Watch out!

Steelpaw had een vrije dag gekregen. Hij vond het niet zo heel erg: dan kon hij het territorium nog wat meer gaan ontdekken! En hij vond het ook leuk om te spelen in de sneeuw, dus dat was ook weer mooi meegenomen. Hij wist dat hij niet te druk mocht zijn omdat hij de prooi niet weg mocht jagen voor andere apprentices die wel nog training hadden, dus hij hield zijn drukke gedrag maar voor in het kamp. Dat wilde echter niet zeggen dat hij niet op onderzoek uit zou gaan en de kater liep dan ook vrolijk door het territorium heen, zijn staart in de lucht en zijn blik op oneindig. Hij besloot om een sprintje te trekken zodat hij sneller bij de grens zou zijn, maar op dat moment ging het mis. Hij verloor zijn evenwicht, viel vol op zijn schouder en schoof al lachend een flink eind door. Omdat hij net bij een helling was, schoof hij naar beneden en zijn lachen werd er niet beter op toen hij zag dat er een kat beneden aan de helling stond. “Kijk uit!” riep hij haar nog toe terwijl hij zichzelf af probeerde te remmen. Hij ging voor zijn gevoel alleen maar sneller en hij kneep zijn ogen kort dicht voor de impact. Dit ging pijn doen!

Cloverpaw was gefocust op een wortel, al een hele tijd. Ze wist gewoon dat er een muis zat, en met al het geduld van de wereld wachtte ze totdat hij eruit zou komen. Ze had helemaal niet door dat de wind compleet de verkeerde kant op stond, in haar rug. Die muis zou dus never nooit dat hol uit komen, maar whatever. Nu al helemaal niet, want in de verte hoorde ze gelach. Geïrriteerd kwam ze uit haar jachthouding. Ze was niet iemand die snel een opmerking maakte over andermans gedrag, maar dit was gewoon irritant. Maar toen ze omkeek wie de boosdoener was, kwam er iemand met een noodgang op haar af. Hij riep nog "kijk uit", maar het was te laat. Ze werd compleet geschept door de grijze kater. Met een gilletje en daarna een "auw", kwam ze op de grond. Ze rolde door op haar buik. Getsie! Allemaal sneeuw, wat haar koud maakte en.. auw! Kwaad keek ze de ander aan. ‘Waarom deed je dat?’ Ze had haar eigen stem nog nooit zo verheft gehoord, maar hij deed akelig naar haar. Zonder reden!

De situatie zou grappig zijn geweest als hij niet had gehoord dat de she-cat die hij had geraakt zich pijn had gedaan. Hij was nog maar net nieuw in de den vlak na zijn benoeming en hij had nu al iemand kwaad gemaakt! Dit was niet zijn bedoeling! Omdat hij zelf ook vol tegen haar gebotst was, deed het bij hem ook pijn, maar hij onderdrukte dat toen hij haar schelle stem hoorde. Hij vouwde zijn oortjes in zijn nek en kwam overeind, waarbij hij haar verontschuldigend aankeek. “Het was niet mijn bedoeling om je pijn te doen!” riep hij al net zo schel terug naar haar. “Ik viel per ongeluk om en ik gleed naar beneden. Ik wilde mezelf nog stoppen, maar dat lukte niet meer.” Hij wiebelde ietwat ongelukkig met zijn oortjes. “Ik had toch naar je geroepen dat je uit moest kijken?” mompelde hij vervolgens onder zijn adem door terwijl hij van haar wegkeek. Het was nu ook weer niet vollédig zijn schuld, wel dan? Hij had haar immers gewaarschuwd!

Cloverpaw schrok er eigenlijk een beetje van dat ze zo heftig was geweest. Dat paste helemaal niet bij haar en eigenlijk had ze er ook wel een beetje spijt van. Maar er kwam geen sorry van Steelpaw af. Al leek hij wel misschien een beetje alsof het hem speet, hij zij het niet. Nee, wat hij eigenlijk zei was dat zij maar beter had moeten uitkijken. Cloverkit blies haar wangen wat bol op van boosheid. Nou ja zeg, alsof zíj hier de schuldige was?! ‘Ik verwacht niet dat iemand als een idioot de heuvel af komt rollen!’ kaatste ze weer terug. Cloverpaw wilde helemaal niet boos worden, daar hield ze absoluut niet van. Maar ze kon eventjes de reden niet vinden dat het een ongelukje was. Misschien wel als hij direct sorry had gezegd, maar nu had ze het gevoel alsof ze een beetje voor zichzelf op moest komen.

Steelpaw trok een gezicht toen ze haar woorden sprak. Ja, hij wist dat hij niet bepaald lekker die heuvel af kwam rollen, maar hij had toch al gezegd waarom? “Ik zei daarnet toch dat ik uitgleed en dat ik er niks aan kon doen?” siste hij naar haar terug, zijn oogjes nu boos naar haar kijkend. “Ik deed het heus niet expres. Het is niet bepaald mijn hobby om Clanmates pijn te doen, hoor.” Hij snoof geërgerd. En nu moest ze erover ophouden! Het was een ongeluk! “Ik ga wel weg als je zo boos blijft doen, hoor,” zei hij op een geërgerde toon tegen haar. Hij vond het nu allang niet grappig meer dat hij zo van die heuvel af was komen rollen, niet nu het leek alsof Cloverpaw echt boos op hem was. Hij vond het ook helemaal niet leuk dat ze boos op hem was, maar hij kon toch niet meer doen dan zijn excuses aanbieden en verder proberen te gaan?

Oh jee, nu had ze het gedaan hoor. Hij deed het ook niet expres. Maar alsnog geen sorry.. Het probleem voor Cloverpaw kwam echter toen hij haar schuld aan begon te praten, dat hij alweer weg zou gaan als ze boos zou blijven. Meteen voelde ze zichzelf zo schuldig van haar harde woorden. Dat was ook helemaal niet de bedoeling geweest. Ze beet op haar lip en keek weg van de grijze apprentice. ‘S-sorry, ik bedoelde het niet zo,’ miauwde ze toen maar direct. Ze had geen zin in ruzie, oh daar was ze zo slecht in. En confrontatie, ook weer zoiets. Ze schuifelde met haar pootjes in de sneeuw. Het deed nog steeds zeer trouwens, ze zou morgen echt een beetje beurs zijn van de botsing. Ze had al zo'n tenger lichaampje.

Een hevig schuldgevoel ging door hem heen toen hij zag hoe aangedaan Cloverpaw leek te zijn door zijn woorden. “Hé,” murmelde hij zachtjes en hij ging naar voren, zijn neusje tegen die van haar duwend. “Het is niet erg. Ik zou juist sorry moeten zeggen. Ik keek ook eigenlijk helemaal niet uit waar ik mee bezig was.” Hij was niet meer boos op haar, al was hij er nog steeds niet honderd procent van overtuigd dat het allemaal zijn schuld was. Maar soms was een deel van je fouten erkennen en toe durven geven ook iets wat moest gebeuren, toch? “Heb ik je heel erg veel pijn gedaan?” vroeg hij op een licht bezorgde toon aan haar, zijn blik onderzoekend naar haar glijdend. Misschien moesten ze maar langs de medicine cat’s den passeren als dat wel zo was.