Home Sweet Home

Na de ceremonie waren er weer wat apprentices bij gekomen, die hij over het algemeen nog wel wist. Hij had immers twee manen geleden ook nog in dezelfde den als hen gewoond en... naja.. hij was nog wel heel veel langsgekomen bij de kittens sinds hij naar de apprentice den was verhuisd. Regelmatig nog eigenlijk. En hij voelde zich ergens best trots dat ook zij nu konden gaan trainen! Bij de ingang zag hij Heatpaw al een beetje ongemakkelijk staan en als hij niet snel naar iemand toe was gegaan zou hij de kater hoogspersoonlijk ophalen. Maar de kater begon eindelijk de den verder in te lopen;; en nog wel verder naar hem toe! "Uh, hey. Ik ben Heatpaw," groette de kater hem, met een overduidelijke nerveuze glimlach. Hij kon het niet laten om zachtjes te grinniken. "Welkom, Heatpaw!" sprak hij met een enthousiaste glimlach tegen de kater. "Eindelijk een apprentice eh? Heb je er zin in?" vroeg hij met glanzende ogen. Als hij het goed speelde had hij er zo een nieuwe vriend bij!

Hij was blij dat de apprentice de stap kon maken om met hem te gaan praten! Natuurlijk was het wel wat om van de nursery, waar je nog met je mama en siblings lag, opeens een eigen nest te krijgen! "Zeker!" klonk er enthousiast van de kater af toen hij aan hem had gevraagd of hij een beetje zin had in het apprentice-schap. "Er zijn zoveel meer dingen die ik nu kan doen en leren," klonk er vrolijk verder van de kater, waarop hij breed glimlachte. "Ik voel je! Het is echt heel erg leuk. En we leren echt heel erg veel." spinde hij blij tegen de kater met een grote glimlach op zijn gezicht. "Maar ik moet wel eerst een nest gaan maken," klonk er van de nieuwe apprentice af, waarop hij even instemmend knikte. Dan was het pas echt officieel! Zodra je een eigen nest had. "Ja, klopt! Hier in de buurt is nog wel plek, naast me liggen Laurelpaw en Hazelpaw. Die leer je ook nog wel kennen!" sprak hij luid spinnend. "Maar naast Hazel is er nog plek! Dus daar kan je je nest maken als je bij ons in de buurt wilt zitten." sprak hij met een bemoedigende glimlach tegen de rode apprentice.

De kater leek ietwat opgelucht toen hij meteen dingen over de apprentice den vertelde, wat hij erg fijn vond. Als hij het zo bekeek zouden hij en Heatpaw hele goede vrienden worden! Hij zou dat tenminste heel erg leuk vinden als hij een goede vriend zou krijgen. Hoe meer vrienden, hoe beter toch? Hij zou het ook gewoon leuk vinden om te zien hoe zijn vrienden zouden groeien en daarmee ook zien hoe hij groeide! "Dat klinkt leuk!" klonk er van de kater af toen hij een plek voor een nest had aangewezen. Ja als hij vrienden wilde worden met Heatpaw moest hij wel in de buurt zijn! Dan konden ze veel praten! "Zijn Hazelpaw en Laurelpaw goede vrienden van jou?" klonk er van de kater af, waarop Falcon even knikte. Zo ongeveer wel, tenminste hij zag Laurelpaw inmiddels wel als een goede vriend! "Laurelpaw is heel erg aardig! Vooral als je uitdagingen aan wilt gaan is dat echt de poes om mee te praten." sprak hij met een grinnik tegen de rood witte kater. Als ze niet beter hadden geweten en niet een andere leeftijd hadden zou je bijna zeggen dat ze familie waren nu hij zo naar de kater keek! "Hazelpaw is mijn zusje, ze is wat stiller en verlegen maar ze is echt heel erg aardig!" verzekerde hij de kater. Hij hoopte dat die twee misschien ook vrienden konden worden.. want hij wilde dat Hazel wat meer vrienden kreeg! "Dus wees zeker vrij om met haar te praten." sprak hij met een brede glimlach tegen de kater.

