Alone Together

Ondanks dat haar laatste avontuur nog maar een paar dagen geleden was begon Ember toch weer zin te krijgen om op avontuur te gaan. Zeker nu de zon weer fel bij de nursery naar binnen scheen en het buiten heerlijk warm was. Snel keek ze haar nest rond om te zien of er een van haar siblings mee zou gaan en haar blik bleef hangen bij Argentkit. De blauwe kit leek nog te slapen en Ember kreeg flashbacks naar hun vorige avontuur. Ondanks dat ze flink waren geschrokken was het wel leuk geweest om het hele kamp met z'n tweeën te ontdekken. Ja, ze zou vragen of Argent weer mee wou gaan op expeditie. Dit keer zouden ze nog meer ontdekken, misschien zelfs wel buiten het kamp. Opgelucht trippelde de rode kit naar Argent toe en begon haar te porren. "Psst Argent, ben je wakker?"

(Eerste post voor Argentkit, daarna open)

Ze kreeg een vragende blik van haar zusje nadat ze haar had gepord. Argent vertelde haar dat ze net wakker was en vroeg wat ze vandaag eens zouden gaan doen. De blauwe kit leek hetzelfde idee te hebben als haar, want ook zij had zin om weer te gaan ontdekken en zelfs naar buiten te sluipen. "Ja leuk, ik dacht precies hetzelfde." reageerde Ember enthousiast. "Maar we zullen wel als ninja's moeten sluipen, niemand mag ons zien weggaan." ging de rode kit plots bloedserieus verder. Ember wist heel goed dat als ze ontdekt werden ze niet meer zouden mogen gaan ontdekken en mama zou ook weer boos worden. "Kom laten we gaan." piepte ze enthousiast terwijl ze ronddraaide en zo stil mogelijk naar buiten sprintte.

Toen Ember eenmaal buiten de den was zag ze dat Argent haar net zo snel had gevolgd. De rode kit wist niet waar ze nu heen moesten, maar gelukkig had Argent iets van de Queens opgevangen. De blauwe kit vertelde haar dat er een geheime doorgang was bij de vuilplaats. Enthousiast begon Ember bijna te trillen van nieuwsgierigheid. Ze vond het idee van een geheime doorgang heel gaaf, dat kon een geheim worden tussen haar en haar zus. Ondanks dat Ember veel van haar broers hield had ze altijd het idee een specialere band met haar zusje te hebben, het leek soms zelfs wel of ze elkaar gedachten konden lezen. Nadat Argent even om haar heen had gekeken vertelde ze aan Ember dat ze haar moest volgen en dat ze gingen kijken of het klopt. "Joepie" piepte Ember enthousiast voor ze gehaast achter Argent aan trippelde.

Ondanks dat haar zusje net zo enthousiast was als dat zij was wist Argent wel haar hoofd erbij te houden. Ze fluisterde scherp naar Ember dat ze stil moest zijn, want ze zouden wel eens betrapt kunnen worden. Enigszins beschaamd hield ze haar mond. Samen liepen ze met zijn tweeën de stortplaats binnen en onmiddellijk drong de stank haar neusgaten binnen. "Beuh" fluisterde ze zacht. Snel probeerde ze naar de geheime gang te zoeken, des te sneller ze het gevonden hadden des te beter. Opeens zag ze in de wand een klein gat, misschien net groot genoeg voor een apprentice. "Psst Argent, kijk hier eens naar. Is dit het?" fluisterde ze zachtjes naar haar zus toe. Met haar staart wijzend naar het gat wachtte ze de reactie van de blauwe kit af.

Hij was even weggeweest uit het kamp en was op de terugweg toen hij plots een zachte "joepie!" hoorde. Tallfright fronste even, niet goed wetend waar dit vandaan kwam. Hij wandelde langs de kampwand en hield zijn kopje laag bij de grond om de bron van het geluid te zoeken. En toen hoorde weer iets heel zachtjes. De kater spitste zijn oren en bleef geruisloos staan waar hij stond. "Psst Argent, kijk hier eens naar. Is dit het?" Waar het vandaag kwam was nu duidelijk. Hij stond aan de achterzijde van de dirtplace en zag een klein neusje door de kampwand piepen. Er zat een kleine holte in de beschermende kampwand. Tallfright liet zichzelf wat zakken en hield zich gedeisd. Hij had het niet zo voor kittens. Aan de hand van de stemmetjes kon hij uitmaken dat deze katten nog geen apprentice waren. Vervolgens trok hij zichzelf maar gewoon recht. Een kitten bang maken omdat ze uit het kamp slopen, was misschien niet zo slim. Ze zouden er wel een serieuze les uit leren, maar dan zou Tallfright meteen de queens op zich krijgen. Hij kon het zich niet permitteren dat hij constant in de gaten werd gehouden. Daarom stapte de kater naar voren en zette zich recht voor het gat neer. Zijn lichaam blokkeerde hiermee het gat in de kampwand. "Als jullie niet snel naar de nursery gaan, ga ik het tegen de leader zeggen." mauwde de kater heel droogjes. "Dan kunnen jullie het rang 'apprentice' op jullie buik schrijven." voegde hij er, nogal hard, aan toe. Hij was niet zo'n enorme kindervriend, maar het beetje loyaliteit aan Thunderclan zorgde er wel voor dat hij deze kits binnen zou houden.

