Mijn- Onze papa is de beste!

De jonge Twistedkit had er zin in om Apprentice te worden. Helaas zou zijn vader hem niet trainen, dat had hij hem verteld. Daar was hij eerlijk gezegd wel een beetje teleurgesteld op geweest, maar hij weet zeker dat zijn papa hem een goede mentor zou geven! Dat moest wel!
Met een lachje op zijn gezicht rende de bruine tabby de Nursery door. Hij was al best groot, je zou al denken dat hij bijna Apprentice zou worden. Toch duurde het nog ongeveer een maan. Hij was er klaar voor hoor! Hij kon alles aan, want hij was al heel goed in van alles!
Behalve goed opletten, blijkbaar, want hij botste tegen iemand anders aan. Twistedkit viel op zijn achterwerk en keek verschrikt omhoog. Toch glimlachte hij breed, want voor hem stond zijn grote zus! 'Hallo Beechresin!' piepte hij vrolijk terwijl hij weer opstond.

+ Beechresin

Ze moest er nog steeds aan wennen dat ze nu bijna constant in de nursery lag. Natuurlijk nam ze af en toe een moment voor haarzelf en ging ze naar buiten, maar de kittens waren nog jong, dus echt lang wegblijven kon ze niet. Dan kwam er natuurlijk ook nog bij kijken dat ze twijfelde of ze wel een goede moeder zou kunnen zijn. Het was al slecht begonnen met dat ze niet genoeg melk voor ze had en ze voelde toch dat dat haar schuld was. Wiens schuld zou het anders kunnen zijn dan die van haarzelf? Ze lette dan ook niet helemaal op waar ze liep, zo verzonken in haar gedachten, tot ze tegen iemand aanliep. Ze liet haar blik naar beneden gaan en merkte op dat het haar jongere broertje was. Gelukkig leek er niks aan de hand te zijn, want de ander begroette haar vrolijk. "Hallo Twistedkit," Begroette ze hem terug. Ze was niet een om snel haar excuses hiervoor aan te bieden, vooral niet als de ander niks leek te hebben. "Was je ergens naar onderweg?" Anders was de kitten waarschijnlijk toch ook niet tegen haar aan gelopen?

'Hallo Twistedkit,' begroette zijn grote zus hem terug. 'Was je ergens naar onderweg?'
De kitten dacht na over die vraag. Was hij ergens naar toe aan het gaan? Niet dat hij zich kon herinneren. Daarom schudde hij zijn kopje. 'Nee hoor! Jij wel?' Zij was nu tegenwoordig ook te vinden in de Nursery, omdat ze kittens had. Oh ja! 'Hoe gaat het trouwens met je kittens??' vroeg hij geïnteresseerd. Dat was natuurlijk ook familie van hem nu! Die moest hij maar snel gaan ontmoeten!

De ander was dus niet ergens naar onderweg geweest, maar had mogelijk gewoon tegen haar aangelopen. Niet dat ze daar veel over kon zeggen, want ze had zelf ook niet op zitten letten. "Ik was een soort van onderweg naar mijn nest." Niet dat ze daar al te graag lag, want voor haar gevoel kreeg ze nu al niet meer beweging genoeg. "En het gaat wel goed met ze." Voor zover dat mogelijk was als ze af en toe klaagden wanneer ze weer eens niet genoeg melk had, maar toch leken ze nog aardig te groeien. Ze had er eigenlijk nooit zo bij stilgestaan dat kittens in het begin zoveel groeiden tot ze die van haarzelf zag groeien met elke dag bijna.

Zijn grote zus vertelde dat ze een soort van op weg was naar haar nest. Twistedkit hield zijn kopje schuin. Een soort van? Hoe kan je een soort van op weg zijn? Veel tijd had hij daar niet om over na te denken, want ze vertelde al dat het wel goed met ze ging. De kitten glimlachte blij.
'Yay! Ik kom wel snel op bezoek hoor!' kondigde hij aan. 'Of nu al?? Of liggen ze te slapen?' Hij wilde ze immers niet storen. 'Ik weet zeker dat ze goede Warriors zullen worden hoor!' vervolgde hij enthousiast op en neer springend. 'Want onze familie is heel goed, kijk maar naar papa! Die is soort van Leader!!' Alsof ze dat nog niet zou weten.

