It is what it is

Nu de dagen langer werden had de kater verwacht hier van te kunnen genieten. Languit voor de nursery liggen, zich nergens zorgen om maken. Maar nee, hoewel het langer licht was was het nog nooit zo donker geweest in het kamp. Bloodclan was al een onweerswolk voor de horizon gaan liggen, nooit weggaand, nooit de planten een kans op bloeien gevend. De kater zuchtte, de drama met Bluekit van de laatste tijd was op zijn netvliezen gebrand, de rode bloodclan poes op zijn netvlies gebrand. Maar voor nu kon hij even gerustgesteld zitten, wetende dat zijn dochter veilig achter hem aan het slapen was, spelend in het wonderlijke land van haar dromen.

+coldheart

"Hallo Bluejay" een bekende stem deed de zilveren kater opkijken. Hij herkende Coldheart, de kater was iets jonger dan hem maar een excuus om hem niet beter te kennen was het niet. "Hoe gaat het?" vervolgde zijn clangenoot voordat deze zichzelf naast hem uitnodigde, maar erg vond de single vader dat niet, zeker nu kon hij het gezelschap van andere goed gebruiken, alles om even zijn gedachten van de negatieve dingen af te houden niet waar? "Hmmm, best goed voor in hoeverre dat mogelijk is, denk ik" knikkend legde hij zijn blik op de jonge warrior "Maar zo moeilijk is dat niet voor een kat zo geweldig als mij" grapte hij verder, een speelse grijns op zijn koppie.

“Goed om te horen! En gaat alles goed met Bluekit?” mauwde de kater naast hem. Een korte grinnik verliet de kater''s bek terwijl hij zijn blik over het kamp heen liet glijden, of in ieder geval wat er van over was. "Gaat wel voor zover dat kan" mauwde hij simpeltjes, zijn ogen nu rustend op zijn gesprekspartner, normaal altijd een beetje een bromplot bleek deze in eens het fatsoen te hebben gevonden om een  normaal gesprek m mee te kunnen hebben, eentje die Bluejay zelfs als gezellig zou kunnen beschrijven. De kater naast hem was dan ook nog jong, genoeg ruimte om nog te groeien niet waar? Jammer genoeg zou hij echter nooit meer van de naam Coldheart af kunnen komen maar ach ja, namen beschrijven niet de drager toch? "Ze word al zo groot, ze begint zo erg op mij te lijken in persoonlijkheid, ik zou me bijna zorgen maken" grapte Bluejay, als de wereld om hen heen zo bitter was, hou dan in iedergeval de sfeer onderling zoet.

“Bluekit zal zeker een goede apprentice worden wanneer het zover is”, mauwde de kater met een aanstekelijke glimlach. Kort knikte Bluejay waarna hij zijn blik even op hun omgeving liet rusten, starclan daar had hij nog niet eens aan gedacht, binnenkort zou hij van d'r af zijn, zou hij haar aan iemand anders toe vertrouwen. Een gemengd gevoel van Blijdschap en verdriet overtrof de kater voor heel eventjes, blij met zijn vrijheid zou hij zijn, echter ook verdrietig haar niet meer dichtbij hem te hebben. Hij had haar immers net al bijna verloren aan die bloodclanners, nooit meer zou hij haar willen missen, zou hij haar niet bij hem willen hebben. Of die gevoelens zouden blijven? Waarschijnlijk niet, traumas vervagen naarmate de tijd door gaat, echter dat maakte het rottige gevoel van nu niet minder rottig. "Hm ja, eindelijk wat rust" grapte hij nogmaals, de beste manier om met een brok om te gaan was toch echt humor, voor deze lolbroek in iedergeval.

