[open] Personal conflict

Onderwerp: [open] Personal conflict wo 1 jul 2020 - 16:26

Dit speelt zich af na de verbanning van Jinx

Haar vader, Jinx, was net uit de clan verbannen. Ze stond nog steeds op de plek waar ze had gestaan toen Brat de uitspraak had gedaan. De Elite katten waren ondertussen hun eigen weg gegaan, ze zaten in hun barn en maakten zich klaar voor de nacht. Nyra had haar blik op de struik gericht waar Jinx in was verdwenen. Het gevoel dat door haar lichaam ging, was enorm dubbel. De dochter in haar wilde achter haar vader aangaan. De Elite kat zorgde er dan weer voor dat ze bleef zitten waar ze zat. Op dit moment was het de Elite kat die haar staande hield en de overhand had. Haar oogjes blonken in het maanlicht. Enkel Pyre en zij schoten nu nog over.

Ze draaide haar kopje weg van de struik en kneep even haar ogen gefrustreerd dicht in een poging om haar gedachten te ordenen. Ze had eerder geen emotie getoond, wetende dat ze hierop afgerekend kon worden. Maar nu, nu ze even alleen was, kon ze de frustratie op haar gezicht niet langer verbergen. Haar vader was verbannen, zonder enige reden had Brat hem verbannen. Deze tweestrijd in haar lichaam was vreselijk en absoluut niet fijn. Ze was heel Elite minded, maar dit gevoel ging daar momenteel tegen in. Ze opende haar ogen en ademde even diep in. Dit mocht haar niet in de weg staan, de drang om zich aan de Elite te bewijzen, keer op keer, werd wederom aangewakkerd. Waarom moest ze zich steeds aan de Elite bewijzen omdat haar familie iets anders in gedachten had? Waarom was zij hier steeds het slachtoffer van?

Open

Hij was er bij geweest toen Brat één van de oudere members van de Elite verbande. Het ging om de ex partner van Zira, een overleden commandant voor zijn tijd. Hij had grote verhalen gehoord over haar toen zij samen de leiding gehad had in Bloodclan samen met Claw. Maar nog geen 28 moons later was alles poef pats weg. Zira was dood, Claw was dood en zelfs zijn zoon was nu dood. Nu stond hij aan de macht samen met de zus van de overleden she-cat. Bratje, net zo gestoord als hem, al durfde hij te zeggen dat zijn brein al wel slimmer was. Ze had misschien een laag spieren maar strategie was niet echt haar ding door zo Jinx de deur te wijzen. Agh, het was ook niet dat hij iets had met die oude vent.. maar het was altijd handig om oudere mannen te hebben die ervaringen hadden in het leven zelf. Er verdwenen de laatste week veel katten en werden nu ook verbannen, hoe lang nog tot straks de Elite leeg was? Alles van vroeger was nu weg, een pluspunt misschien wel maar ook de nieuwere generatie hadden zijn problemen. Helaas was Jinx in zijn blik wel te vertrouwen maar had deze man wel een nalatenschap achter gelaten van een vorige hoge functie. Eentje die misschien wraak wou. Eentje die macht wou om pappie terug te brengen. Nee, nee nee dat zinde hem niks. Pyre maakte hij niet veel zorgen om, ze waren buddies zover je dat kon zijn in de Elite, nee het ging om die wit rooie. Die Niea-rya -ofzo iets. Als zij macht wou dan zou ze voor hem gaan om uit de weg ruimen, hij was eenmaal een makkelijk doelwit met een geaasde rang. Hij moest maar snel vriendjes waren met der, en anders.. was er altijd nog plan B: moord. De tom hief zich overeind en trok zich uit zijn schuilplaats. De maanlicht verlichtte zijn misvormde lijf en de geur van rotting rees op toen de wind langs zijn flank sneed. ''Waarom ga je niet mee?'' Verkondigde hij zijn aanwezigheid. Zijn blauwe ogen prikte in de rug van de she-cat. ''Er is niemand in het kamp.. alleen maar ik.. als je wilt.. kan ik net doen alsof ik het niet gezien heb, voordat iemand er achterkomt ben je al met pappie ver weg en veilig hmm?''