Ze moest er nog steeds aan wennen hoe anderen heel entousiast leken te zijn over haar kittens en graag kwamen kijken. Terwijl ze zelf eigenlijk helemaal niet zo sociaal was in die zin. Ze kon het op prijs stellen als er niet steeds katten kwamen kijken, maar haar eigen broertje kon ze misschien moeilijk weigeren. Twistedkit was zelf ook nog een kitten tenslotte. "Toen ik ze achterliet lagen ze nog te slapen, dus weet niet of dat handig is nu." Mogelijk waren ze allang wakker, maar dat kon ze vanaf hier niet zien. Als ze haar als voorbeeld gingen nemen, betwijfelde of het echt goede warriors zouden worden, maar als ze iets hadden van de rest van de familie, dan moest het wel goedkomen. Alleen de laatste opmerking beviel haar niet helemaal. Hoe je het ook wende of keerde, zo goed vond ze haar vader niet. Iedereen leek dat wel te vinden, maar ze deelde die mening niet. "Zo goed is hij niet." Sprak ze dan ook. En het feit dat hij nu een soort van leader was, was ook zeker niet iets dat ze kon accepteren. Dat betekende dat er niks meer boven hem zou staan en dan ook niemand meer waar ze naartoe zou kunnen gaan om over hem te klagen. Niet dat ze Tallstar daar vaak voor gebruikt had, maar toch wel eens.

'Toen ik ze achterliet lagen ze nog te slapen, dus weet nietnof dat handig is nu,' reageerde Beechresin. Twistedkit vond het wel jammer, maar knikte. Als ze lagen te slapen dan wilde hij ze niet storen natuurlijk! Hij zou wel een andere keer op bezoek komen dan.
'Zo goed is hij niet,' sprak zijn grote zus toen. Twistedkit keek haar verbaasd aan, alsof ze opeens vloog. Wat?? Hun papa niet de beste zijn? Niet zo goed zijn?? Nee toch zeker!
'Papa is wel goed hoor!' Piepte hij opstandelijk. Hij had immers van Loudkit geleerd voor zijn vader op te komen, dus dan deed hij dat ook. 'Hij is soort van Leader! Dat is heel goed hoor!' Het leek wel alsof ze niet eens wist wat dat inhield. 'Als je Leader ben ben je de leider van de Clan hoor! Dat is heel goed!'

Waarom leek het er altijd op dat haar andere broers en zussen hun vader geweldig vonden. Zelf vond ze tenslotte helemaal niet dat het zo was. Ze sloeg haar staart wat geïrriteerd heen en weer. "Is een rang nou echt iets wat bepaald of iemand goed is of niet?" Ze was er nooit echt blij mee geweest dat haar vader de rang deputy had gehad. Het had ervoor gezorgd dat ze automatisch ook meer opviel met wat ze deed. "En als hij meer zijn best had gedaan was hij ondertussen meer dan de 'soort van' leider." Als Acorndust echt zo geweldig was, waarom duurde het dan zo lang voor hij echt actie leek te ondernemen? Er waren genoeg katten die zouden willen dat hij actie zou ondernemen, daar was ze zeker van.

'Is een rang nou echt iets wat bepaald of iemand goed is of niet?' Het antwoord dat zijn grote zus gaf deed hem verbaasd op kijken, zijn kopje wat gekanteld. Was dat dan niet zo? In zijn eigen was het wel iets wat je goed maakte, je verdiende niet voor niets de rang van Deputy toch? 'En als hij meer zijn best had gedaan was hij ondertussen meer dan de 'soort van' leider.'
'Maar.. Maar Tallstar moet nog terugkomen toch??' piepte hij verbaasd. Dat is waarom zijn vader de soort van Leader was. Hij was het nog niet helemaal! Logisch toch?

