Anonymous
90
Actief
| |
|  Onderwerp: God makes no mistakes  zo 7 feb 2021 - 12:35 | |
| Featherpaw keek met een licht ongelukkige blik naar de sneeuw dat zich als een wit tapijt voor haar uitspreidde. Ze had al eerder sneeuw gezien en er ook al vaker doorheen geploeterd, maar het bleef nog altijd een marteling om de koude substantie aan haar poten te voelen. Elke stap voelde als kleine ijspegels die zich diep in haar huid drongen en er was maar weinig wat haar daarvan kon afleiden. Als de sneeuw dan ook nog eens vergezeld ging met een ijskoude wind, dan had ze al helemaal geen zin meer om buiten te komen. De appprentice’s den was leeg en Featherpaw overwoog om terug naar binnen te gaan zodat ze wat broodnodige slaap kon vatten, maar ze wist dat haar moeder haar dan onbeleefd zou vinden en dus ging ze maar, met haar oren in haar nek gevouwen, de sneeuw in. Ze zocht met haar groene ogen naar Harespring, maar kon haar mentor niet vinden en dus ging ze maar alleen het kamp uit. Elke stap voelde als een ware hel aan en tegen de tijd dat Featherpaw meer in het centrale gedeelte van het territorium was, zat ze te rillen van de kou. Het hielp niet als ze sneller probeerde te wandelen en ongelukkig zijnde ploeterde ze naar de tunnels toe. Ze wist dat die haar enige beschutting zouden bieden, zowel tegen geluid als tegen gevoel. Ze wist de tunnels uiteindelijk te vinden en ging naar binnen, waar ze zich na een poosje gewandeld te hebben omdraaide, in één zakte en waakzaam keek naar de vallende sneeuw. Al het geluid leek in de tunnel weg te sterven en Featherpaw voelde hoe haar spieren zich eindelijk ontspanden. Hoewel ze nog aan het rillen was van de kou was dit beter dan welk scenario dan ook.
+ @Hedgepaw. |
|
