[Totem Ritual] The Bear and the Nightingale

Love is a noble cause.

Haar hart bonsde in haar keel. Ze was er klaar voor. Ze kon dit aan, bijna was ze klaar om een volledige Cave Guard te worden. Er stond nog maar een ding in de weg. Haar totem halen. Vandaag was het haar dag maar.. wat als ze haar totem niet zou kunnen vinden. Wat als.. ze geen totem had? De angstige gevoelens bekropen haar, forceerde haar om even diep adem te halen. Het komt allemaal goed Sedge, je gaat je totem halen. Je gaat Cave Guard worden. Hier heb je al die tijd voor getraind, voor geleerd. Dit kan je. Ze keek op en wist dat het haar tijd was. Nog een laatste blik richting haar broer stapte ze naar buiten. Ogen knipperend om aan haar omgeving te wennen en liep langzaam naar het territorium toe. Oortjes gespitst, ogen gefocust. Vandaag was haar dag.

How can anything done in the service of a noble cause be wrong?

xoxo

De wolken in de hemel een strakke lijn te trekken, maar een lijn heeft twee uiteindes. Links, rechts? Of zijn lijnen niet je ding en loop je dwars vooruit?

Love is a noble cause.

Diep adem halen. Dit was je dag. Hoe vaker ze dit tegen zichzelf zei, hoe zekerder ze het wist. Toch? Ja. Dat was zo. Haar blik was strak op haar omgeving gericht. De grond, de bossen om haar heen. Niets.. Hoe wist ze dat iets een teken was van Endless Hunting en hoe was iets gewoon.. iets.. Terwijl ze langzaam doorstapte slaakte ze een zucht en rekte ze zichzelf uit. Haar blik omhoog werpend voor een seconde. Die seconde was genoeg om de lucht te zien en de kat bleef stokstijf stilstaan. Starend naar de hemel die in vlakken gesplitst leek te zijn. Alsof ze haar een kant op wezen. Nee.. drie kanten.. Langzaam slikte de katten, woog zichzelf af. Midden zag er niet uit als een optie.. Voelde te.. doodlopend. Haar rechterpoot was haar sterke poot, haar aanvalspoot. Toch, ja.. dat was de poot waar ze altijd als eerste mee uithaalde tijdens trainingen. Dus besloot ze de wolken te volgen naar rechts. Twijfel over de andere opties verbergend in een hoekje van haar hart. Nee, dit was de goede optie. Dit voelde goed.

How can anything done in the service of a noble cause be wrong?

xoxo

Deze weg leid je naar de verre bergen waar katten enkel komen in tijden van prooi schaarste of andere rampen. Herinner je nog verhalen over deze plekken, ondanks dat zelfs je ouders hier nog nooit voet in hebben gezet?

Love is a noble cause.

Haar doel begon langzaam te dagen voor haar ogen en Sedge wenste stilletjes dat ze beter had geslapen. Waarom was haar totem niet om de hoek? Ze was de hele nacht wakker geweest van de zenuwen en nu.. Oh well. Diep ademde ze de berglucht in en begon gestaagd verder te lopen. De bergen in de verte waren een slechte herinnering in de ogen van de tribe. Er was prooi maar ook gevaar. Daarnaast was het een enorme tocht om er te komen.

Alleen in wanhoop deden katten dit. Misschien had zij dan ook wel wanhoop in haar hart. Weten waar ze hoorde. Wat haar plek was en deze plek ook vastleggen binnenin de tribe. Ze lachte het luidst en speelde het hardst mee. Maar alleen was die twijfel aanwezig. Ze was een irritant Foxdung kind voor vele. Maar ze was sterk en goed, ze zou terugkomen klaar om een Cave Guard te zijn en ze zou terug komen als een volwassen kat. Ja. Dat was het plan toch? Volwassen worden. Maar wat als ze..

Met een harde schud van haar kop focuste ze haar gedachten weer. Het was niet nodig om nu aan haarzelf te gaan lopen twijfelen. Ze moest zichzelf steady houden want anders zou ze zometeen gek gaan worden. Dus gedachten op nul. Gewoon verder lopen.

Haar poten brachten haar sneller dan verwacht. Ze nam plaats aan de laatste stukken vlakke aarde waar ze op adem kwam. Haar oren draaide zich om of ze iets van leven hoorde voor haar blik langzaam richting de helling gleed. Zou ze moeten gaan klimmen? Slikkend keek ze rond op zoek naar een teken. Liever niet al aan de stijle klim beginnende tenzij dit echt nodig was. Wie weet vond ze haar totem gewoon hier op de mooie vlakke grond. Ja nee.. Iets zei haar dat Endless Hunting het haar niet makkelijk ging maken.

How can anything done in the service of a noble cause be wrong?

xoxo

De weg is misschien niet makkelijk, maar je krijgt vaak wel keuzes tussen erg en erger. Er lijkt een overwoekerd pad de helling op de leiden... en eentje die naar een hele nauwe opening leid, een waar een koude wind vandaan komt...

Love is a noble cause.