. “Ik kan haar al zien, vol enthousiasme aan je vertellend dat haar training heel leuk was”, mauwde de jongere kater plots, alsof hij Bluejay's gedachten zo maar was binnen gewandeld. In korte verwarring trok de kater met zijn oren, liet zijn blik over de torbie heen glijden, een kleine glimlach zijn snoetje sierend "Hm, ja, dat word interessant" mauwde hij met een ophaal van zijn wenkbrauwen "Nu al medelijden met de arme ziel die dat in bedwang moet gaan houden" een glimlach veranderde bij de kater al gouw in een grijns, deze was geen uitzondering. "Ik bedoel, volgens mij heb ik de mijne ook goede traumas gegeven als ik zo terug denk, arme vrouw. En ik geloof dat Bluekit nog wel wat erger gaat zijn, ik had tenminste nog een gevoel voor humor " de kater knikte met een rol van zijn ogen. Coastalwind was een goede mentor voor hem geweest, zijn leader destijds had er goed in gedaan die twee te matchen. Los en egoïstisch als hij was, paste het perfect met de strenge  en gedisciplineerde aanpak van de poes. En hoewel de twee elkaar soms deden koken eindige iedere dag in een lach of twee, dat waren nog is tijden.

“Ben wel benieuwd hoe dat gaat aflopen haha”, mauwde de jongere warrior vervolgens waarop Bluejay kort grinnikte “Misschien moet je die mentor eens tips geven hoe hij of zij met haar moet omgaan”,. Hij haalde zijn schouders kort op, zijn grijns nog altijd niet minder geworden, nog niet vervaagd "Nou, zodra die apprentice is laat ik et gewoon aan die mentor over hoor, dag dag Bluekit, hoi vrijheid" grapte de zilveren kater, zijn blik glijdend om hun omgeving. Over het oranje licht dat door de hoge naaldbomen heen filterde, een ware lichtshow voor hun ogen. Het gaf hem altijd rust, die mooie avond sfeer, zelfs in tijden als deze. “Also, wat is je lieveningsprooi om te eten?” de plotselinge verandering van het onderwerp  deed de kater's oren kort draaien "Mijn favoriete eten? herhaalde hij dan ook iets verrast. "Hmm ik denk, ik denk dat dat muis moet zijn, beetje jammer dat deze altijd zo klein zijn though" hij knikte "De jouwe?" kaatste de kater vervolgens de vraag terug.

“Ik twijfel tussen muis en eekhoorn, ze zijn beiden zo lekker”, mauwde de torbie naast hem, een unieke smaak merkte Bluejay op, eekhoorn was hier lastiger te vinden dan in andere clans, de beestjes hadden het niet zo op Naaldbomen. “En ja, muizen zijn inderdaad zoooo klein. Maar ’t is beter zo, anders zijn ze moeilijker te vangen… ging Coldheart, de naam viel Bluejay nog altijd niet heel erg goed, verder waarop Bluejay instemmend knikte, zijn blik glijdend over de vele bomen om hen heen alhoewel hun sillihouette amper zichtbaar in het donker van de nacht, het weten dat ze er waren deed genoeg hen te kunnen spotten. "Hm" een grijns verscheen op zijn vermoeide kop "Naja ze zijn zoiezo lastig te vangen, zo klein en snel weet je wel" och starclan wat was hij ook slim, een gedachte die zeker weerspiegeld werd in zijn blauwe ogen die die van kater naast hem ontmoette. “En je moet een beetje wennen dat ik randomly van onderwerpen verander”, mauwde deze plots, blijkbaar meteen zijn woorden uitvoerend. Met een kleine lach knikte de grote zilveren kater "Nee echt? Nog niks van gemerkt joh" merkte hij sarcastisch op, zijn staart speels heen en weer schuivend over de stoffige aarde onder hun poten.

“Zo lang je het beestje niet kwijt raakt is het altijd mogelijk om ‘m te vangen”, merkte zijn mede warrior op. Kort trok hij zijn wenkbrouwen op, stating obvious facts huh. "Nee echt?" met een sarcastische rol van zijn ogen gleed kort zijn blik over het kamp waarna toch echt een kleine grinnik zijn bek ontsnapte "Goed om te weten jonge" met een kleine grijns keek hij weer neer op de Torbi waarna hij kort zijn kop schudde "Als je em niet kwijtraakt" lachend kwam zijn kop tot stilstand "Je bent grappig Coldheart, keep that up."