Misschien had ze te veel gezegd tegen een kitten, maar ze raake geïrriteerd van het feit dat iedereen haar vader op poten leek te dragen. Haar gezicht vertrok wat bij het horen van Tallstar's naam. Ook al kwam de kater terug, dan zou hij echt niet meer de leider kunnen zijn, dat zou de clan niet accepteren. "Denk je echt dat als hij terugkomt de clan hem nog als leider zal accepteren?" Twistedkit begreep dit mogelijk allemaal nog niet, maar voor haar was dit wel duidelijk. Ze had genoeg katten er al over horen praten. Als de kater terugkwam, kon hij niet een warm welkom verwachten.

De uitdrukkingen op Beechresins gezicht maakte hem een beetje onzeker. Wat was er allemaal gaande? Voor hem was het allemaal heel duidelijk, maar het zat blijkbaar anders in elkaar. 'Denk je echt dat als hij terugkomt de clan hem nog als leider zal accepteren?'
Twistedkit knipperde verbaasd met zijn oogjes en moest nadenken over de vraag. Waarom zouden ze dat niet doen? Hij was toch hun Leader? Maar misschien was iedereen wel veel te boos dat hij opeens weg was gegaan. Twisted had dat ook raar gevonden, maar dat zijn vader de soort van Leader was, was wel heel cool!
'Ik weet niet... Hij is toch onze Leader?' begon hij onzeker. 'Papa wordt toch alleen Leader als hij.. dood is?' Was Tallstar dood?

Het was al vrij duidelijk dat Twistedkit niet helemaal kon bevatten waarom de clan iemand als Tallstar niet meer terug zou willen als leider. Het was inderdaad zo normaal dat de vorige leider eerst dood moest zijn voor de deputy leider kon worden, maar in dit geval had ze geen idee hoe het zou gaan. "Ik weet er het fijne ook niet van." Begon ze met een zucht. "Maar wat ik wel weet is dat de clan niet blij is met wat Tallstar gedaan heeft." Wie wilde nou een leider die er al een keer vandoor gegaan was?

'Ik weet er het fijne ook niet van,' zuchtte zijn grote zus. Twistedkit kantelde zijn kopje wat, maar knikte toen toch. Hun vader zou het wel weten, dat wist hij zeker. 'Maar wat ik wel weet is dat de clan niet blij is met wat Tallstar gedaan heeft.'
Hij keek haar vragend aan. Tallstar was weg ja, maar wat was er zo erg dan? Twistedkit wist het ook niet zo goed dus. 'Wat heeft hij gedaan dan? Hij is toch alleen weg? Komt hij niet meer terug dan?' Ergens hoopte hij van niet natuurlijk, voor zijn vader, die nu al de soort van Leader was. Maar het was ergens toch wel spannend om te weten dat de vorige Leader niet terug zou komen.

Waarom leek Twistedkit niet te begrijpen dat Tallstar de clan in de steek gelaten had door er vandoor te gaan? Het was ook niet de eerste keer dat dit gebeurd was, ook al een keer toen ze zelf nog een kitten was. "Het is niet de eerste keer dat hij er maar gewoon vandoor is gegaan en deze keer heeft hij ook nog eens afscheid genomen van verschillende katten." Hopelijk begreep Twistedkit wat ze hiermee bedoelde. "Hij heeft de clan in de steek gelaten." En dat wanneer ze een leider mogelijk het meeste nodig hadden.

'Het is niet de eerste keer dat hij er maar gewoon vandoor is gegaan en deze keer heeft hij ook nog eens afscheid genomen van verschillende katten.' Die informatie was nieuw voor hem. Kittens werd immers ook niet alles verteld. Twistedkit had het allemaal vooral gehoord via via en van gedempte gesprekken die hij per toeval oppikte. 'Hij heeft de clan in de steek gelaten.' Beechresin vond Tallstar dus maar niets, dat was ook duidelijk te merken aan haar toon. Maar waarom vond ze het dan ook niet leuk dat hun vader de soort van Leader was nu? Dat was dan toch juist goed?
'Onze papa zal ons nooit in de steek laten, dat weet ik zeker. Hij is loyaal en goed en heel erg sterk en cool!' Hij knikte erbij, om zijn woorden extra kracht te geven. Hij wist het zeker. 'Hij is de beste!'

