Strength isn't everything

Nu dat hij wist dat Pepperpaw niet de dochter van Tallstar was zou hij een manier moeten bedenken hoe hij haar dan beter zou kunnen trainen. Als Routnose gelijk had was Pepperpaw waarschijnlijk volbloed Windclan en dat zou veel verklaren. Vandaag zou hij dan ook vechttraining met haar gaan doen en hopelijk zou hij haar dan de juiste ondersteuning kunnen geven om meer gebruik te maken van haar bouw. Tenslotte zou ze nooit dezelfde bouw hebben als een shadowclanner, wat haar sneller zou maken dan de gemiddelde shadowclanner en daar zouden ze mogelijk gebruik van kunnen maken. Hij wachtte nu dan ook bij de uitgang van het kamp. Hij was tenslotte niet van plan om haar alleen door het territorium te laten lopen. Hij had de patrouilles wel verhoogd, maar je wist maar nooit wat er kon gebeuren.


[Pepperpaw]

Gelukkig hoefde hij niet lang te wachten voor Pepperpaw er was en daar was hij ergens wel blij mee. Hij kwam dan ook overeind en wenkte haar mee. Ze zouden bij de burnt sycamore gaan trainen, want daar zouden ze ruimte genoeg ervoor hebben. "Vandaag gaan we bezig met vechttraining." Sprak hij rustig naar de apprentice toe. Hij had geen idee hoe ze erin zou staan om vechttraining te krijgen, maar juist nu was het belangrijk dat apprentices wisten hoe ze hunzelf moesten verdedigen. Dan zouden ze hopelijk op zijn minst kunnen ontsnappen als ze aangevallen werden. Hij kwam tot stilstand toen ze eenmaal bij de burnt sycamore waren en draaide zich om naar de apprentice. "Voor nu gaat het belangrijkste zijn dat je weet hoe je je moet verdedigen." Aanvallen zou ook komen, maar verdedigen ging voor. "Probeer jezelf te verdedigen terwijl ik aanval." Dat leek hem het beste om als eerste te doen. "Ben je er klaar voor?" Zodra ze aan zou geven dat ze er klaar voor was zou hij aanvallen.

Voluit gaan zou de apprentice niet aankunnen nog waarschijnlijk, dus zou hij voor nu nog rustig beginnen. Ze was kleiner dan hem en mogelijk sneller, dus misschien moest hij het daarop spelen. Hij knikte dan ook kort, de apprentice verder geen tijd gevend en begon naar voren te bewegen. Eenmaal vlak bij haar kwam hij een stukje omhoog en probeerde zijn poten op haar schouders te planten om haar zo tegen de grond te drukken. Als ze snel genoeg was zou ze eraan moeten ontkomen, anders was de kans klein dat ze het zou redden met het verschil in kracht dat tussen de twee zat.

Hij had op zijn minst een reactie verwacht van de apprentice, maar dat gebeurde niet. In plaats daarvan bleef ze stokstijf staan en kwam er geen beweging in tot hij haar tegen de grond had gedrukt. Een frons verscheen op zijn gezicht en hij nam een stap achteruit om haar de kans te geven om op te staan. Dit werkte duidelijk niet, zou omgekeerd misschien beter gaan om mee te beginnen? "Dit werkt niet. Laten we het andersom doen." Hij nam nog een extra stap terug en kee naar Pepperpaw. "Probeer mij aan te vallen en je hoeft je niet in te houden." Dan moest ze wel in beweging komen. Hopelijk zou dat werken, anders moest hij nog iets anders proberen.