Terwijl Ember met haar staart naar het gat wees voelde ze opeens de aanwezigheid van nog een kat. De rode kitten keek weer naar voren en ja hoor, der stond een grote krijger voor haar. De krijger vertelde hun boos dat ze snel terug naar de nursery moesten anders zouden ze weleens nooit apprentice kunnen worden. "Sorry,we wouden geen kwaad. We gaan al terug." piepte Ember een beetje geschrokken. Ze hoopte maar dat de krijger het niet aan mama zou vertellen anders waren ze echt de sigaar. Ondanks dat ze zich omdraaide was ze niet echt van plan het voor gezien te houden, maar dat ging ze deze krijger niet voor z'n neus hangen. Snel liep ze achter Argent aan en ging ze zich naast haar zusje wassen. Voorzichtig piepte ze "En nu?".

Gelukkig was Argent ook niet van plan om het op te geven. Haar zusje fluisterde dat ze even moesten wachten tot de krijger weg was en daarna zouden ze het nog eens proberen. Argent tikte haar op het oor en nam een speelse houding aan. Ember wist dat haar zusje wat wou stoeien tot de tijd voorbij was en nam ook een houding aan. Ondanks dat de rode kit altijd en overal enorm fanatiek in was had ze toch een onbegrijpelijke hekel aan vechten. Ze kon zelf niet goed uitleggen waarom, maar het voelde niet goed aan. Toch zou ze meestoeien met haar zusje, dat kon immers niet veel kwaad. De blauwe kit sprong op haar af en schreeuwde dat ze er aanging. Snelde rolde Ember opzij en probeerde nu bovenop Argent te springen. "Jij eerst" piepte ze vurig.

De kater was voor het gat gaan zitten en trok even met zijn oren toen hij twee stemmetjes hoorde. Een verontschuldiging was te horen en niet veel later hoorde hij spelend gepiep. Tallfright was niet de beste kitten-kenner en trok zich dan ook recht toen hij de kittens hoorde spelen. Wel, hij had zijn plicht hier gedaan. Even trok hij met zijn oortje en draaide hij zich om om met zijn kop door het gat te kijken in de kampwand. Nu kon hij een kitten plaatsen op de stemmen die hij eerder gehoord had. Als hij het zich goed kon herinneren, waren dit Emberkit en Argentkit. Eén van de dingen die hij gelukkig wél goed kon onthouden, namen van katten van de clans. En al goed ook. Op deze manier kon hij goede keuzes maken, kon hij exact iemand raken op de juiste plaatsen. Even trok hij een mondhoek op in een kleine glimlach. Kennis was macht. Nu liet hij zijn blik even van de ene naar de ene naar de andere kitten gaan en vervolgens naar het gat waar hij nu door keek. Als het gat groot genoeg was geweest, kon de kater via deze weg naar binnen gaan. Hij trok zichzelf recht en begon nu naar de ingang van het kamp te stappen, weg van het gat in de kampwand.

Terwijl Ember sprong voelde ze dat Argent opzij rolde en snel nam ze weer een defensieve houding aan. Terwijl ze zo aan het vechten was dacht ze helemaal niet meer aan de krijger. Haar zusje sprong weer op haar af en nu stonden ze recht tegenover elkaar. Ember voelde instinctief dat haar zusje nu naar haar oor zou gaan bijten. Als reactie dook de rode kit onder Argent en sprong omhoog. Ze voelde de blauwe kit omhoogkomen, snel rolde ze weer weg en wachtte op een reactie.

Terwijl ze Argent weg voelde vliegen was Ember snel opzij gerold. Ze keek naar haar zusje en zag dat die hard op de grond lande. Gelijk maakte de rode kit zich zorgen, dit was waarom ze vechten haatte, het liefst zou ze niemand pijn doen. "Gaat het?" piepte ze gauw bezorgd, maar gelukkig was Argent overeind gekomen en prees haar voor haar beweging. Ondanks dat ze vechten haatte was ze er toch best goed in. Ze zag de blauwe kit op haar afkomen en wijzen naar de wand. Ember snapte gelijk dat het weer veilig was en volgde haar zusje stilletjes. Hopelijk hadden ze nu meer geluk.

Ze besloot dit keer nog stiller en alerter te zijn. Samen met haar zusje keek ze van links naar rechts en toen de kust veilig was doken ze de vuilplaats weer in. De stank overwelmde haar weer en de rode kit kon zich er nog maar net van bedwingen om hier een hardnekkige opmerking over te maken. Eenmaal bekomen zag Ember het gat weer en nu leek alles eromheen veilig. Ze zag dat Argent van plan was door het gat naar links te gaan en besloot haar die kant uit te volgen. Stilletjes sloop ze achter haar zusje aan, benieuwd wat ze dit keer gingen ontdekken.