Misschien was het waar dat hun vader hun nooit in de steek zou laten, maar toch had ze het gevoel dat doordat hij de deputy was en nu de soort van leider dat hij er minder voor hun was dan dat andere vaders dat konden. "Denk je niet dat hij soms meer aandacht voor de clan heeft dan voor ons?" Ze wilde voornamelijk niet met hem vergeleken worden, gezien ze zijn dochter was en veel op hem leek, maar dat weerhield sommige er niet van om verwachtingen te hebben. Toch was ze er vrij zeker van dat ze alle verwachtingen de grond in had gestampt met haar gedrag, want daar had ze toch aardig haar best voor gedaan om gewoon plezier te hebben en niet te geven om wat andere dachten. Behalve dan wat Bloodpaw had gevonden, maar dat was ook niet meer hetzelfde als vroeger.

'Denk je niet dat hij s oms meer aandacht voor de clan heeft dan voor ons?' Twistedkit keek haar verbaasd aan. Huh? Hij schudde zijn kopje. 'Nee, hoor! Hoezo dat?' Hij had niet ervaren dat zijn vader hem en zijn siblings minder aandacht gaf dan de Clan. Natuurlijk had je meer verantwoordelijkheid als de Soort van Leader, maar nog steeds had hij er niets op aan te merken. 'Voor mij is alles prima hoor,' glimlachte hij. 'Voor jou niet dan?'

Ze had wel gemerkt dat haar vader meer met dit nest leek te hebben dan met die van haar. Of in ieder geval naar haar toe. Mogelijk kwam het doordat ze zelf ook afstandelijk was geweest, maar ergens was het misschien vragen om aandacht. "Ondertussen maakt het me niet veel meer uit." Dat was niet waar, ze gaf er nog steeds wel om, maar het klikte gewoon niet tussen haar en hun vader. Dat was duidelijk elke keer dat ze met elkaar te maken hadden en dat ging waarschijnlijk ook niet veel beter worden.

Hij kon zich niet voorstellen dat zij niet tevreden was met hun vader. Hij vond hem namelijk de beste. Maar hij keek ook enorm naar hem op - misschien iets te veel. Maar als kitten moest hij dat nog leren los te laten, maar dit ging waarschijnlijk niet echt gebeuren. Niet snel in ieder geval. 'Ondertussen maakt het me niet veel meer uit.' Twisted kantelde zijn kopje verbaasd bij die woorden. Maakte het haar niet meer uit? Huh? 'Hoezo niet?' vroeg hij verbaasd. Voor hem zou het juist veel uitmaken of zijn vader aandacht gaf of niet. Maar hij kon ook begrijpen als hij druk was. 'Ik denk dat hij gewoon heel druk is! Maar hij is super lief hoor!' knikte hij weer, zeker van zijn zaak.

Natuurlijk vroeg haar broertje waarom het haar niet meer uitmaakte. Natuurlijk was hun vader druk, maar zo simpel was het niet. Het nam het gevoel niet weg dat hij haar tekort was gekomen. "Hij verandert toch niet," Antwoordde ze dan ook. Ze ging er namelijk niet vanuit dat hij ooit zou veranderen en anders niet voor het betere. Ze wist dat haar vader lief kon zijn, maar bijna nooit naar haar. Misschien kwam dat door wat ze allemaal had gedaan als een apprentice en nu als een warrior, maar het was toch anders dan dat hij naar anderen toe was. "Je zult me niet begrijpen." Sprak ze dan ook. Als hij het nog nooit zelf meegemaakt had, dan zou hij niet weten waarom ze zo dacht.