Van zodra ze een stem achter zich hoorde, schoten naar oren naar achteren. Het beetje verdriet dat ze net op gezicht had staan, verdween als sneeuw voor de zon. De geur die de aanwezige meenam was een gekende geur in de Elite, Orchis. ''Waarom ga je niet mee?'' Haar kaken klemde ze even strak op elkaar, terwijl de tom-cat verder sprak. Nyra bleef echter gewoon zitten waar ze zat, bleef naar voren kijken. Ze zou zich niet meteen omdraaien, gunde de kater geen blik. ''Er is niemand in het kamp.. alleen maar ik.. als je wilt.. kan ik net doen alsof ik het niet gezien heb, voor er iemand er achterkomt ben je al met pappie ver weg en veilig hmm?'' De woorden die de kater uitsprak, kwamen nogal stevig bij de poes aan, maar ze bleef koeltje zitten waar ze zat. Ze zou zich niet laten doen door een uitspraak van dit formaat. "Ik had niet gedacht deze woorden te horen van een commander," Haar oren bleven lichtjes naar achteren liggen en ze draaide haar kopje lichtjes zodat ze de kater met één oog kon zien. "Je wilt toch niet zeggen dat de commander zwak is geworden, een Elite kat zomaar laten gaan zonder enige schram?" Ze trok kort haar ene mondhoek op in een kleine grijns en draaide zich terug weg van de kater. Ze sloeg haar staart rond haar poten. Je kon zeggen wat je wou, maar ze had meer de mentaliteit van haar moeder dan haar vader. Natuurlijk had ze graag haar familie om haar heen, maar hoe kon ze nu toegeven aan hun zwakheden? Je moest je vooral niet laten doen. Haar opvoeding in de Elite had dat wel mooi laten weten. Ze kon makkelijk haar gevoelens naar achteren schuiven en doen alsof er niets aan de hand was, dat was een sterkte kantje van haar. Of Orchis daar mee gediend was, moest nog blijken. Commander of niet, zij zou zich niet naar onderen laten zakken door zijn uitspraak.

Zijn woorden brak de stilte en toonde hierdoor zijn aanwezigheid achter haar, toch bleef haar rug naar hem toegedraaid staan. Als hij een staart gehad had had hij er nu mee gezwaaid uit lichtelijk irritatie. Hij vond het heerlijk om andere op de teentjes te trappen maar wanneer er geen reactie los kwam was hij al snel boos. Zijn ogen knepen toe maar toen haar blik toch naar de zijne gleed maakte hij zijn ogen weer groot. Een grimasje lag op zijn lippen toen hij zachtjes onder zijn ademhaling grinnikte. “Iedereen weet dat Orchis niet in het standaard Commander plaatje behoort.” Zijn teentjes strekte uit en kneedde de grond, probeerde wat haartjes uit haar staart te pakken met zijn nagels. “Misschien ga ik mezelf ook wel anders noemen.. Captain misschien, Captain ja- Captian Orchis tot je services.” De tom kwam naar voren en liet zijn neus vlak over haar ruggengraat glijden. Haar geur slurpte hij op als een whiskey met een rietje. “En Captain Orchis geeft jou vrijheid, de vrijheid om achter jou oude heer te gaan. Ons geheimpje: ik ben zwak en jij bent een verrader.” Sprekend in haar oor. De tom stond nu voor haar neus. Zijn eigen oren bewegend in afwachting. Zou ze het doen? Zou ze er in trappen?

