heavy is the heart

Ze droogde haar tranen en keek hem weer aan. Rabbitcharm had prachtige ogen waar hij uren naar zou kunnen kijken. Het leek heel lang te duren voordat ze naast zijn oor fluisterde. Een grijns kroop op de bruine kater zijn gezicht. Ze bevestigde terug naar hem wat hij tegen haar gezegd had. Toen kwam Rabbitcharm omhoog en nam zijn oor in haar mond om daarna te fluisteren dat hij vannacht van haar moest houden. Wolfstar zijn gouden ogen glinsterde in het beetje licht dat de tunnel in viel. Ze probeerde hem om te krijgen. Maar dat zou niet gebeuren. Iets in de kater knakte om. Met zijn poot drukte hij tegen Rabbitcharms borst aan en met de rest van zijn gewicht drukte hij de poes op haar rug. Wolfstar ging over haar heen staan, zijn gouden ogen slechts een flikkering in het licht. Een grijns op zijn gezicht. Hij boog zijn kop naar voren om iets in haar oor te fluisteren.

"Je bent van mij nu."

Baby, if you love me you'll call me a bunny
Tell me I'm just a baby, honey
Beat me and tell me no one will love me
Better than you do

Hij hoefde alleen maar mee te geven, anders zou ze hem gewoon harder in zijn oor bijten. Het waren spelletjes waar ze zo bekend mee was, maar waarvan ze niet gedacht had het ooit met hem te kunnen spelen. Nooit had durven dromen. Kleine vlinders die ze zo lang neer had gemept fladderden wild in haar borstkas, alsof ze nooit waren gedood. Het voelde allemaal nog niet echt, alsof ze in een vreemde droom was beland. Een poot op haar borst en een hardere duw dan ze verwacht had bracht haar tot de werkelijkheid. Voordat ze het wist lag ze op haar rug, machteloos onder zijn veel grotere poot. Haar ogen verwijdden zich en keken hem aan. Zou hij haar hazenhartje voelen kloppen? Merken hoe snel deze ging nu hij zo over haar heen stond? Zijn woorden lieten haar huiveren. Er was iets in zijn toon, iets dat ze zo goed kende. Iets dat alle alarmbellen liet rinkelen. Het was hoe haar vader tegen haar had gesproken, die controlerende manier... Maar ze knipperde met haar ogen en glimlachte, waarna ze haar lichaam liet ontsnappen. Haar oren waren gevuld met ik wil alleen maar jou en haar neus met zijn geur. Hoe lang had ze dit niet gewild? En nu was hij hier, zijn bekende bruine vacht stak af tegen de opening van de tunnel en zijn geur omhelsde haar overal. Ze wilde niet dat dit moment werd ontnomen, dat ze de realiteit er bij moest halen. Dus liet ze zich volledig ontspannen, streelde enkel met haar poot teder zijn wang. "Oké, Wolf,"murmelde ze enkel zachtjes en keek hem met een plagende glimlach aan. Doe met me wat je wilt.  

Wolfstar keek naar beneden, waar ze tussen zijn poten lag. Haar ogen waren groot, als een soort bang konijntje. Dit was overduidelijk niet de move die ze verwacht had en het was te zien. Rabbitcharm was natuurlijk gewend dat alle katers naar haar pijpen danste, maar dat had ze verkeerd. Wolfstar had een soort drang, om haar te beschermen. Ze had gezegd dat ze van hem hield. Ze had het gezegd. Dus hij moest haar beschermen. Haar poot streek over zijn wang heen terwijl ze instemde. Wolfstar drukte zijn kop langs die van haar en liet zijn tong zachtjes over haar wang heen gaan. "Niemand gaat je nog pijn doen. Ik bescherm je. Als ze aan je komen breek ik hun poten." prevelde zijn zware stem zachtjes. "Je bent van mij nu Rabbitcharm, ik hou van je." toen pakte hij Rabbit ruw bij haar nek. "Draai je om." was het laatst wat hij nog uitbracht terwijl hij zijn tong over haar hoofd liet gaan. Hij hield van haar. Ja. Heel veel.

De poes haalde zachtjes adem toen hij haar wang bestreek met kussen en liet een zachte kreun ontsnappen. Ze durfde nog altijd amper adem te halen, bang dat ze dit droombeeld weg zou blazen. Hoe vaak had ze hier wel niet gelegen, maar nu was het hij wiens geur haar neus zo vulde, die haar veel warmer liet voelen dan ze ooit had gedaan. Voor het eerste maakte het niet uit dat ze was opgegroeid met het instinct altijd waakzaam te zijn, om alle gevaren op tijd te zien. Hij hield van haar, natuurlijk wilde hij haar beschermen. Ze giechelde dan ook zachtjes om zijn woorden, haar nervositeit negerend, zelfs toen ze stikte in haar lach door de ruwe beet in haar nek. Hij hield van haar, van haar alleen. Dus twijfelde ze niet toen ze zich omdraaide, en zich aan hem over gaf. Eindelijk was hij het, en ze zou hem alles geven wat hij wilde.

