the same fiery sun

Toen ze eenmaal wakker was geworden voelde ze zich een stuk beter uitgerust dan toen Bloodclan er nog was, al bleven ze wel in haar dromen spoken en maakte ze er nachtmerries van. Het waren dromen waarvan je wist dat ze niet fijn waren, maar de volgende ochtend zou je je ze niet meer herinneren. Newtpaw klom uit haar nest en twijfelde bij de uitgang van de den. Elke keer als ze hier stond was ze bang dat er een bloodclanner tevoorschijn zou springen en het allemaal maar een droom zou zijn geweest. Eenmaal over die hoge mentale drempel gestapt keek ze even rond in het kamp voordat ze naar de medicine cat den liep toen ze niet kon vinden wie ze zocht. ”Pepper!” Fluister-riep ze naar de andere flame point toen ze haar zag en trippelde snel naar haar toe. ”Heb je lekker geslapen?” Vroeg ze toen ze bij haar stond en haar mondhoeken krulde omhoog. Nu bloodclan weg was leek ook haar humeur een stuk beter geworden te zijn, al vond ze het nog wel spannend om de eerste paar stappen uit haar nest en in het kamp te zetten. Zelf had ze al weer een stuk beter geslapen dan de vorige keer toen ze met ‘haar andere helft’ gesproken had en dat was ook te zien. ”Ik zat te denken,” vervolgde ze nadat ze het antwoord van de iets oudere kattin had afgewacht. ”Misschien is het een goed idee om naar Acornstar te gaan na wat er gebeurd is?” Voor de katten die dichtbij genoeg stonden klonk het misschien een beetje vreemd, maar de twee flame points wisten precies waar het over ging. Starclan.

Voordat ze samen de leaders den inliepen moest Newtpaw nog een keer flink diep inademen. Ze had niet veel met de deputy -nu leader- gesproken en hoewel ze steeds beter bevriend begon te raken met zijn zoon Twistedpaw vond ze de oudere kater nog maar spannend. Hij was zo oud en nors en naast hem was ze echt nog maar net uit haar moeder gekropen. ”Acornstar?” Vroeg ze terwijl ze geduldig bij de ingang van zijn den bleef staan.


[ + pepperpaw & acornstar ]

Het was nu misschien ook echt officieel zijn den, maar het had absoluut nog niet zo gevoeld de eerste nacht. Hij was veel te druk geweest met alles regelen de dag ervoor en had eigenlijk alleen de moeite gedaan het mos en alles dat erin lag eruit te gooien, maar nog niet om nieuwe te halen. Hij sliep toch amper, dus wat maakte het voor een verschil of er wel of geen mos lag voor een nacht? Zolang de geur van Cobra er nog hing, betwijfelde hij of hij er echt goed zou slapen. Het was alleen maar een herinnering aan wat hij had gedaan de dag ervoor. Het was iets geweest dat had gemoeten, maar dat betekende niet dat hij zich er goed bij moest voelen. Hij wilde net de den uitgaan om een apprentice te vragen wat mos voor hem te halen toen er een stem bij de ingang van zijn den klonk en hij twee katten kon ruiken. "Kom binnen." Sprak hij rustig en wachtte tot de twee apprentices binnen kwamen. "Neem ergens plaats, veel is er nog niet." Nee, veel was er nog niet en of het met tijd zou veranderen was nog maar de vraag. "Wat is er?" Waarom zouden twee apprentices naar hem toekomen? Hij kon misschien begrijpen waarom Pepperpaw zou komen, maar waarom Newtpaw?

Toen ze eenmaal bij Pepperpaw stond voelde ze de glimlach op haar snuit kruipen, maar deze verdween al snel weer toen ze zag dat ze van haar schrok. Met haar oortjes die wat richting haar nek draaide mompelde ze een excuus naar haar omdat ze haar had laten schrikken. "Hey Newt, beter dan de afgelopen nachten.. en jij?" Beide probeerde ze de rust weer te vinden nu de Elite hun clan verlaten had, maar met het gesprek wat nog moest komen werd het lastig om te ontspannen. "Ja ook veel beter" glimlachte ze waarna ze met het voorstel kwam om naar Acornstar te gaan. "Misschien wel.. maar ik vind het wel eng," sprak Pepperpaw haar zorgen uit. Dat was waar. De nieuwe leader was een stuk strenger geworden dan toen hij was als deputy, maar Newtpaw vond het lastig om te zeggen of het een goed ding was of een slecht ding. Met een bemoedigende glimlach stond de flame point op. "Ik wil het anders wel vertellen?" Stelde ze voor terwijl ze richting de den van de grote kater liepen als twee kleine kleuters die op het matje geroepen werden bij de juf. Een brok van spanning leek te groeien in haar keel en luid slikte de poes toen de kater voor hun stond. "Neem ergens plaats, veel is er nog niet." Zei hij nadat ze binnen mochten komen en aarzelend zetten ze een paar stappen naar binnen. "Wat is er?" Newt was gaan zitten en had haar staart om haar poten geslagen terwijl haar snorharen nerveus trilde. "Pepperpaw en ik moeten wat tegen u zeggen" begon ze dan maar.