De poes legde haar staart dichte naar zich toen toen ze merkte dat Orchis half en half naar haar starat uithaalde. “Iedereen weet dat Orchis niet in het standaard Commander plaatje behoort.” Ze liet een klein glimlachje zien bij de woorden van de kater. Hij wist het zelf toch ook. “Misschien ga ik mezelf ook wel anders noemen.. Captain misschien, Captain ja- Captian Orchis tot je services.” Bij zijn woorden stapte hij naar voren, ze voelde hoe zijn snuit rakelings langs haar rug ging en voor ene moment bleef ze muisstil zitten waar ze zat. Het enige wat bewoog was haar oogjes, die hem nauwgezet in de gaten hield. Ze was dan wel heel zeker van haar zaakje hier en wist zich goed te gedragen, hield de standaard van Elite-kat hoog, maar als member moest je alles goed in de gaten houden. Elke kat was hier onvoorspelbaar en van zodra ze de benaming Commander of Leader hadden, hadden ze onbeperkte macht. Dat dachten ze toch. "Mh, Captain klinkt niet slecht." mauwde de poes dan ook instemmend en richtte haar blik nu gewoon terug naar voren aangezien de kater nu naast haar was komen staan. Zijn volgende woorden, zorgden ervoor dat Nyra op haar lip moest bijten. “En Captain Orchis geeft jou vrijheid, de vrijheid om achter jou oude heer te gaan. Ons geheimpje: ik ben zwak en jij bent een verrader.” Ze zag waar hij naartoe wilde gaan, maar ze zou niet zwichten voor zijn voorstel. "De enige verraders die hier zaten, zijn vertrokken." zei ze strak. Een correct antwoord, op de kater zijn voorstel, bestond niet. En echt deftig antwoorden, zoals de kater naast haar zou verwachten, deed ze verder niet. Als ze er verder op in ging, zou ze er aan vastzitten. Woorden konden verdraaid worden, op eender welke manier. Ze zou dan ook haar antwoord aanvullen met een vraag, om Orchis van onderwerp te laten veranderen. Als hij er in mee ging natuurlijk. Nyra draaide haar kopje nu met een flink ruk opzij zodat ze, zo goed als neus aan neus stond met Orchis. "Kwam Captain Orchis me alleen hiervoor lastigvallen?"

Zijn licht blauwe ogen die al lichtelijk glommen door het maanlicht begonnen meer te glinsteren toen Nyra zijn ego streek, oh wat heerlijk was dat soms. Een rilling liep zowat over zijn eigen uitgemergelde ruggengraat. Toen hij daarna sprak over verraders kon hij zien dat ze op haar lip moest bijten. Zijn eigen lippen krulde weer terug in zijn wel bekende grijnsje en hij rolde even met zijn schouders voor hij zijn kop hief om haar vanaf bovenaf aan te kijken. Had hij nu wel een snaartje geraakt? Had hij haar zover kunnen krijgen om nu achter pappie te gaan? Hij had wel zin in een witch hunt als hij eerlijk mocht zijn, om haar angstige en geschokte oogjes naar hem te zien flikkeren als hij haar ineens weer kwam terug halen naar de Elite nadat hij haar enkele uren daarvoor de 'vrijpas' gegeven had om te gaan. Er moest angst gezaaid worden, hij moest iedereen laten zien dat hij nu de baas was, maar hij kon helaas geen onschuldige meisjes in het midden van het kamp moorden zonder redenering, dan zouden er opstaanders komen en dat was het laatste wat ij wou. Hij wou zijn positie nooit meer kwijt, nooit, nooit, hij was de baas hij zou de baas blijven al zou het tot de eeuwigheid kunnen. "De enige verraders die hier zaten, zijn vertrokken." Jammer, het werd dus een ander keertje. Nu bewees ze zichzelf dan wel als een loyale lid maar voor hoelang was dat? Hoelang voor ze s'nachts hem in zijn slaap kwam steken? Nee hij moest er honderd procent zeker van zijn en zolang hij dat niet was dan stond Nyra op zijn moordlijst naast alle andere afstammelingen. ''Fijn om te horen dat je loyaliteit bij de Elite ligt.'' De tom kantelde zijn kop en kwam weer dichter naar haar toe. Zijn adem blies vanuit zijn neusgaten in haar wimpers, zijn natte lippen kwamen weer lichtjes van elkaar af om nog veder te spreken. ''Maar is meiske ook loyaal aan mij? Ben je wel echt loyaal aan je Captain, Nir-rya? Luister je naar mij als ik zeg wat je moet doen, wat ik van je verlang, als ik jou nu vraag om te sterven voor mijn poten.. zal je dan geen seconde twijfel hebben?'' Zijn ogen knepen in het typische uitdrukking die je vaak ziet bij van die villians uit films. Zijn tong gleed over zijn mondhoek om het daarna veder uit te steken en haar een lik over der snoet te geven. ''Ik wil dat je luister naar mij, omdat je loyaal bent aan mij en niet aan mijn titel, ben je dat? Of zal ik je nu hier direct de kop van je romp afhakken?'' Zijn krakende stem borrelde op tot gegrinnik. ''Dat is wat ik kom doen.'' Was zijn lange antwoord op haar laatste vraag.

