not every adventure turns out right

Het was een uitzonderlijk mooie lentedag. Zeer warm voor de tijd van het jaar. Iets wat zijn humeur er zeker niet slechter op maakte. De halfblinde kater wandelde op zijn gemakje langs de rivier. Dat prooi vangen voor de stapel had hij vanochtend al gedaan. Nu was het even tijd voor een pauze. Die zou waarschijnlijk bestaan uit zonnebaden langs de rivier. Tenzij er zich iets inersesanters voordeed. Zo ging het nu eenmaal. Lazy by choice. Na een tijdje te hebben geslenterd kwam zijn keuze in zicht. Een lange zandbank aan de rivier met daar een Apprentice. Rookpaw… de dochter van Pantherstar. De afgelopen maar maanden had Quietcreek zijn aandacht niet bepaald bij deze Apprentice gelegd. En waarom niet eigenlijk? Want ze was zeker geen oninteressant type. De crème kleurige kater liep met een sierlijke tred op haar af om vervolgens niet al te ver van haar vandaan aan de waterkant plaats te nemen. “Hey daar Rookpaw.” Zei hij opgewekt terwijl een klein grijsnje zijn snuit sierde. Hopelijk was ze in voor avontuur.

-Eerste post voor Rookpaw  

Ugh! Gefrustreerd sloeg Rookpaw in het water, waarbij de spetters op haar zwart-witte vachtje bleven hangen. Het was ook nooit goed, hé? De tijden dat ze wel lekker in haar vel zat en genoeg energie had, kon ze weer eens niet stilzitten. Geduld was iets wat ze heel hard aan het trainen was met haar mentor, maar makkelijk was het zeker niet. Nukkig moest ze toe gaan geven dat jagen op het land haar moeilijk zou blijven door haar astma en breekbare lichaam, maar haar overtallige energie maakte het vaak lastig om lange momenten stil te blijven zitten bij de rivier voor vissen. Ze werd er wel steeds beter in hoor! Soms kwam ze in haar hyperfocus terecht en kon ze uren geconcentreerd blijven, maar vandaag was zeker niet zo'n dag. Een gefrustreerde zucht rolde net over haar lippen toen ze de pootstappen van een ander hoorde. “Hey daar Rookpaw.” begroette de ander haar met een grijnsje op zijn snuit. Rookpaw gunde hem een warme, ietwat scheve glimlach. "Oh, hey Quietcreek," het was een warrior die ze niet bijzonder goed kende, maar Riverclan was altijd familie. "Ik probeer de hele tijd al vis te vangen, maar ze zijn zo glibberig!"verzuchtte ze gefrustreerd.  

Zijn keuze voor de dag had al snel een 180 gedaan toen hij Rookpaw aan de waterkant zag zitten. Een dagje zonnebaden? Echt niet, dat was plotseling voor oude opaatjes. Hij daarentegen, hij was klaar voor avontuur. Quietcreek gaf haar een opgewekte begroeting waarna hij zijn achterwerk in het zand plante. "Oh, hey Quietcreek," Zei de Apprentice en gaf hem een scheve glimlach. “Ik probeer de hele tijd al vis te vangen, maar ze zijn zo glibberig!” Zei ze en zuchtte gefrustreerd. Hij wist niet precies hoe lang ‘de hele tijd’ was, maar te horen aan haar toon zat ze hier waarschijnlijk echt al lang. Wellicht al de hele morgen? En dat zonder reward? Daar moest wat aan gedaan worden. “Ah, ik herken je probleem. De vissen hier zijn inderdaad nogal glibberig. Maar deze rivierkant helpt ook niet echt mee.” Zei hij en wees met zijn staart naar de plaats waar het water tegen het zand aan klotste. “Het is redelijk stijl en het zand glijd makkelijk weg. Bovendien zwemmen de makkelijkere vissen vaak wat meer naar het midden toe.” Legde hij uit. Ondanks dat dit natuurlijk geen goed nieuws was bleef zijn toon opgewekt. Er kwam een oplossing aan. “Wat als ik je naar de Stepping Stones breng? Dan kun je het vanaf het midden van de rivier proberen.” Stelde hij met een grote grijns voor alsof hij zojuist een of andere goocheltruc had laten zien. Presto! Een oplossing voor jou en voor mij! Zero risks natuurlijk. Wat kon er dan ook misgaan op een dagje vissen?  

Deze kant van de rivier? Rookpaw trok één wenkbrauw twijfelachtig op totdat zijn uitleg kwam. Ah dat klonk eigenlijk wel logisch. Ietwat beschaamd keek ze weg, dat had haar mentor nog niet verteld, shit. Een geërgerde zucht rolde over har lippen, ze was er helemaal klaar mee. Waarom konden die rot vissen niet gewoon wat leren van de slakken en lekker traag het land op kruipen ofzo. Dan zou ze ze heus wel te pakken krijgen. Hoor. “Wat als ik je naar de Stepping Stones breng? Dan kun je het vanaf het midden van de rivier proberen.” meteen weer een stuk vrolijker sprongen haar oortjes overeind. "Deal!" een grijns stond op haar gelaat. Misschien zou ze die kater van Thunderclan weer zien, die was leuk. Ze liet haar pootjes nog even nat worden ter verkoeling en keek hem toen afwachtend aan. "let's go!" 

Quietcreek had medelijden met de apprentice gezien haar frustratie en was meer dan meer dan bereid om haar naar de Steppingstones te brengen. Gezien ze de hele ochtend al geprobeerd had om een vis te vangen zonder ook maar enige rewards vond Quiet dat hij haar wel een handje zou mogen helpen. Daarbij liet een gefrustreerde zucht tijdens zijn uitleg hem vermoedden dat Rookpaw deze informatie nog niet eerder gehoord had en dat het haar waarschijnlijk een hoop tijd had bespaard al had ze dit eerder zou hebben geweten. Had haar mentor haar het dan niet verteld? Hm, hij kon Rookpaw altijd nog wat extra lessen geven. Mocht ze daarin geïnteresseerd zijn. Quietcreek vertelde haar in ieder geval dat hij haar naar de Stepping Stones toe kon brengen. Dat leek haar pessimistische stemming zeker te doen opklaren. “Deal!” Zei Rookpaw dan ook met een grijns. Top, dat soort enthousiasme kon hij namelijk veel beter gebruiken dan een boel pessimisme. “Nice, dan wordt dat ons plan voor vandaag.” Antwoordde hij haar met een kleine grijns op zijn snuit. De apprentice bleef nog even ter verkoeling in het ondiepe water staan. Quietcreek gaf haar geen ongelijk, het was warm. Bijna te warm zelfs. “let's go!” Riep Rookpaw. De crème kleurige kater knikte en begon vervolgens aan zijn weg richting de SteppingStones. Hij probeerde zo veel mogelijk in de schaduw te blijven lopen. Ze moesten het immers wel zo aangenaam mogelijk houden op hun trip. “Ben je al eens eerder bij de Stepping Stones geweest?” Vroeg hij haar. Afgezien van het feit dat het handig zou zijn als ze de plaats enigszins zou kennen was hij ook wel oprecht nieuwsgierig naar Rookpaws verhaal.