Isn't it lovely

Onderwerp: Isn't it lovely vr 18 sep 2020 - 23:14

Storkpaw Hello, welcome home

Het weer was de laatste dagen onguur en de wind sneed als scherp en vooral koud blad door haar dunne vachtje heen. Iets wat nou niet een prettige ervaring was, zeker niet als je het voor het eerst meemaakte. Al was ze geboren in een koudere tijd, toen had ze de warmte van haar moeder en de Nursey. Nu was die warmte er niet meer en van haar vacht moest ze het niet echt hebben. Ze zou wel een wat dikkere vacht krijgen, al niet al te veel, alleen had dat nog even tijd nodig. Dus daarom liep ze hier door de velden heen met het hoge gras als enige beschutting, wat niet bepaald hielp. De enige oplossing die ze had was veel bewegen, want dat moest voor warmte zorgen. Gelukkig hield ze van veel bewegen, lekker rennen. Alleen moest ze wel met eten terugkomen, want anders had ze straks zelf een lege maag. En dat eten was een probleem, want ze zag en rook helemaal niks. Met de prooien dan, haar ogen en neus werkte nog prima. Toegeven, ze was wel met de wind meegegaan, want anders gingen haar ogen pijn doen. Dat die voor haar gezondheid slimme actie niet zo slimme actie was voor een goede jacht was even niet bij haar opgekomen, ze wou het gewoon niet koud hebben. Alleen werd haar geur nu mooi voor haar uit geblazen, iedereen waarschuwend dat ze eraan kwam. Storkpaw had wel aanleg voor het jagen, ze was inmiddels zelfs voor een Windclanner een snelle renner, maar ze moest wel nog wat dingetjes leren. Haar hartje sprong op van opluchting toen ze iets wits zag, maar de teleurstelling op haar gezicht was duidelijk op het moment dat ze zag dat het gewoon een andere kat was. Toch, met niks beters te doen, ging ze er maar naar toe.

-Frailpaw

Elfje

Onderwerp: Re: Isn't it lovely di 24 nov 2020 - 23:21

Oké, diep ademhalen Frailpaw. Alles is oké. Ze stond alleen maar, alleen, op de moorlands. Ze keek wat beduusd om zich heen, haar grote oren naar achteren gedraaid. Het voelde niet goed, hier zo alleen zijn, zo kwetsbaar. Wist ze eigenlijk überhaupt nog wel zeker waar het kamp was? Zorgen begonnen al snel door haar kop te rollen, vechtend over de overhand. Ze voelde haar pootjes zachtjes beven terwijl ze om zich heen keek, om alleen maar harder te schrikken toen er een andere kat haar kant op kwam. Oké, dat was misschien toch nog enger. Met grote ogen keek ze naar de oudere apprentice. ”H-hallo..” fluisterde ze zachtjes.