Zijn reactie op haar opmerking, zorgde voor een goed gevoel. ''Fijn om te horen dat je loyaliteit bij de Elite ligt.'' Aan de hand van deze woorden merkte ze dat, wat hij eerder voorgesteld had, een soort test bleek te zijn. Mh. Dat betekende ook dat ze moest letten op wat ze zei in zijn bijzijn, maar langs de andere kant mocht ze zich ook niet laten kennen. "Natuurlijk," zei ze, alsof het vanzelfsprekend was. Orchis had een stap naar haar toe gezet, stond nog dichter dan hij eerder stond. Ondanks dat de kater, nogal ongemakkelijk dicht bij haar stond, bewoog ze geen haar. Het enige dat bewoog waren haar wimpers die door de kater zijn adem in beweging werden gebracht. Even hield ze haar adem in, om de sterke geur van de kater niet voor heel de nacht nog in haar neus te hebben. ''Maar is meiske ook loyaal aan mij? Ben je wel echt loyaal aan je Captain, Nir-rya? Luister je naar mij als ik zeg wat je moet doen, wat ik van je verlang, als ik jou nu vraag om te sterven voor mijn poten.. zal je dan geen seconde twijfel hebben?'' Ze richtte haar ogen even strak op de kater, haar blik priemde in zijn ogen terwijl hij de uitspraak deed. Het was een hele boterham die er verkondigd werd en daar bleef het niet bij. Haar oortjes schoven wat naar achteren bij de lik die ze op haar snoetje kreeg, maar verder bewoog ze niet. Ze onderging het, voor nu althans. ''Ik wil dat je luister naar mij, omdat je loyaal bent aan mij en niet aan mijn titel, ben je dat? Of zal ik je nu hier direct de kop van je romp afhakken?'' Haar oren waren terug naar voren gedraaid bij zijn laatste uitspraak. Het was niet bepaald een voorstel dat hij gaf, eerder een vaststelling met het gevolg van een afwijzing die heel letterlijk gedeeld werd. Als member wist ze gelukkig wel haar plaats, kon ze gelukkig haar vurig karakter dat ze van haar moeder had gekregen, onderdrukken. Even haalde de poes haar mondhoek op. "Mijn loyaliteit heb je, Captain." zei ze met een kleine smirk. Ze minieme afstand tussen hen verbrak ze door haar neus kort tegen die van hem aan te tikken, waarna ze meteen een stap achteruit deed en haar blik weer verstrakte. Alsof er niets gebeurd was, alsof ze niet met de dood was bedreigd. Ze zette zich terug neer op dezelfde plek waar ze net zat. De keuzes die ze nu maakte waren deels om haar levenskwaliteit te verbeteren en deels ook omdat ze niet op de lijkenstapel wilde belanden. Orchis was een gekende kater in de Elite, hij was niet zomaar gepromoveerd tot commander. Nyra draaide haar ogen naar de kater. Ze zou niet weggaan voordat ze er de toestemming voor had gekregen. Natuurlijk wilde ze richting haar barn vertrekken, maar ze wist niet goed welke onvoorspelbare reacties ze nog kon verwachten. Ze had dan ook net haar loyaliteit aan de kater gegeven, hoe hij hier verder op zou reageren, ging nog blijken.

