[Border patrol] We're back baby

De thunderclangrens was de grens die ze deze keer moesten patrouilleren. Hij zette er een aardig stevige pas in zodat ze snel bij de grens zouden zijn. Het was tenslotte duidelijk wat er gedaan moest worden en dat was de grens controleren en de geuren verversen. Settleddust had hem Bluejay en Twistedpaw meegegeven, dat was een redelijk aantal voor een patrouille. "Houd je ogen open voor Bloodclanners." Want hij vertrouwde ze niet. Het zou hem niks verbazen als ze nog in hun territorium rondliepen. Zelf zette hij de eerste markering neer zodra ze bij de grens waren en liep vervolgens verder langs de grens.

Met gespitste oren keek de kater om hem heen, bestudeerde hij de bomen, proefde hij de lucht voor meer dan alleen Bloodclan. Hij genoot er immers van weer op pad te kunnen, adem ruimte te hebben, eventjes geen kittens om hem heen te hebben. En hoewel hij liever overdag was gegaan met een warm zonnetje op zijn schouders klaagde hij niet en liep stilletjes achter Acornstar aan. "Houd je ogen open voor Bloodclanners." beval de kater hen waarop Bluejay knikte "pfff, man gewoon op ons gebied blijven hangen, wat denken ze wel niet" met een kleine zeer zachte lach en een snelle blik op Twistedpaw, schudde de kater zijn kop, het pad langs the thunderpath volgend.

Twistedpaw was wel op meerdere patrouilles geweest, maar toch voelde deze wat specialer. Het was weer de eerste patrouille na BloodClan en dat samen met zijn vader Acornstar en Bluejay. Twisted was al oud, al bijna klaar om Warrior te worden. Toch had hij wat lichte spanning en hij bewoog wat nerveus met zijn oortjes toen hij Acornstars woorden hoorde. Twis lacht een beetje ongemakkelijk mee met Bluejay en knikte kort. 'Ja, ze kunnen maar beter wegblijven,' mauwde hij voor hij ook een geurmarkering plaatste.

Het zou inderdaad beter zijn als ze wegbleven, dat had hij hopelijk wel laten merken door Cobra te vermoorden. Het scheelde dat het donker was, want daardoor leken er niet echt monsters op het donderpad te zijn. Het zorgde er alleen wel voor dat de geur van Thunderclan nu sterk te ruiken was ten opzichte van het donderpad. Hij merkte wat geritsel op tussen de varens en gebaarde de rest van de patrol om halt te houden. Hij opende zijn bek iets om hopelijk te kunnen ruiken wat het was. Was het misschien gewoon de wind?

Gelukkig was hij omringd door twee ervaren katers, één van hen zelfs de Leader. Ja, hij zat wel goed. Hij moest niet bang zijn vandaag een trip te maken naar StarClan. Toch zonk de moed hem een beetje in de poten toen Acornstar hen gebaarde te stoppen. De stamelende 'uhh' van Bluejay deden zijn zenuwen ook niet echt bedaren. Twistedpaw richtte zijn groen en gele ogen naar de varens. Was daar iemand? Een BloodClanner? Een ThunderClanner? Hij rook nog niets, maar hij was alert en klaar om te vechten. Hij schoot een snelle blik naar de twee katten naast hem, hopende dat het allemaal wel mee viel.