[Event] TNR back home?

Natuurlijk was hij direct alert toen hij katten de naam van Hoarsepaw hoorde uitspreken. Hij stapte naar voren, zou de apprentice begroeten, maar voor hij dat kon doen moest hij eerst even ergens passeren. Bij de ingang van de medicine cat den, stak de kater zijn kop naar binnen. "Slatefur," mauwde de kater. Hij kon haar door de overgang van licht naar donker niet meteen zien. Toen zijn ogen zich aangepast hadden en hij de poes zag liggen, ging hij verder. "Hoarsepaw is terug." Hij haalde heel kort een mondhoek op en trok zich vervolgens weer terug uit de medicine cat den. Het leek hem juist om de moeder van de apprentice erbij te halen. Buiten bleef de kater even staan en richtte Hazelnut zijn oren naar voren. Zijn blik was gericht op de open plek, waar verschillende katten zich rond Hoarsepaw verzamelden. Van zodra ze naar buiten kwam, zou hij zich ook bij de andere katten voegen.

Oh, Starclan, niets kon haar opluchting onder woorden brengen toen ze Hoarsepaw het camp in zag lopen. Ze liep op hem af; haar gouden blik gleed over zijn lichaam, maar buiten de rare geur die aan zijn lijf hing zag ze geen wonden. Ze wou iets zeggen, maar Ravenpaw en Loudpaw waren haar al voor en kegelden Hoarsepaw zo tegen de grond. Chillypaw duwde haar oortjes geïrriteerd in haar nek en probeerde haar broertje en de andere kater wat aan de kant te duwen. Hey, zij was hier ook nog! "Ben je oké?", vroeg ze meteen, want de anderen hadden de andere mogelijke vragen wel al gesteld en eigenlijk wou ze eerst en vooral weten of hij niks mankeerde. De rest kon daarna volgen.

Tag: Hoarse, Raven, Loud

Een onbekende geur bereikte hem, een die hij eigenlijk niet heel vaak geroken had, misschien sporadisch bij een kittypet, maar dat was het wel. Hij maakte zijn weg dan ook uit de den om een groepje katten te zien die verzameld waren om een kat, Hoarsepaw. De apprentice die al een aantal dagen verdwenen was. Hij kwam aan bij de groep op het moment dat de apprentice vertelde hem te moeten spreken. Hij liet zijn blik over de ander gaan, er was duidelijk iets gebeurd, maar hij kon zo niet plaatsen wat. De geur ook, het was die van tweebenen met nog iets anders, het was niet de eerste keer dat hij het rook, maar hij kon niet plaatsen wat het was. "Wil je hier spreken of in mijn den?" Hij moest eerst weten wat er gebeurd was voor hij conclusies ging trekken. Waarom was de apprentice zolang weggeweest?

Settleddust hoorde de commotie in het kamp. En een maar al te bekende witte vacht. Zijn oren kwamen overeind en een opgeluchte lach sierde zijn gezicht. Vrienden en broers en zussen kwamen hem al begroetten en ook Settleddust kwam dichterbij. Goh, hij had het één en ander gemist. En hoewel hij een beetje vreemd rook en er vermoeid uitzag... Hij had vast een heel avontuur beleefd. ‘Hoarsepaw! Wat fijn je te zien, waar heb je gezeten? We hebben je gezocht,’ miauwde hij met een brede lach op zijn kop. Maar hij zag niet de vrolijkheid en opluchting op de snoet van de jonge, witte kater die hij had verwacht. Nee, ernst en hij moest Acornstar spreken. Zijn blik ging naar de leider die dichterbij kwam en vroeg waar hij hem wilde spreken. Zijn blik werd nu ook bezorgder nu hij naar de witte kater keek. Wat had hij gezien dat zo belangrijk was?

Het was iets dat de hele clan moest weten? Wat was er gebeurd dat het belangrijk was voor de hele clan? Hoarsepaw begon uit te leggen wat er gebeurd was en hij probeerde niet te laten merken wat hij bij het verhaal dacht. Want in eerste instantie voelde hij woede, woede richting de twolegs die dachten zomaar katten van zijn clan te kunnen stelen. Wat moesten twolegs met het gevangen nemen van clankatten om ze daarna weer vrij te laten? De woorden die volgden maakten hem eigenlijk alleen maar kwader. Hij begon de link te leggen met waar hij dit eerder geroken had en de verhalen die hij erover gehoord had. Een twoleg die kittypets de cutter noemden. Hij wist wat dit betekende, de clan zou moeten weten hiervoor uit te kijken, maar voor nu was het belangrijkste dat Hoarsepaw de ruimte zou hebben om dit te verwerken. Hij zorgde er dan ook voor dat niemand langs hem heen zou kunnen zien wat dit betekende. Hij zou het uitleggen, maar niemand hoefde er openlijk naar te staren. "Geef hem de ruimte," Sprak hij naar de rest van de clan. "Misschien is het verstandig om naar de medicine cat den te gaan." Sprak hij verder tegen Hoarsepaw. Hij wist tenslotte niet of alles goed was daar of dat er misschien nog wat met kruiden gedaan moest worden. Hij zou er in ieder geval eerst voor zorgen dat Hoarsepaw weg was voor hij dit aan de  rest van de clan ging uitleggen. De jonge kater hoefde dit niet te horen.