I have no intention of liking you.

De avond begon te vallen. Omdat Greenleaf zich had aangekondigd, was het zo het steeds later donker werd. Spottedpaw gebruikte die gelegenheid om zo lang mogelijk uit het kamp te blijven zodat ze de blikken niet hoefde te ondergaan als ze weer door het kamp liet. Haar moeder had nogal een bom laten vallen toen ze de BloodClanner van wie ze hield achterna was gegaan en haar dochter hier alleen had achtergelaten. Het was kenbaar geworden voor de Clan dat Spottedpaw BloodClan in haar bloed had zitten en dat haar vader ervoor had gezorgd dat ze vijftig procent BloodClan door haar bloedlijn had lopen terwijl, als haar moeder gewoon net zoals elke fatsoenlijke kat voor een ShadowClanner had gekozen, dat honderd procent ShadowClan zou had kunnen zijn. Spottedpaw klemde haar kaken op elkaar. Ze wilde dat ze haar ogen er uit kon rukken. Ze had de kleur immers van haar vader overgenomen. De vachtkleur had ze van haar moeder, maar ze wist niet of ze daar zo trots op moest zijn. Geïrriteerd zijnde door haar eigen gedachten liep Spottedpaw het kamp binnen, waarna ze haar twee muizen aan de prooistapel toevoegde en vervolgens een lijster van de stapel pakte. Ze liep naar de apprentices den en ging daar liggen, haar blik afgewend van haar Clanmates en eerder koppig naar haar lijster starend, waar ze vervolgens kleine hapjes van begon te nemen. StarClan, kon ze hier maar gewoon weg!

+ @Darktrail

Eigenlijk waren er maar weinig half clanners en die moesten twee keer zo hard werken om hun plaatst binnen de clan te bemachtigen. Het was een schande en dat had zijn moeder goed weten te verbergen net als zijn pleeg moeder en tante. Natuurlijk wilde Darktrail niet dat het bekend werd dat hij half windclanner was, maar hij kende de drang om jezelf te bewijzen en soms dacht ook Dark dat de andere wisten dat hij geen volbloed schaduw clan was, maar van wie dit wel bekend was, was de aandacht van hun clan genoten anders dan normaal. De donker bruine krijger wist dat zijn clan genoten hem anders behandelde tenzij de jonge krijger boos was of afstandelijk, maar anders gedroegen zij zich heel normaal tegen hem. Dark kon het niet aanzien hoe de andere hun half clan bloedjes behandelde. Zij konden daar niets aan doen en zijn drang om alle clan genoten een goede band mee te hebben en ze gelukkig te maken in elk opzicht dat het hem lukte natuurlijk. Dark zat rustig zijn staart te wassen toen Spottedpaw binnen kwam met haar vangst en die op de stapel legde voor ze zelf een prooi eraf trok. Hm, de flitsende blikken van zijn clan genoten volgde haar met afkeurende toezicht op hoe de jonge poes zich door het kamp bewoog. Geërgerd stond Darktrail op en snoof afkeurend naar hen. Ze vingen zijn blik en gingen gauw verder met waar ze mee bezig waren. Darktrail stond bekend om zijn onbevreesdheid, maar ook om zijn slimheid. De kater dacht altijd eerst na voor hij iets deed al was dat tijdens de Bloodclan overname wat lastig geweest, maar normaal ook nu kon de kater helder na denken. Dark had nog niets gepakt van de stapel en liep er nu heen. Ze had iemand nodig die haar een pootje kon helpen van tijd tot tijd. Of een luisterend oor voor haar had. Zoals Dark voor meerdere katten had. Daarna liep Darktrail na een waterrat uit gekozen te hebben richting Spottedpaw en ging naast haar liggen, maar deed nog zei eerst niets. Al begon Dark wel van zijn prooi te eten. Zij moest als eerste spreken dat had Dark in zijn vorige pogingen bij andere half clanners weg gemerkt. Anders kon het zijn dat ze dicht sloegen?

Enkel Spottedpaw’s licht bewegende oortje toonde aan dat ze verrast was toen Darktrail, een tamelijk grote ShadowClan warrior die nog niet zo lang geleden zijn nieuwe naam had gekregen, opeens naast haar ging liggen. Ze had hem nog nooit gezien in de nursery, maar ze had hem al wel vaak door het kamp zien rondlopen en stiekem had ze zijn zelfverzekerde tred, zijn littekens en het gat in zijn oor wel bewonderd. Niet zoals een kitten met een onmogelijke crush dat doet, maar eerder iemand die zich afvroeg of ze ook ooit zo zou zijn. Robuust ging ze al niet worden met haar kleine formaat, maar ze wilde wel dat anderen ontzag voor haar zouden hebben. Dat leek er binnen de kortste keren nog niet op aan te komen en met haar groene ogen volgde ze zijn bewegingen terwijl hij at van zijn prooi, maar niks tegen haar zei. Waarom was hij naast haar komen liggen? Hij was niet iemand die anderen zomaar ging pesten, dat wist ze wel, dus ze vroeg zich af waar hij de interesse in haar vandaan haalde. “Is er een reden waarom dat je hier ligt?” vroeg ze kribbig aan hem. “Anders mag je weer teruggaan naar de rest van de warriors. Ik heb geen nood aan iemand die medelijden met me heeft, noch iemand die aardig tegen me doet omdat de rest dat vertikt.”

