choking on your alibi

Raptordash lag in het hoekje van het kamp. Amper zichtbaar. Verstopt in de schaduwen. Het was een warme dag, en haar lange vacht zorgde er voor dat ze het snel warm kreeg. Dus zocht ze verkoeling hier. Het was een verhaal die velen zonder vragen geloofde. Maar de waarheid was het niet. Ze zat hier omdat ze zo goed zicht op iedereen had. Het spreekwoord; acties spreken luider dan woorden. Was iets waar ze hard in geloofde. Ze kon immers zo veel halen uit lichaamstaal en de kleine gebaren die haar clan genoten maakte. Het vertelde haar wie precies wie elkaar mochten en wie niet. Welke katten er met elkaar naar bed gingen. En dat alles zonder dat ze het zelf doorhadden.

+storkpaw

Sinds alle gebeurtenissen was Storkpaw wat afzijdig geworden van de rest, zichzelf voorhoudend dat ze in de weg liep. Haar gevoelens drukte ze liever weg, want vergeleken met wat iedereen om haar heen mee maakte, deden die er niet aan toe. Ze was wel nog blij als het goed ging, trots als ze een prooi gevangen had en ze was gewoon zichzelf nog. Alleen was het een beetje anders nu. Ze zocht haar gezelschap op bij de katten dichtbij haar, maar vertelde geen van hun over wat haar dwars zat. Iets onnodigs als je haar vroeg. Op lange poten liep ze rustig langs het kampwand heen, zoekend naar een plek om te liggen. Tegen de wand aan lag ze waarschijnlijk niemand in de weg. Haar gele ogen vielen op een gestreepte grijze vacht die in een hoekje lag, verstopt in de schaduwen. Als kitten zou ze er meteen op af zijn gegaan, een Warrior die niks te doen had. Nu stond ze echter stil en overweegde ze haar kansen. Erop af gaan of verderlopen? Het was Raptordash, maar ze kende de poes nog niet heel goed. Toch trok ze de stoute schoenen aan en ging naar haar toe. ''Hoi Raptordash''

Hoewel de grijze kattin wel bekend was met haar moeder, wist ze vrij weinig over de Apprentice zelf. En Raptor wilde zoveel mogelijk katten in haar boekje hebben staan. Dus het feit dat de kleine poes zelf het initiatief nam om het gesprek te beginnen was erg welkom. "Hey Storkpaw." Miauwde ze met een vriendelijke glimlach rond haar lippen. De oudere poes duwde haar lichaam omhoog en in een zit positie. Zodat ze goed zicht had op de Apprentice. "Hoe gaan je trainingen, is Firesong een beetje goed voor je?"

''Goed, ik probeer erg mijn best te doen'' De grijze kattin knikte op haar woorden, iets wat jaloers dat het toegestaan was voor de apprentice om zo'n gedachtengang te hebben. Toen zij haar leeftijd was kon ze enkel aan de overleving van de volgende dag denken. Dankzij haar mentor, het was een vriend van haar moeder geweest. En daarom deelde hij veel van de zelfde mening die de verschrikking van haar leven meedroeg. Echter bleek dat ook niet te gelden voor Storkpaw, haar mentor was aardig zei ze. ''Ik ga proberen een waardige Warrior te worden'' werd er toen beloofd. Met een stem die vol trost geklonken had. De grijze poes glimlachte maar voelde een steek door haar hart heen gaan. Ze hoopte dat Storkpaw haar doel zal halen- maar erg groot was die kans niet. Dankzij de wereld waarin ze beide in leefde. Er waren zoveel dingen dat fout kon gaan. "Daar twijfel ik niet over." Sprak ze op een lichtte toon. Ze trok wat verbaasd aan haar oor toen ze de mist opmerkte, was ze dan zo diep in haar gedachtes verzonken dat ze vorming ervan niet door had? Ze vernauwde haar ogen toen ze naar- wat leek op lichtjes in de verte keek. "Zie jij dat ook?"

Het begon wat mistig te worden merkte Storkpaw op en het ontging ook Raptordash niet. Na Storkpaw verzekerd te hebben van haar toekomst, al kon je daar natuurlijk niks over zeggen, maakte ze een opmerking over iets waar ze naar keek. Storkpaw volgde haar blik, benieuwd wat ze zag. In de verte was iets wat ze nog niet eerder gezien had, het leken wel lichtjes. Kleine lichtjes die bewogen door de mist. Wat in Starclan's naam was dat? ''Ja..Wat is het?''vroeg ze fluisterend aan de langharige poes, alsof ze bang was om de lichtjes te verjagen. Hopelijk wist de Warrior het wel, ze had het misschien al eens eerder gezien. Het was mooi, maar ook een beetje eng. Zeker met die mist.