Rewind<<

Ze had zich vroeg uit de voeten gemaakt, weg uit de barn. De walm van geuren hadden haar wakker weten te maken, lieten haar maag keren. De ochtend was nog jong, de komende uren zou er nog geen kat zich naar buiten wagen. Nyra daarentegen maakte zich al snel uit de voeten. Ze moest even weg uit het kamp, een frisse neus halen, misschien dat een jacht haar op andere gedachten kon brengen. Ze had de eerste meters een klein sprintje ingezet en minderde haar  tempo weer wanneer ze uit het zicht was verdwenen. Dat lopen deed haar maag niet ten goede. Haar oortjes draaide wat naar achteren en haar kopje liet ze nu wat alert zakken. Bij het betreden van het park was het altijd aangewezen om alert te zijn, eerst zien of niets of niemand haar in de weg kon lopen. Gelukkig voor haar was het nog enorm vroeg. Geen twoleg die zijn hond zou komen uitlaten op dit uur. Ze had haar kopje terug op gericht en het puntje van haar staart zwiepte lichtelijk geïrriteerd heen en weer. Ze zou even blijven staan, haar maag rust gunnen. Als ze straks haar young one wilde trainen, moest ze nu even haar tijd nemen.

Eerst Orchis

Ze ademde een paar goed in en uit, zorgde dat haar longen gevuld werden door de frisse boslucht. Bij het horen van de volgende woorden, draaide ze zich echter nogal gespannen om. ''Hm-mm.. hallo daar Nyra,'' Er was niemand te zien, maar aan de stem te horen wist ze meteen wie het was. Orchis. De grinnik die te horen was liet haar ogen lichtjes vernauwen. ''Wat zijn we snel uit de veren..'' Ze trok met haar neus bij zijn fysieke aanwezigheid. Het leek wel alsof hij, met het uit de struik stappen, zijn geur naar haar toe gooide. Dat was absoluut niet fijn voor haar maag, die nu al wat overhoop lag. Het leek wel alsof elk geurklier extra hard zijn best deed om de geur van rottende orchidee bij haar naar binnen te krijgen. Van tijd op tijd hield ze kort haar adem in, spande ze haar buik op, om te vermijden dat haar maaginhoud naar buiten zou komen. "Moet jij vele zeggen," hapte ze de ander kort toe. Ze werd in de gaten gehouden, dat was wel duidelijk. En ondanks dat ze hem de afgelopen dagen niet rechtstreeks had gesproken, wist ze dat zijn ogen altijd in haar nek leken te branden. ''vroege ochtend training.. met Cheriey?'' Haar nieuwe young one, de dochter van Brat. Ergens diep in zich hoopte ze dat hij zich daar buiten zou houden. "Cheriey zal pas bij het eerste ochtendlicht getraind worden." gaf ze hem mee. Het puntje van haar staart zwiepte, net zoals eerder, nog steeds lichtjes heen en weer.

Hij stapte naar haar toe en even hield ze haar adem in toen zijn geur volledig rond haar leek te hangen. ''Wat ben je nu aan het doen dan?'' Heel helder was ze niet om deftig te kunnen antwoorden op zijn vragen. Haar focus lag in het beheersen van haar lichaam en het vermijden dat haar lichaam deed wat het wilde doen. ''niet gebruikelijk om zomaar weg te rennen uit het kamp terwijl iedereen nog slaapt, Ny-ra..'' Hij was weer vlak voor haar gaan staan. ''hmm?'' Normaal zou ze strak, bijna koppig blijven staan waar ze normaal stond. In normale omstandigheden kon ze zich tegen zijn straffe geur verzetten, wist ze de geur te filteren. Nu, nu was het iets anders. De poes draaide haar kopje van hem weg, zodat ze op z'n minst niet meer rechtstreeks zijn geur op kon snuiven. "Ik moest wat frisse lucht opsnuiven, m'n barngenoten en ik hebben gisteren waarschijnlijk iets verkeerds gegeten." zei ze uiteindelijk na een korte stilte en zette een stapje achteruit. Ze had pas antwoord gegeven toen haar buik het toe liet. Ze wist oprecht niet wat het anders kon zijn, had zo'n gek gevoel nog niet eerder meegemaakt.