De apprentice deed echter niet wat hij van haar vroeg, in plaats daarvan kreeg hij de vraag of ze weg zou moeten uit Shadowclan als ze niet snel genoeg leerde. Hij schudde langzaam zijn kop, maar merkte dat Pepperpaw naar de grond was blijven staren. "Natuurlijk niet," Sprak hij dan ook. Het was voor haar eigen bestwil dat ze dit deden als hij eerlijk was. "Je kan alles in je eigen tempo doen, maar toch is het belangrijk dat je weet hoe je jezelf op zijn minst moet verdedigen." Wat zou er anders wel niet gebeuren als ze een keer aangevallen werd? Dat wilde hij niet weten ergens. Er zou tenslotte niet altijd een kat zijn om haar te beschermen en dat moest ze zich realiseren.

Dit was iets dat hij bleef herhalen naar hemzelf toe. Dat kittens niet schuldig waren aan wat hun ouders deden, maar ook al stond hij daar zo in, dat betekende niet dat de rest van de clan er niet anders over dacht. "Ook al maakt Tallstar fouten," Hij kon het moeilijk verraad noemen tegenover Pepperpaw, ondanksa dat de apprentice het zelf zo genoemd had. "Jij bent die fouten niet begaan, dus natuurlijk niet." Hij vernauwde zijn ogen lichtjes over het feit dat er een aantal apprentices geweest waren die dit haar in de kop gepraat hadden. "Wie zei dat?" Vroeg hij dan ook, proberend de irritatie die hij erover voelde uit zijn stem te houden. Moest hij nu ook nog met de andere apprentices gaan praten over het respecteren van clangenoten? Het leek erop dat dit steeds vaker gebeurde de laatste tijd.

Cottonpaw was het antwoord en ergens voelde hij er geen eens verbazing bij. Het was knap dat de jonge kat dat had durven zeggen terwijl zijn eigen moeder de clan net zo hard verraden had voor Bloodclan. "Cottonpaw," Herhaalde hij dan ook kort en knikte. "Maak je niet druk om die woorden, vooral niet van een kitten van Sinclaw." Hij had tenslotte geen idee hoe Pepperpaw anders hiervan te overtuigen. Tallstar had op het moment nog niks zo erg als Sinclaw gedaan, ook al was de clan zomaar verlaten ook zeker niet de bedoeling, maar naar Bloodclan gaan na meerdere katten in de clan vermoord te hebben kon echt niet door de beugel.

Natuurlijk moest het pijn doen om dat te horen en dan ook nog van een andere apprentice van de clan. Mogelijk moest hij dan toch echt een woord gaan hebben met Cottonpaw. Misschien was het niet het beste om iedereen erop aan te spreken als ze zoiets deden, dan zou het misschien juist erger worden, maar hij zou zien. "Als er nog wat gebeurd kan je altijd naar me toekomen." Hij hoopte tenminste dat ze dat zou doen, maar ergens had hij het gevoel dat dit niet altijd het geval zou zijn.

Weten dat ze naar hem toe kon komen, zou hopelijk helpen, ook al wist hij niet of ze er gebruik van zou maken. Om dit soort dingen op te lossen was hij de deputy, dat viel of op hem of op Tall, maar gezien de ander er nu niet was, ging dat laatste lastig. "Zullen we het nog een keer proberen?" Hij kon niet hebben dat ze helemaal niks van vechten af wist, want de kans dat er iets met Bloodclan zou gebeuren was groot. Sinclaw was daar echt niet voor niks naartoe gegaan, dus dat zou consequenties hebben.

Ze konden misschien wel blijven praten over wat haar allemaal dwarszat, maar dat nam niet weg dat een training ook gedaan moest worden. Er hing tenslotte een zekere dreiging van Bloodclan rond en dat betekende dat iedere apprentice zich op zijn minst zou moeten kunnen verdedigen. Hij kon aan haar houding zien dat ze nerveus was, misschien zou hij iets in moeten houden deze keer. Misschien dat ze het dan beter zou kunnen volgen, ook al zou een tegenstander ook niet inhouden, daar was hij zeker van. Hij knikte alleen voor hij weer naar haar toeschoot, deze keer een poot heffende om uit te halen naar haar kop. Hij hield zijn kracht in en hoopte dat ze zou ontwijken voor hij haar zou raken.