De rode kater luisterde aandachtig toen hij met harte vertelde over zijn beste vrienden uit deze den. Naja, zijn zusje was natuurlijk zowel zijn zusje als zijn beste vriend! Die zou altijd op nummer één staan voor hem, zonder enige twijfel wist hij dat zeker. Hoe aardig Laurelpaw ook was. "Ze klinken heel erg leuk," sprak de rode kater, waarop hij even instemmend spinde. Hij vond het altijd leuk om over hen te praten. Hij ging immers het meeste met hen om en hij kon niet wachten om deze kater ook in zijn vriendengroepje te sluiten zodat hij er ook echt helemaal bij hoorde. De kater knikte op zijn voorstel om met Hazel te praten. Tja, hij bleef de grote broer he. En hij zag geen kwaad in Heatpaw, dus dan mocht hij met haar vrienden worden. Net zoals met hem!! "Maar wat heb jij nou allemaal al geleerd en gedaan. Ik durf te wedden dat het super interessant is." zijn oren schoten meteen naar voren. Natuurlijk was het allemaal super leuk!! Dat kon vrijwel niet anders! "Al super veel! Ik heb al veel geleerd van Burnetbliss, maar ook van andere warriors. We doen veel jagen maar dat vind ik nog ietwat lastig, ik heb helaas nog geen prooi het kamp in kunnen brengen.." zijn oren gingen automatisch ietwat hangen, maar hij gaf de moed nog niet op!! "En al lichte vechttechnieken hebben we ook al gehad! Dat vind ik tot nu toe ook wel makkelijker dan jagen als ik eerlijk ben." sprak hij met een onhandige glimlach tegen de kater.

Hij wilde de kater zeker niet demotiveren voor het jagen, want de rest was er allemaal heel goed in hoor!! Hij was er gewoon iets minder goed in, maar het zou uiteindelijk vast wel goed komen. Hij had er nog licht vertrouwen in.. licht. Nee, het zou vast wel goedkomen. Met alle hulp die hij kreeg kon dat toch bijna niet anders!! "Dat is jammer, maar je zult er vast snel wat vangen en mee terug brengen," klonk er van de ander af, waarop hij even dankbaar glimlachte. Hij hoopte het, heel erg! "Ik weet zeker dat jij het beter zal doen dan mij, daar geloof ik in." sprak hij met een brede glimlach. Ja!! Hij vertrouwde Heatpaw dat hij dat kon, het zou echt heel easy zijn en hij zou hem supporten met de prooi!! Zelfs als het eerder zou zijn dan hem. Vervolgens begonnen ze te praten over vechttechnieken, iets waar hij beter in was. Hij kon zijn atletische lichaam daar meer bij gebruiken, kon zijn lichaam dusdanig draaien of doen dat hij een aanval kon ontwijken. En soms de meest geniale ideeën kwamen in zijn hoofd om als tegenaanval te gebruiken. Dus ja, hij was best tevreden tot nu toe over zijn vechtkunsten. "Ieder heeft zijn eigen kwaliteiten. Misschien kan je me zelfs een keer laten zien wat jij al kan?" Hij glimlachte breed op die woorden. Natuurlijk wilde hij dat! Hij was er zelfs ietwat trots op dat de kater dat aan hem vroeg! "Natuurlijk! Het is nog steeds een work in progress, het word veel beter, maar komende dagen kan ik wel iets laten zien!" sprak hij blij spinnend tegen de kater met een brede glimlach op zijn gezicht. "Maar je hebt Shadefeather als mentor gekregen huh? Hij is echt heel erg aardig!" snorde hij blij tegen de kater.

Hij was dan misschien vreselijk slecht in jagen maar in één ding was hij wel goed: -of leek hij goed in te worden- vechten. Dus dat hij wat dingen aan de kater kon gaan laten zien vond hij fantastisch! "Geweldig!" bracht de andere rood-witte apprentice enthousiast uit. Hij was blij dat hij Heatpaw ook enthousiast maakte voor het apprentice leven, want hij was er zelf ook zo enthousiast over geweest en om dat nu zo ver te hebben.. ja, geweldig. Hij ging verder over Shadefeather, die hij eerder had genoemd en heel aardig was geweest tegen hem. Zelfs had geholpen met jagen! "Heel aardig. Al moet ik wel toegeven dat ik twee keer heb gevraagd aan Stallionstar of dat hij mijn mentor mocht worden," gaf de kater schaapachtig toe aan hem. Hij grinnikte lichtjes en knikte even begrijpelijk. "Dat is een goede keuze van je geweest, hij lijkt me echt een goede mentor!" sprak hij luid spinnend tegen de jonge kater. "Ik had geen voorkeur, ik vertrouwde erop dat Stallionstar een goede mentor voor me zou vinden!" en die had hij gekregen ook nog! Hij was super blij met zijn mentor en hij was blij dat hij zoveel kon gaan leren. "Heb jij al iets over de tunnels geleerd? Shadefeather zei namelijk dat een andere warrior daar ergens in mijn training met mij naar binnen zou gaan, omdat hij daar niet binnenkomt." Hij knipperde even, waarna hij even nadacht. Hij wist wel wat theorie erover, maar echt naar binnen was hij nog niet geweest! Maar dat ging nog komen, want hij had een speciale kat gestrikt om dat met hem te gaan doen. "Ik weet dat het makkelijk is om te verdwalen in de tunnels en dat het daarom belangrijk is om nooit alleen naar binnen te gaan... omdat als ze je zoeken ze je misschien niet meer terug vinden." sprak hij met draaiende oortjes. Dat had Sabrefur hem verteld en nog steeds vond hij het een eng idee. "Maar Sabrefur gaat me meenemen de tunnels in voor de eerste keer! Dus zolang je met een Tunneler gaat kan er niks mis gaan." sprak hij met een brede glimlach tegen de kater. Hij wilde hem natuurlijk niet bang maken om de tunnels in te gaan!

