A family bond will never be shattered

Een verzadigd gevoel ontstond in haar binnenste toen ze met haar krachtige kaken de botjes van het opgegeten muisje verbrijzelde. Er weerklonk kort gekraak, waarna ze de botsplintertjes verveeld uitspuwde en ze naar de stukjes bot keek die nu op de grond lagen. Met haar klauwen krabde ze erg gauw wat aarde overheen en met een kleine grijns richtte ze haar blik op haar omgeving. Ze was nu al twee manen young one en ze had nu al zin om een member te worden. Om een kat te doden en daarmee haar final assesment te volbrengen. Hoe sneller ze een member zou worden, hoe beter. Ze zou haar moeder trots maken en sterk worden. Misschien kon ze die verdomde Orchis dan eens van zijn troon stoten. Die kater was helemaal gestoord en verdiende de plek aan de zijde van haar moeder niet, maar Aura had lang niet genoeg kracht om hem van zijn troon te stoten en bovendien moest ze eerst flink nog wat training krijgen voordat ze dat doel waar kon maken. Er zat dus niks anders op dan wachten. Wachten en hard haar best doen. Met een kleine zucht richtte Aura haar groene blik opzij, waar ze al snel iemand zag die haar deed glimlachen. De rode tabby kwam overeind, liep naar haar zus toe en glimlachte naar haar. “Hé, Cheriey,” zei ze op een zachte toon tegen haar zus. “Hoe verloopt je training met Nyra?”

+ @Cheriey