De lichte beweging van haar oor was de donker bruine gemarmerde kater niet ontgaan, maar haar woorden interesseerde hem meer. 'ik trek geen oordeel op je afkomst. Plus dat ik hun geroddel zat ben. Jij daar in tegen lijkt me beter gezeldschap.' Darktrail kon moeilijk gaan zeggen dat hij haar gezeldschap wilden houden omdat ze anders zo eenzaam en er alleen bij lag. Zelfs de meeste leerlingen wilde bijna niets met halfclanners te maken hebben. Maar Dark kon haar ook moeilijk meteen zeggen dat halfclanners samen moesten blijven. Dat zou de clan kunnen opsplitsen en dat wilde de jonge krijger niet.

Spottedpaw draaide haar kopje kort om hem aan te kijken. En voor even, voor heel even, flitste er een blik van onzekerheid over haar gelaat. Toen was het voorbij en wendde ze haar blik weer snel van hem af. Ze wist niet zeker of ze zijn gezelschap op prijs stelde nadat ze zijn woorden had gehoord, maar misschien voelde het ergens ook wel diep vanbinnen goed dat er iemand was die uit eigen wil bij haar wilde komen liggen en niet omdat hij zich daar geforceerd toe voelde. “Dat is fijn,” antwoordde ze bits. “Dat is dan toch tenminste één iemand die daar doorheen kan kijken.” Ze richtte haar blik even op haar poten, maar keek hem daarna weer aan. “Maar een vader in BloodClan hebben, is natuurlijk wel een gradatie erger dan als je een vader had in één van drie overige Clans in het woud,” zei ze op een bits toontje. “Waarom verkies je mijn gezelschap dan nog steeds boven die van hun? Jij bent toch ook Clangeboren?” Ze keek hem afwachtend aan.

Een blik van onzekerheid hoe kort ook had Darktrail wel gezien al deed hij net alsof het er niet geweest was. Hij wilde haar niet verder weg drijven dan de rest van de clan al deed. Met een laatste hap van zijn prooi begon Dark zijn lippen en voorpoten schoon te likken. Wat ze zei sneed als een klauw door het vlees. Ja hij had dan wel geen schaduw clan vader, maar eentje die in de wind clan zat net als een broertje, maar hoe het was om een Bloodclan vader te hebben? De donker bruine kater had gezien hoe die clan met elkaar om ging en het zou hem niet verbazen dat de katers van die clan geen eens om keken of ze kittens hadden... Hier gebeurde het ook wel eens, maar heel weinig. 'Daar heb je gelijk in, maar wie onze ouders zijn staat niet in de weg wie jij bent of wil zijn.' miauwde Darktrail. Hij was er pas later achtergekomen dat hij een half bloed clanner was, maar dat gaf niet weg dat hij loyaal aan zijn clan was en die ook zou steunen hoe gevaarlijk het ook worden zou. 'Zo lang je loyaal aan schaduw clan blijft dan is er niets aan wie jouw ouders werkelijk zijn.' vulde Dark er nog aan toe en glimlachte zacht en naar Spottedpaw.

Spottedpaw snoof afkeurend toen hij zijn woorden sprak. Wat een filosofisch gezwets, als je het haar vroeg. Als het allemaal zo simpel was als dat de warrior liet blijken, dan had ze zich allang over haar problemen heen gezet. Maar ergens deden zijn woorden haar afvragen of hij niet een punt had. Ze wilde echter koppig geloven dat dit niet zo was. Dit was nu de realiteit waar ze zich in bevond en naar haar idee zou dat niet verbeteren, wat de tom cat naast haar dan ook mocht zeggen. “Het maakt ze niet uit, Darktrail,” mopperde ze, al nam haar toon wel een zachtere vorm aan dan dat het eerder gedaan had. “Ze zien enkel wie dat mijn ouders zijn en voor de rest kijken ze niet naar hoe ik ben. Ik kan nog zo veel presteren, maar er zullen altijd katten zijn die naar mijn bloedlijn kijken en niet naar wie ík ben. En dat is nu niet bepaald motiverend om door te zetten, weet je.” Lichtelijk moedeloos liet Spottedpaw haar schouders hangen. “Om nog maar te zwijgen wat andere Clan cats gaan zeggen als ze er achter zouden komen.” Ze wist dat ShadowClan liever zwijgend ten onder ging dan dat ze zo’n informatie zouden lekken naar de andere Clans, maar een ongelukje was natuurlijk al snel gebeurd. En Spottedpaw wilde liever niet weten wat de gevolgen daarvan zouden zijn.

Het was wel zo simpel al keken de andere of liever zoals Spottedpaw al zelf vertelde de meeste katten zouden wel naar haar afkomst kijken. 'Zou je hen dan liever gelijk geven dan voor je plekje binnen de clan te vechten? Zolang jij hen keer op keer kan bewijzen dat jij niet als je ouders bent kunnen ze niet anders dan je accepteren.' vroeg Darktrail eerst met een tik van zijn oor waar het kogelgat in zat. Haar moederloze woorden lieten Dark even meelevend kijken. Hij rekte zijn hals uit en drukte even zacht troostend zijn neus even tegen haar wang aan. 'Daar moet je niet aan denken, niemand zal het tegen de andere clans zeggen, daar ben ik zeker van. Maar mocht je ooit hulp nodig hebben of met vragen zitten zal ik je wel bij staan.' miauwde hij met een warme glimlach en zijn gele kijkers keken in die van haar. Darktrail wist uit eigen ervaring hoe vals de Bloodclan was, maar daar toe had Spotted geen enkele schuld, dus waarom zou hij haar als het vuil moeten behandelen als de Bloodclanners waren?

Onderwerp: Re: I have no intention of liking you.