Toen hij Heat complimenteerde voor zijn smaak voor mentor knikte de kater uitgebreid op zijn woorden. Hij zou veel gaan leren van Shadefeather, dat wist hij ook wel. Hij kon ook niet zeuren om zijn mentor, hij was ook zo blij met wie hij had gekregen. Vervolgens ging het over de tunnels of hij daar al in was geweest. Nog steeds voelde hij de kriebels ervoor om daar naar binnen te gaan maar na de woorden van Sabrefur dacht hij wel even twee keer na voordat hij daar zonder een tunneler naar binnen ging. En hij hoopte dat Heatpaw dat ook zou gaan doen! Hij moest er niet aan denken dat ze hem dood vonden daar omdat hij daar alleen in was gegaan. Brr. Hij was blij dat hij zo'n ervaren warrior had die hem zou kunnen begeleiden door de tunnels heen, hij moest er niet aan denken dat hij daar zelf vast zou zitten in het donker. "Ik wil er dan wel alles over horen hoor, als jij daar bent geweest met Sabrefur, want ik denk niet dat ik daar gauw een poot binnenzet. Ik moet eerst nog jagen en vechten en nog veel meer leren," klonk er van de jongere kater als antwoord, waarop hij even zachtjes grinnikte. Hij voelde zich er precies hetzelfde over, vooral het jagen dan don't judge, "Natuurlijk vertel ik je alles! Dat is toch helemaal geen probleem." sprak hij grinnikend tegen de jonge kater. "Maar als je ooit een keer de tunnels in wilt hoef je nog niet perfect te kunnen jagen of vechten hoor. En dan moet je gewoon Sabrefur lief aankijken of hij met je mee wilt." sprak hij met een grijnsje tegen de kater. Met een beetje porren kon je de kater echt wel mee krijgen hoor, hij was het bewijs ervan. Hij wist alleen nog niet wanneer ze gingen, maar het zou snel zat zijn. En anders moest hij de kater weer gaan porren.

Sabrefur die had hem beloofd dat hij hem mee zou nemen de tunnels in en hij stond te popelen om mee te gaan met de grote kater. De kater was stoer en groot! Dus daar voelde hij zich zeker wel veilig bij om de tunnels mee in te gaan. Maar het was duidelijk voor hem hoor, de tunnels waren niks voor hem. Hij wilde met de wind in zijn vacht rennen. "Misschien, maar ik zou het toch fijn vinden om er een beetje meer over te weten voor ik zelf de tunnels in ga hoor," Hij knikte begrijpend op de woorden. Het was moeilijk, je kon er sowieso niet alleen naar binnen en sommige warriors leken nou niet echt gemotiveerd te zijn om hem te vertellen hoe het allemaal ging daar in die tunnels. Hij vond het wel knap hoor, dat ze dit konden. Maar het was niks voor hem, dat was hem al meteen duidelijk toen hij hoorde dat er verschillende warriors waren. "Daarbij, dan heb jij ook een verhaal om aan mij en misschien ook andere te vertellen die er nog nooit zijn geweest. Dan kijken ze straks allemaal naar je op!" klonk er van de kater af, waardoor hij even grinnikte en lichtjes met zijn staart de kater aan tikte. "De Tunneler apprentices kunnen dat toch veel beter vertellen dan mij!" sprak hij met een grinnikje. Die liepen veel vaker de tunnels in dan dat hij deed! "Maar wie weet, misschien maak ik wel zo'n goede indruk bij Sabrefur!" sprak hij met een knipoog tegen de kater. Kreeg hij gewoon even meer speciale momenten! Misschien kon Sabrefur hem dan ook nog dingen leren!