Hij had geen idee waarom twee apprentices naar hem toekwamen voor iets, meestal waren het toch de warriors. Als hij eerlijk was zagen ze er ook niet heel comfortabel uit, dus het was vast iets dat mogelijk serieus was. Newtpaw was de eerste die sprak, vertelde hem dat ze hem iets te vertellen hadden. Hij knikte kort ter teken dat ze verder mochten gaan. Wat kon er zijn dat ze hem moesten vertellen? Maar toen volgden de woorden van Pepperpaw. Ze dachten dat Starclan hun bezocht had? De woorden van Tinderlight kwamen terug naar hem. "Everything can be healed with the right paws which have been blessed with Starlight.. These paws will walk to you." Hij moest meer horen om er zeker van te zijn dat dit mogelijk daarmee te maken had, maar misschien was het zo. "Ga verder," Sprak hij dan ook alleen. Hij moest meer informatie hebben, voor hij aan hun kon voorleggen wat hij zelf mee had gekregen.

De kater had ze alleen vanaf een afstand bekeken. Natuurlijk had ze wel de gebruikelijke 'goedemorgen' en 'hallo' gezegd tegen hem, maar veel verder dan een korte woordenwisseling was het niet geweest. Pepperpaw vertelde hem dat Starclan hun bezocht had en knikte daarna naar Newtpaw om de rest te vertellen. "Ga verder," sprak de tom. De prophecy bleef door haar kop spoken, maar ze wist dat ze bij het begin moest beginnen. Anders zou het een wirwar van woorden worden. Een verhaal wat nergens op sloeg. "Pepperpaw en ik hoorde een stem die ons wat vertelde" haar blik was op de lege ruimte achter de kater gericht. Haar oortjes bewogen nerveus rond op haar kop. "Two will rise and perform as one, as two sides of the same fiery sun" ging ze weer verder waarna ze haar blik afwendde naar de andere flame point die de rest van de prophecy mocht voordragen. Al was ze stiekem toch wel bang dat ze die hele prophecy niet had mogen delen.

Waarom had Starclan contact gelegd met twee apprentices? Het leek ergens niet logisch, maar blijkbaar zat er een doel achter. Hij luisterde stil naar de woorden die gesproken werden, ook al snapte hij er nog niet veel van. Nee, hij was niet de beste in het ontcijferen van prophecies, maar met de woorden waar Pepperpaw mee volgden werden zijn ogen iets groter. Medicine cats? Maar wat van Bloodpaw dan? Pepperpaw had Tinderlight geroken en de woorden medicine cat, kon dit toeval zijn? Nee, dat kon waarschijnlijk niet. "Everything can be healed with the right paws which have been blessed with Starlight.. These paws will walk to you." Sprak hij de woorden van Tinderlight deze keer hardop. "Dat was wat Tinderlight me vertelde toen ik mijn leven verloor." Sprak hij bedenkelijk. "Maar als jullie medicine cats worden, hoe zit dat dan met Bloodpaw?" Was de kater zo erg gewond dat hij niet meer medicine cat kon zijn? Maar dan zaten ze met twee apprentices die er helemaal niks vanaf wisten. Hoe ging dit in zijn gang dan?


[Ik ga er even vanuit dat Acorn niet weet dat Bloodpaw zijn volledige naam heeftxD]

_{Ze had naar Pepperpaw gekeken toen ze begonnen was met de prophecy, maar zelf durfde ze het eigenlijk niet af te maken. Hoewel ze had voorgesteld het woord te doen was dat kleine beetje zelfvertrouwen al snel weer verdwenen als sneeuw voor de zon toen ze de kater zag. Stilletjes luisterde ze naar wat de ander uitlegde aan de leader terwijl Newtpaw op haar billen ging zitten en haar dunne staart om haar poten sloeg. Met een frons keek ze op naar Acornstar toen hij vertelde dat Tinderlight, de moeder van Pepper, ook met hem gesproken had. Al snel kwam daarna de vraag wat er met Bloodpaw zou gebeuren als zij medicine cats zouden worden, maar Newt had daar zelf geen antwoord op, dus wendde ze haar blik weer af naar de flame point naast haar.}

Dat was een vraag die hij moeilijk kon antwoorden, maar het was beter als hij zei van wel. Tenslotte leek ze aardig wat kwijt te hebben gekund naar Tall toe toen ze een leven uit hem sloeg. "Voor zover ik kon zien wel." Natuurlijk had ze liever bij Pepperpaw willen blijven, vooral na wat Tall allemaal had gedaan, maar dat zat er niet in. Beide apprentices leken echter niet te weten wat er met Bloodpaw ging gebeuren nu dat zij medicine cats zouden moeten worden. "Misschien weet Bloodpaw daar zelf meer over." Dat moest toch wel? Was hij nog wel in staat om zijn taken te vervullen als medicine cat? Hij was nog niet eens zelf een medicine cat eigenlijk. "Hoe is hij eigenlijk?" Hij had de kater nog niet gezien sinds hij terug was, was hij überhaupt in het kamp?