Toen zijn woorden over zijn lippen rolde was het als gif die uit de tanden van een slang droop. Zijn lichaam was dan niet in aanraking met de hare maar toch leek het alsof hij zijn sidderende slangenlijf om de hare heen had gekronkeld en haar voorgoed in zijn doods greep hield. Er was iets waar hij zo bang voor was dat hij het met alle mogelijkheid zou voorkomen, al was hij nog helaas niet machtig genoeg om elke doelwit uit te schakelen zonder problemen. Hij moest het anders doen, om niet op te vallen dat alle doden misschien wel door hem te maken had. Hij moest een paar sparen, ze in zijn klauwen boren zodat hij zeker wist dat ze van hem waren, ze van hem maken en zodra dat niet lukte dan was er geen andere optie meer. Nyra had goed gespeeld, kreeg de vrijstelling van executie voor nu. Maar wie wist hoelang dat zou duren. Met Orchis aan de macht was het altijd over de schouder kijken. Zijn gedachtes werden verbroken toen Nyra haar neus tegen de zijne tikte en kort voelde hij een elektrische schok door zijn snuit flitsen. De tom trok zijn neus terug alsof hij een rotte prooi rook en kneep zijn blauwe ogen toe. Hij vond het spelletje enkel leuk als hij het deed. De tom liet zich op zijn achterwerk ploffen en kantelde zijn kop zodanig dat zijn halsband bijna van zijn dunne kippennekje gleed. ''Ik heb een opdracht voor je,'' Zijn lippen krulde kort in een brede grijns terwijl hij zich langzaam op zijn buik liet glijden.

Nyra had haar blik terug voor zich gericht. Verschillende gedachten gingen door haar kopje. Wat er net in korte tijd was gebeurt was veel, misschien te veel om volledig in zich op te nemen, desondanks zag ze er heel zelfzeker uit. Ze had veel zelf in de hand gehad, maar langs de andere kant had Orchis nu de bovenhand, voorlopig allesinds en daar kon ze maar beter op de correcte manier mee om gaan. Dit kon haar vruchten afwerpen, dit kon in haar voordeel liggen als ze de juiste beslissingen maakte en goed reageerde. De volgende woorden die ze hoorde, zouden haar echter niet in het voordeel liggen. Ze wist nu al dat ze er niet onderuit kon, maar langs de andere kant kon ze zich ermee wel bewijzen, aan Orchis en tevens aan de Elite. "Ik heb een opdracht voor je," Ze draaide haar kopje kalm opzij naar de kater, die zich had laten zakken tot op zijn buik. De grijns op zijn snoet was haar niet ontgaan. Voor een moment zei ze niets zodat ze de tijd had om op een goede manier te reageren. In de Elite moest je nu eenmaal op je woorden letten en bij Orchis al helemaal. De poes draaide haar kopje terug voor zich . " Laat maar horen," mauwde de poes rustig. Haar emotie was neutraal, gaf verder niets weg van hoe ze zich zou voelen. Met dat weg te geven, zou ze zich te veel bloot geven. De kat naast haar, de commander en de kater waar ze haar loyaliteit aan gegeven had, moest niet alles van haar weten.

De koude grond trok in zijn maag maar hij genoot eerder van het gevoel dan dat hij er oncomfortabel van werd. Met zijn gehele plan nu lopend voelde hij zich gloeiend heet als een vulkaan die wou uitbarsten maar nog moest wachten tot een betere tijd zodat hij meer slachtoffers kon maken. De koude ondergrond verkoelde zijn dwang maar toch sputterde zijn kwijl als hete vonken rond toen hij zijn tong over zijn bek liet glijden terwijl zijn blik die van Nierr-yia pakte. Hij had een opdracht voor haar, eentje enkel voor haar oren, eentje waarmee ze haar loyaliteit richting hem zou bewijzen. Eentje waarvan niemand mocht weten wat het was. Met zijn poot trok hij zich iets haar kant op en scheurde licht over de grond heen. Met zijn teentje maakte hij de beweging dat ze naar hem moest komen. Toen ze dat dan ook deed wachtte hij af tot de daadwerkelijk naast hem lag. Zijn woorden mochten geen andere oren bereiken. Zachtjes liet hij zijn snorharen langs zijn wang glijden en neusde met zijn neus tegen haar oortje aan. Zachtjes liet hij zijn tong over haar oorschelp glijden voor hij zijn woorden dan uiteindelijk uit sprak: ''..............''

Hij drukte zijn hoektanden in haar oor en liet een doorboord gaatje achter in haar puntje. Zijn teken, zijn speciale mark voor zijn ......

Nu stond hij op en rekte zijn gebochelde rug. Zijn blik kruiste nogmaals met die van haar voor hij haar dan achterliet in haar eentje in de nacht. Hij zou snel te weten komen als ze loyaal was zoals ze vertelde dat ze was.. en anders was het zij die straks zou hangen aan de boomtak.

- uit

Onderwerp: Re: [open] Personal conflict