-time skip ya horny bastards-

Loom opende ze haar ogen, de vogels inmiddels kwetterend. Ze hadden door het laatste deel van de storm heen geslapen en de ondergaande zon kietelde nu haar ogen. Een zachte kreun ontglipte haar ietwat stijve lichaam. Met een geeuw was ze van plan overeind te komen en er van door te gaan, toen haar slaperige hersenen eindelijk wakker werden. Net alsof het nooit anders was geweest klopte haar hartje in haar keel toen ze hem zag, naast haar. Sinds Cavelion was ze nooit meer bij iemand gebleven de volgende dag, en zelfs bij hem was dat niet geweest uit verliefdheid. Altijd vertrok ze wanneer de volgende dag kwam, en zag ze hen alleen wanneer de zon weer verdwenen was. Ongemak kietelde haar pootjes, zo onwennig en rusteloos met deze situatie. Maar haar verliefdheid wiegde haar weer terug naar haar plek, tussen zijn sterke poten. Dat was alles wat ze ooit gewild had, toch? De poes neusde het oor van Wolfstar, voor het eerst een beetje ongemakkelijk. "Hey," Hij hield van haar, toch? Of had hij het alleen voor hun avontuurtje gezegd? En als hij het wel meende, wat betekende dat vanaf nu dan? Ze wist het niet. Voor het eerst wist ze het niet, omdat zij er geen punt achter zette. 

Ze waren tegen elkaar aan in slaap gevallen. Wolfstar had zich om haar heen opgerold en lag met zijn hoofd bij dat van haar. Hij had gedacht dat ze weggelopen zou zijn tegen de tijd dat de vogels zouden zingen en de zon door de opening van de tunnel zou schijnen. Maar toen hij met een poot langs zijn ogen veegde en ze opende lag ze nog naast hem. Hij voelde haar ademhaling. Een slome grijns stond op de kater zijn gezicht toen ze haar neus tegen zijn oor aan drukte en een slaperige "hey" zijn kant op kwam. "Hey," grijnsde hij terug naar haar. Ja hij was gelukkig. Voor het eerst sinds een lange tijd voelde hij weer iets dat op liefde leek. "..lieverd." bromde de kater er slaperig achteraan terwijl hij zijn tong zachtjes over haar kop liet gaan. Zijn staarde krulde hij iets strakker om haar heen. "Laten we terug gaan naar het kamp en samen een stuk prooi van de prooistapel halen." vertelde hij toen terwijl hij sloom zijn voorpoten uitrekte en op zijn rug rolde. Al zou hij ook best nog wel kunnen blijven liggen. Heel even nog? Maar dienstplicht riep hem, hij moest terug naar het kamp om zijn kop te laten zien. Als leider kon hij niet hele nachten buiten het kamp doorbrengen. Maar misschien, met haar wel..

Het voelde zo gek om zijn grote lichaam naast haar wakker te voelen worden. Hoe hij zich loom uitrekte en glimlachte, het was aanstekelijk. Hij sprak haar liefelijk toe, likte haar oor en een zacht gespin ontsnapte haar. Oh, ze zou er wel aan wennen. Uiteindelijk wel, zelfs al voelde het nog wat onwennig. Bovendien had ze nu hem naast haar om zich er doorheen te helpen, en misschien dat ze er samen zouden komen? Haar ogen vonden de zijne, bijna hoopvol en toch schichtig. Zouden ze er iets van kunnen maken? "Vind je... Uh,"ze slikte en tikte nerveus met haar staart op de grond. "De clan zal wel zijn... Meningen hebben, als ze ons zien," ze hield haar stem luchtig en in plooi, maar weigerde hem aan te kijken. Haar reputatie was al naar de klote, of ze nu met de leader of wie dan ook teurgg kwam - ze was toch wel Rabbitcharm, de slet. Maar hij werd gerespecteerd, en ze respecteerde hem genoeg om daar rekening mee te houden. "Wil je dat wel..?" 

Er was toch nog iets. Het voelde alsof ze.. bang was? Of geschrokken van dit alles. Hij kon in elk geval uit haar lichaamstaal opmaken dat dit niet iets was dat ze verwacht had. Was dat een goed iets? Of slecht? Had hij het slecht gedaan. Oh man. Afgang. Wolfstar had niet veel ervaring met poezen, ondanks zijn reputatie van vroeger. Rabbitcharm vertelde dat de clan een mening zou hebben. Dat hij veroordeeld zou worden. Of hij dat wel wou. Hij fronste. "Wat de clan over mij denkt moeten ze zelf weten." zei hij toen steevast. "Ik geef niks om wat ze zeggen over het feit dat wij samen zijn, of dat wij überhaupt samen geslapen hebben." hij keek haar aan. Hij twijfelde even. "Het was toch wel.. oké? Goed? Ik eh.. ja." hij keek naar zijn voorpoten. Awkward. Hele moment naar de klote geholpen. Oeps.

Hij twijfelde niet eens. Haast alsof ze iets vreemds had voorgesteld, alsof het hem niets deed. Haar blik verzachtte en ze moest haar best doen niet nogmaals emotioneel te worden. Niemand wilde echt met haar gezien worden de dag daarna, dat was haar al heel vaak heel erg duidelijk gemaakt. Dat was oké, dat was prima. Natuurlijk kon ze dat hebben. Maar om te horen dat iemand haar aan zijn zijde wilde, zonder dat het iets uit maakte wat de rest dacht... De poes lachte een stuk meer opgelaten om zijn ongemakkelijke gebrabbel. Spinnend gaf ze hem een kopje en drukte zich nog een keer dicht tegen hem aan, tussen zijn sterke poten. Naast hem, waar ze gewoon mocht zijn. "Hm, zo onzeker was je anders daarstraks helemaal niet," plagend tikte ze hem op zijn neus, vlinders in haar buik. "Je was de beste," sprak ze met een glimlach.