Setting Forth

Onderwerp: Setting Forth wo 26 aug 2020 - 20:36

.............................................................................

H

eel even moest ze er tussen uit, heel even moest ze even de druk van haar clan ontglippen en ademruimte erbuiten vinden. Het deed haar ergens wel pijn, ze kon er wel van wegrennen terwijl Coacaze zat weg te rotten in een cel, met een straf die hij wellicht niet eens verdiende. Met een diepe zucht tuurde het poesje uit over het water, haar gedachten misschien wel dieper rakend dan het donkere onder het oppervlakte van het kleine meertje. Orchis, de kater had haar flink aangesproken, had iedereen in haar clan uitgemaakt voor een moordenaar...had iedereen ervan beschuldigd schuldig te kunnen zijn als het Coacaze niet was. Het waren verwarrende woorden die de deputy had gesproken, woorden die zeker niet goed bij haar hadden gelegen. Ze voelde zich niet meer geheel veilig meer in de clan die ooit haar thuis was geweest, waar ze zich thuis had gevoeld, zag spoken her en der.

Kort slikte ze wat zenuwen weg wetende dat deze haar nergens zouden brengen, wetende dat ze nu niet kon gaan janken als een kitten. Ze was een bloodclanner, was er geboren, iemand had haar er neergezet, daar moest een reden voor zijn...toch?

[Tag:Ira]

window blues

Onderwerp: Re: Setting Forth vr 28 aug 2020 - 20:25

Hij vond zijn clan superieur, uiteraard, kon niet anders. Maar soms gingen ze toch op zijn zenuwen zitten. Zijn clan was het slimst, het knapst zelfs en daarbij het allemaal waard. De clankatten daarin tegen. Maar soms werd het wat te druk, volgens de zwarte kater werd zijn haat voor de clanners zeker gedeeld, maar hij geloofde erin dat zijn haat het sterkts was. Zijn hart begon al te bonken door de gedachten aan Clankatten. Hoe durfde ze te leven zoals zij op aarde leven. Ira en de andere mochten alleen zo leven. De kater gromde kort en begaf zich in het park. Soms pikte hij hier nog wat interessante geuren op, maar meestal gebruikte hij de plek om zich even terug te trekken en te verhullen in haat. Hij was hier dan ook niet vaak, zich verhullen in haat lukte ook vaak gewoon binnen de clan. Daarbij merkte hij dat er nog iemand was. Op tijd besefte de tom dat het ook om een Bloodclanner ging. Anders had hij zijn tanden al in diens nek gezet. Ira herkende haar. Zij was degene die tegen Orchis in was gegaan tijdens de toespraak. Al die toestand met Coagaze. Hij bemoeide zich er niet mee, de rest mocht dat uitzoeken, waren niet zijn zaken. Nope. Eerst wilde Ira haar voorbij lopen en zich verderop nestelen om boos voor zich uit te staren, maar ze zag er eenzaam uit. Hij stopte zijn looppas en draaide zijn kop om naar de poes. Zijn quest om alle clankatten uit te moorden was zijn eigen, maar zijn clan en bloed waren gedeeld. Hij was dan ook van mening dat hij even moest checken of alles oke ging. Anders had hij zichzelf net zo goed een rogue kunnen noemen en hij was absoluut beter dan dat!

Zonder iets te zeggen ging de zwarte kat naast haar zitten. Hij gleed met zijn oranje ogen even naar die van haar, maar wende zijn kop al snel naar het water. Het was best een goede plek om zich te ergeren aan clankatten, maar die moesten later komen. Hij wist niet goed wat de juiste woorden hiervoor waren, hij was nooit goed met gevoelens naast haat en woede. "Verdriet heeft geen meerwaarde." Miauwde hij kalm terwijl zijn blik nog op het water lag. Hij had sinds zijn geboorte al geleerd zijn verdriet in woede om te zetten. Het had hem geholpen. Dus misschien had zij er ook iets aan.