what if the moon was the true sun all this time?

De wit met bruin bevlekte poes keek rond. Het was een rustige dag, niet veel katten waren actief nu. Ach, misschien was het omdat de zon nog net niet op was? Ja, waarschijnlijk. De kattin zuchtte even. Echt het enigste moment dat ze geen last had van woedeproblemen. De schemering zat al de lucht de kleuren in het oranje, paars en blauw. De schemering was mooi om naar te kijken. Maar natuurlijk was er nog steeds niemand. Ach, wachten... Steeds opnieuw. Certa was een vroege vogel.
Wanneer zou toch iemand komen? En daar kwam haar woede weer...

[+Tsukuyomi]

Hij sliep nog steeds niet echt goed in het Bloodclan kamp. Het was tenslotte totaal anders dan hij eerst gewend was geweest, waardoor hij zich dan ook al vroeg wakker vond deze dag. De lucht was zelfs nog aardig donker, waardoor hij amper wat zag toen hij zijn nest uit kwam om verder het kamp in te lopen. De lucht was langzaam aan het kleuren, ten teken dat het niet lang meer zou zijn voor de zon op zou komen. Hij merkte hierdoor dan ook niet dat er iemand anders ook al wakker was.

Ze hoorde iets of iemand, ze keerde haar kop naar diegene toe. Ze stapte er langzaam heen en begroette de kat. Maar natuurlijk, hij had ook een moeilijke naam. “Goedemorgen, Tsukuyami”. Haar stem klonk nog schor vanwege het ochtend was. Haar woede was weer naar beneden aan het borrelen en haar oranje ogen staarden hem aan. Dit gebeurde natuurlijk altijd als ze net wakker was. Iedereen begroetten en vlak daarna aanstaren als een creep.