Hij was geen tunneler, het was niet zo speciaal om de tunnels in te gaan! De tunnelers konden vele malen meer leuke verhalen vertellen dan dat hij kon, ze maakten het immers veel vaker mee! Dus ja, dan zou de keuze eigenlijk al snel gemaakt moeten zijn, of niet dan? Net zoals dat hij meer verhalen had van boven de grond, hadden zij meer coole verhalen over de ondergrondse avonturen die ze hadden. "Ja maar voor hun is het normaal en jij kan het speciaal laten klinken," klonk er van de kater af, waarop hij even onhandig naar de kater glimlachte. Hij wist niet zeker of hem dat zou gaan lukken als hij heel erg eerlijk was, maar hij kon het altijd gaan proberen niet waar? Het zou in ieder geval wel leuk zijn... maar aan de andere kant misschien ook wel een beetje saai voor de andere tunnelers? Hij sprak wel tegen de andere kater dat hij nu misschien wel indruk kon maken op de deputy van WindClan, waarop de kater instemmend knikte. Kijk! Wie weet hoe ver hij nog misschien zou komen! Dat zou toch wel heel erg vet zijn. "Vast een betere indruk dan als die ik heb gemaakt bij Stallionstar," klonk er grinnikend van de rode kater af, waarop hij zachtjes mee grinnikte. Stallionstar kreeg je gelukkig niet zo snel boos, of tenminste, zo leek het dan. Je kon maar nooit weten hoe het echt ging met de kater maar hij leek tenminste heel erg aardig en open over alles. "Ja maar- Sabrefur ziet er wel veel enger en strenger uit dan Stallionstar." fluisterde hij zachtjes tegen de kater, voor het geval dat de grote zwart-witte tom hen zou horen en hij niet meer mee mocht naar beneden! Dat zou pas erg zijn! Dan zou hij het zichzelf nooit meer vergeven en waarschijnlijk zouden zelfs andere katten hem ook niet gaan vergeven. "En daarbij is Stallionstar erg vergevend." sprak hij spinnend. Dat wist hij niet helemaal zeker, hij had nog nooit iets gedaan wat écht niet mocht waar een fikse straf op lag, maar in zijn ogen was Stallionstar erg vergevend. En dat telde toch ook? Of niet dan? want anders kon hij zich beter terug trekken. Dan wist je al dat het niet goed zou komen oeps. Dan kon hij zich beter bezig gaan houden met andere dingen, want katten inschatten zou hij dan niet zo heel erg goed in zijn. Maar goed, dan was hij misschien wel in andere dingen veel beter! In ieder geval geen jagen, want daar was hij ZEKER niet goed in

Sabrefur was echt een kater waar hij liever geen ruzie mee zou willen krijgen. In zijn ogen was Sabrefur heel erg eng want het was nou niet bepaald een kater om een gezellig praatje mee te maken, terwijl hij dat wel met Stallionstar kon doen. Daarbij wist hij niet eens of de kater ooit een keer heeft zien glimlachen, volgens mij heeft hij Sabrefur nog nooit zien glimlachen!! Dat was toch erg? Dan was je echt wel eng in zijn ogen hoor, dan kon je beter vertrekken. Als hij niet eens iemand kon laten glimlachen dan was je per definitie eng in zijn ogen. "Hm, daar heb je wel een punt ja. Maar jij hebt ook een goede eerste indruk op mij gemaakt hoor, dus ik heb er vertrouwen in dat je het goed gaat doen," klonk er van de rode apprentice af vol vertrouwen, waarop hij even zachtjes glimlachte, ietwat verlegen glimlachte, naar de kater. Nou ja zeg... het was niet dat hij het allemaal expres deed... maar nog zo'n verhaal vertellen vond hij anders dan een eerste indruk maken. Een verhaal vertellen over wat er was gebeurd was heeel erg anders, vooral als meerdere katten er wel al iets over hadden gehoord of er juist in waren, dan was het verhaal toch helemaal niet spannend?! Dan was het eerder saai geworden. Dan was het totaal niet meer speciaal en hij had liever dat als hij iets moest gaan vertellen dat het speciaal was, dat het iets was dat niet veel katten zouden meemaken en daardoor echt gewoon gaaf was als hij iets ging vertellen, dat was de dream, dat zou hij echt heel erg graag doen, maar helaas gebeurde er niet snel iets wat je aan de rest kon vertellen wat heel erg bijzonder was. "Maar, uhm, ja ik weet het niet." sprak hij even ietwat ongemakkelijk tegen de kater, het was niet dat hij weinig zelfvertrouwen of iets had want iets vertellen kon hij wel, maar als hij iedereen ging vervelen was het ook weer zo wat of niet dan? "Misschien een andere keer, als ik iets spannenders heb om te vertellen, ik denk niet dat iedereen zit te wachten op een tunnel verhaal." sprak hij met een onhandige glimlach op zijn gezicht.