misschien moest hij dat eens vrgagen. Hij liep dan ook achter Stagtine aan, afwachtende wanneer een goed moment zou zijn. Zijn broer leek blij om iets, maar om wat? "Je bent in een goed humeur," Kon hij dan ook niet helpen om op te merken.

Stagtine was verliefd, dat was het antwoord dat hij kreeg. Zelf had hij hooguit een crush op iemand gehad, maar niet meer dan dat. Tenslotte was het nooit verder gekomen met Nettleroot dan echt vriendschap en dat had toch wel de meeste potentie gehad. Nu had hij natuurlijk een nacht doorgebracht met een riverclanner, maar dat was het ook niet. Toch begon hij langzaam connecties te leggen. Zijn broer was verliefd en hoe hij op Littlefish had gereageerd... Nee, dat kon niet zijn toch? Dezelfde poes waar hij een nacht mee had doorgebracht en de kat die mogelijk zijn kittens droeg? "Wie is de gelukkige?" Wie weet zat hij er wel helemal naast en was het een andere kat, hij hoopte dat heel erg, want anders ging Stagtine niet blij zijn met wat hij hem moest vertellen. Hij kon zijn broer niet achter een poes aan laten gaan die met allerlei katers een nacht spendeerde, dat zou alleen maar slecht kunnen eindigen.

Het was Littlefish. Hij had het kunnen weten, maar had stiekem nog gehoopt dat het een ander was. Hij probeerde niks te laten merken op zijn gezicht, maar hij kon de vreugde van de ander niet delen. Ah, Littlefish," Sprak hij dan ook uit. Hoe kon hij een domper brengen op zijn broer hier? Maar hij moest weten hoe ze echt was. Het was om hem te beschermen. Hij keek wat ongemakkelijk naar zijn poten, hoe kon hij dit brengen zonder de ander al te veel pijn te doen? "Het is beter als je niet achter haar aan gaat en dat is niet eens per se omdat ze riverclan is." Dat maakte hem echt niet uit. "Ze speelt met je gevoelens, ze voelt echt niet hetzelfde terug." Want waarom zou ze anders een nacht ook met hem doorgebracht hebben? Ze kon niet van zijn broer houden, hij verdiende beter.

Hij had moeten weten dat hij deze reactie zou krijgen. Nee, hij was niet jaloers, wilde alleen maar het beste voor Stagtine, maar dat zou de ander niet inzien zonder dat hij hem meer zou vertellen waarschijnlijk. "Jij houdt misschien van haar, maar zij niet van jou." Waarom zou ze anders tenslotte ook met hem geweest zijn? "Als je een nacht met haar doorgebracht hebt, dan ben je niet de enige en ik verwacht dat er mogelijk nog meer zullen zijn naast ons twee." Hij bevond zich op glad ijs, dat wist hij, maar hij kon moeilijk niks zeggen. Er waren mogelijk kittens in het spel die van hem konden zijn, maar mogelijk ook van Stagtine en wie weet was er wel nog een andere kater. Hij hield zijn blik strak op zijn broer gericht om te laten zien dat hij niet loog, dat dit de waarheid was. Een waarheid die Stagtine onder ogen zou moeten komen.

Hij liep niet te lullen, dit was de waarheid, maar het was al duidelijk aan de manier hoe Stagtine zich gedroeg dat hij niet ging luisteren. Toch deed hij een stap naar voren in de hoop dat hij zijn broer nog zou kunnen kalmeren, maar op dat moment sprong Stagtine naar hem toe met nagels en tanden ontbloot. Hij was voor een moment van zijn stuk gebracht. Hij wilde helemaal niet vechten tegen zijn broer en klapte dan zelf ook niet zijn nagels uit. In plaats daarvan viel hij tegen de grond door de klap die hij kreeg en probeerde zijn keel weg te draaien, want hij had gemerkt dat dat de plek was waar Stagtine gemikt had. Maar wat moest hij doen als Stagtine dit meende? Was het dan niet beter om wel teruf te vechten? Hij probeerde zijn poten voor nu tegen zijn broer aan te zetten om de ander van hem af te trappen, maar of het effect zou hebben was maar de vraag.

Het lukte hem op de een of andere manier toch om de ander van zich af te krijgen, alsof hij het bijna toeliet. Hij krabbelde snel overeind nu hij de kans had en zette een paar passen achteruit om afstand tussen hem en Stagtine te creëeren. Hij zou deze keer voorbereid zijn en hopelijk kunnen ontsnappen als het erop aan kwam. Zijn haren stonden overeind en hij staarde zijn broer aan, proberende elke beweging in zich op te nemen voor het geval er weer wat ging gebeuren. "Denk je echt dat je ermee weg kan komen? Om me te vermoorden? Alleen maar om een poes? Een Riverclanner notabene?" Hij kon het niet begrijpen, waarom zijn broer dit zou doen voor zo'n poes die maar met elke kater ging, hij moest dat toch inzien? "Maar ik weet genoeg," Zijn blik werd nu ook harder. "Het is duidelijk dat je niks om mij geeft als een riverclanner belangrijker is." Nee, hij had het goed bedoelt, maar als dank werd hij bijna vermoord. Dit kon hij toch niet accepteren?