Time for feast

Onderwerp: Time for feast do 11 jun 2020 - 20:53

_{Met een vastberaden tred liep Coyotespirit met twee van haar beste vrienden aan haar zijde. Ze had zowel Littlefish als Warhound gevraagd met haar mee te gaan naar Twoleggebied. De catnipvoorraad was op (niet zo) mysterieuze wijze geslonken, maar eigenlijk wist Coyo ook wel wat er gebeurt was. Niet dat ze degenen die een feestje hadden gehad zou bestraffen, zo nu en dan mocht het wel van de medicine cat. Shrimppaw had ze de opdracht gegeven om andere kruiden met twee warriors in het Riverclan territorium te zoeken, dus ze hoopte dat haar apprentice wel eventjes zonder haar zou kunnen. De flame point verminderde vaart en keek even van Littlefish naar Warhound, waarna ze de stilte die onderweg was ontstaan doorbrak. "Hoe gaat het met jullie, jongens? Nog iets leuks meegemaakt?" miauwde ze zo nonchalant mogelijk. Eigenlijk was ze vooral nieuwsgierig naar Warhound. Sinds het gebeuren met Ashlily hield ze de kater veel vaker in de gaten, niet alleen uit zorgen die ze voor hem had maar ook uit nieuwsgierigheid. Er was iets wat ze gewoon niet kon begrijpen en dat maakte hem een stuk interessanter en leuker.

- Littlefish en Warhound only!}

Onderwerp: Re: Time for feast do 11 jun 2020 - 22:01

Littlefish trippelde vrolijk naast haar twee vrienden. Ze neuriede een leuk deuntje en maakte af en toe een huppelpasje. Haar turquoise ogen blonken vrolijk toen ze opzij keek naar Coyotespirit en antwoordde op diens vraag. "Jaa, veeele leuke dingen!", antwoordde ze lichtjes mysterieus, met een speelse toon in haar stem. Oh, ja. Bijzonder veel leuke dingen. Het waren geen saaie dagen geweest de laatste tijd.

Onderwerp: Re: Time for feast za 20 jun 2020 - 20:20

Warhound liep op een nonchalante tred mee met zijn meiden, een kleine grijns op zijn gezicht gesierd. Deze twee gestaltes waren ondertussen al zo bekend voor hem geworden dat ze als opengeslagen boeken naast zijn nachtkastje waren. Ieder van hun geschreven woord bekend tot hem. Van de grote kopstukken tot het kleinste nawoord. Het waren prettige verhalen en levens om in terug te duiken. Vertrouwd naar hem maar mogelijk ook vóór hem. Hij bestudeerde ze dan ook met een licht verveelde blik. Dat vertrouwen was fijn maar was ook saai te noemen tot zekere zin. Natuurlijk wist hij wel wat er speelde in hun leven. Hij wist alles voor degene die te dicht bij hem kwamen, die in zijn net werden gevlochten. Zijn intelligente ogen ontmoette die van Coyotespirit bij haar vraag. De medicine cat had een fascinatie voor hem, dat wist hij, een die enkel was gegroeid na het meemaken van de moord op Ashlily. Hij had geen moeite gedaan de waarheid voor haar te beschermen, zelfverzekerd in zijn analyse. Coyote smachtte naar wat verkeerds. Naar wat zieks. En dat was de reden waarom ze zo tot hem trok. En soms, wanneer hij net de juiste bladzijde van haar wezen zag, kon hij er een mogelijkheid zien om op haar pagina te schrijven. Want haar boek smachtte naar de schaduwen tussen de pagina's, en hij kon haar die geven. Littlefish antwoordde mysterieus, waardoor hij niet anders kon dan diep grinniken. "Je kan beter zeggen dat ze leuke katten heeft gedáán, of niet soms duif" geamuseerd spon hij en drukte zijn kop kort onder haar kin, hij was immers deel geweest van haar... dingen. Maar wetende dat hierna zijn beurt was haalde hij simpel zijn schouders op. "Alles loopt op gang. Ik ben opa geworden, dat is zeker interessant" Oh ja, heel dat spel was iets wat zijn aandacht zeker aangetrokken hielt.

Onderwerp: Re: Time for feast