Haar oog viel op de splitsing tussen twee paden. Een met een duidelijk eind en de ander.. de eeuwigheid de lucht in. Zachtjes zette de zandkleurige kattin haar vacht wat op terwijl ze omhoog staarde. De zon begon te dalen en het zou een koude nacht worden.. Ze had lang gewandeld.. Dankzij een goede maaltijd had ze nog niet genoeg honger om toch even haar zoektocht te verlaten. Ze zou morgen ochtend eten.

Vanavond.. Hopen dat er achter de nauwe opening een grot te vinden is? Die hopelijk niet zo doortochtte. Met een ademteug knikte ze zichzelf toe en begon richting de gleuf te lopen. Misschien maar goed dat ze niet net gegeten had. De kattin wurmde zich door de gleuf heen. De koude lucht negerend. Hopende dat er warmte te vinden was terwijl ze meerdere keren met haar ogen knipperde om het stof er uit te krijgen.

How can anything done in the service of a noble cause be wrong?

xoxo

Het wegvagende licht maakt het moeilijk om te zien, maar achter deze gleuf bevind zich een grot soortgelijk aan de cave of the rushing water en de clancave. Al zijn alle geuren van vorige bewoners met de eeuwen vervaagd zijn er nog wel restanten van nesten en samenleving zichtbaar.

Love is a noble cause.

Dit was.. Haar oogjes wende aan de duisternis en ze moest even slikken. Dit was niet wat ze verwacht had.. Deze plek was verlaten door haar voorouders.. of wellicht door andere katten, katten die hier gewoond hadden, geleefd en gestorven.. Haar poten kraakte over het koude steen. Deze plek was ooit vol warmte en liefde geweest en nu.. Het eenzame gevoel overviel de vrolijke poes met een vloedgolf. Puur op instinct duwde ze zachtjes wat fragmenten van een nest bij elkaar. Tranen brandend in haar ogen uit de pure reactie. Ze plaatste zichzelf in het verbrokkelde nest en plaatste haar kop op de koude bodem. Starend naar de eenzame grootte.. Was dit wat haar eigen toekomst was.. was dat wat haar totem wou laten zien misschien.. Ze was zo vrolijk zo gelukkig, het was om de tribe geen zorgen te laten maken. Het verlies van haar ouders was iets dat ze wegwoof. Maar vanbinnen.. De zandkleurige kattin sloot haar ogen, de eenzaamheid haar laten overnemen. Voor die paar seconden, of misschien voor een nacht.. Ze was doodop.. Maar iets in haar zei dat als ze hier zou slapen ze misschien zou eindigen zoals de katten die hier geleefd hadden zoveel manen geleden. Dood en alleen.

How can anything done in the service of a noble cause be wrong?

xoxo

De nacht brengt slaap met zich mee. Eerst koud als de omgeving maar dan ineens... niet meer. Een warmte legt zich naast je weg, kleiner als jou, maar vol leven. Echter zal het weg zijn als je je ogen opent. Je totem waakt over je zolang je hier ligt, een paar seconde, de nacht. Ik ben bij je, vanaf nu ben ik altijd bij je. En wanneer je je opent zal hij je verder leidden. Een spoor van verse planten wijst een weg door de grot aan. Vreemd, waren die hier toenet ook?

Love is a noble cause.

Kou vervaagde, liet een warm en veilig gevoel achter in haar borst. Dit was veilig, het was oke om hier te blijven. Ze zou niet alleen slapen vannacht en in haar hart wist ze dit zeker. De jonge kat krulde zichzelf op en sloot haar gele ogen. Het voelde alsof haar totem zichzelf achter haar plaatste. Warme sloeg om haar hart, liet haar zachtjes spinnen. Vanaf vandaag zou ze geen nacht meer alleen zijn. Haar ouders waren overleden, ze had vrienden en familie in de tribe, ze had zoveel. Maar niets voelde zo warm, zo dichtbij en zo goed als dit. "Weltruste." Fluisterde ze in het oneindige voor ze zichzelf mee liet slepen diezelfde eeuwigheid in.

De ochtend was fris, nee koud. Het was ijskoud. Maar ze voelde zich goed, haar lichaam was opgewarmd en hoewel haar totem haar verlaten had met het opkomen van de zon kon ze nog altijd zijn warmte in haar vacht voelen. Een vacht die ze verzorgde voor ze zichzelf uitrekte en even flink uitschudde. "Goed dan, nieuwe dag, nieuwe kansen." Mauwde ze tegen hetzelfde niets dat zo vol was met hem, met iets. Iets goeds.

Ze was van plan geweest om de tunnel weer uit te stappen om vervolgens buiten verder te gaan. Maar het licht dat in de zon scheen liet een pad van verse planten zien en de kattin moest even knipperen. Was het zo donker geweest gisteren dat ze die niet had gezien.. Met een onderbewust verlangen volgde de kattin het pad. Niet wetende waar het zou leiden. Maar haar hart verzekerde haar dat dit de juiste weg was. De weg naar haar Totem.

How can anything done in the service of a noble cause be wrong?

xoxo

Onderwerp: Re: [Totem Ritual] The Bear and the Nightingale